Performancing Metrics

اتاق هفتم، اتاقی متفاوت | اتاق خبر
کد خبر: 108659
تاریخ انتشار: 2 خرداد 1394 - 09:00
اتاق نیوز- فراز جبلی- نظرسنجی این هفته اتاق نیوز به موضوع کارنامه اتاق هفتم اختصاص داشت. اتاق هفتم بی شک یکی از اتاق های متفاوت است که قضاوت درباره آن بدون در نظر گرفتن شرایطی که اتاق در آن شکل گرفت امکان پذیر نیست. نیمی از زمان اتاق هفتم در دوران دولت احمدی نژاد بود و نیمی دیگر در دوران دولت تدبیر و امید. اما حتی در نیمه اول اتاق، دولت احمدی نژاد دیگر آن دولت مقتدر سال های 85 و 86 که هر پدیده مخالفی را با جسارت تغییر می داد نبود. انتقادهای سیاسی جریان های مختلف، دولت دهم را به شدت تضعیف کرده بود. در این میان رابطه خوب میان اتاق بازرگانی و مجلس شورای اسلامی، قدرت اظهار نظر بیشتری به اتاق بخشید. در مقابل امتیازاتی که مجلس به شکل قانون به اتاق اعطا کرد در عمل این نهاد را دارای مزیت هایی کرد که تا پیش از این در اختیارش نبود. دریافت کامل 3 در هزار سود برای این که اتاق یک تشکل متمول باشد کافی بود ولی دریافت یک در هزار فروش هرچند که تنها بخشی از آن محقق شد، بودجه بادآورده ای را در اختیار اتاق گذاشت که علی رغم خرید ساختمان و سپرده کردن در بانک ها، باز هم بخش قابل توجهی از آن قابلیت جذب را نداشت. از زمان اتاق پنجم، صدای مخالف شرایط موجود در اتاق شکل گرفت و دوره ششم تلاشی برای آرام کردن جو اتاق بود. اما در دوره هفتم شاهد به وجود آمدن گروه های مختلف با نظرات گوناگون بودیم و ایجاد چندین گروه بزرگ در زمان انتخابات دوره هشتم گواهی بر همین موضوع است. برای سنجش کارنامه اتاق هفتم، در نظرسنجی این هفته به سراغ مقایسه اتاق بازرگانی ایران در دوره هفتم با دوره های ششم و پنجم رفتیم. بر اساس این نظرسنجی 49 درصد شرکت کنندگان معتقد بودند که اتاق در دوره پنجم کارایی بیشتری نسبت به دو دوره دیگر داشته است. در مقابل 33 درصد کارنامه اتاق هفتم را بهتر ارزیابی کردند و آمار 18 درصدی دوره ششم خبر از دیدگاه منفی فعالان اقتصادی به کارنامه این دوره می داد. در دوره هفتم اتفاقات مختلفی برای اولین بار رخ داد. برای اولین بار اتاق بازرگانی شاهد انتخابات رئیس اتاق بازرگانی در میان دوره بود. برای اولین بار یک فرد بدون هیچ سابقه سیاسی و از جنس بخش خصوصی خالص به کرسی ریاست اتاق بازرگانی تکیه زد. اتاق در این دوره شاهد حضور بسیاری از چهره های نخبه و کارشناس بخش خصوصی بود و دیدگاه های مختلف فضایی بسیار چند وجهی به اتاق بخشیده بود. با این وجود اشکالاتی به این دوره اتاق وارد است. حذف بعضی اعضای اتاق تهران به بهانه هایی که برای برخی دیگر همان بهانه ها اعمال نشد از نقاط تاریک این دوره اتاق بازرگانی است. در مصاحبه های این هفته به سراغ چهره های مهمی رفتیم هرچند که بسیاری از آنها دیگر در اتاق بازرگانی حضور ندارند. سیدحمید حسینی که در دوره هفتم عضو هیأت رئیسه اتاق تهران بود در گفت و گو با اتاق نیوز اعلام کرد که اتاق در دوره هفتم از یک سازمان اجرایی و خدماتی به اتاق فکر و اندیشه تبدیل شد. وی در مقابل انتصاب بازنشستگان دولتی و ضعف در آموزش را از مهمترین مشکلات اتاق در دوره هفتم دانست. در مقابل مجیدرضا حریری که ریاست کمیسیون واردات در دوره هفتم را عهده دار بود اصولا اعتقادی به بعضی از فعالیت های اتاق بازرگانی مانند تلاش برای نوشتن برنامه برای دولت را اصولا از وظایف اتاق نمی داند. حریری در مصاحبه خود اعلام کرد اتاق تهران یکی از دوره های درخشان از نظر تعداد افراد بود؛ اتفاقات دو سال آخر دولت دهم که باعث شد دولت از نظر سیاسی قوی نباشد و جناح های مختلف می خواستند به دولت فشار بیاورند به اتاق فرصت صحبت دادند. این موضوعات نقش اتاق را برجسته کرد به همین دلیل اتاق هفتم صدای زیادی کرد و در دوره های قبل اینقدر اتاق در معادلات مطرح نبود. در مقابل حریری درباره معایب اتاق در دوره هفتم گفت: در اتاق برنامه وجود نداشت. کارها بدون استراتژی انجام می شد. شفافیت مالی به هیچ وجه وجود نداشت. هم در اتاق تهران و هم در اتاق ایران ما در پرده تیره ای از مسائل مالی بودیم. معلوم نبود درآمدها چقدر است و چگونه هزینه می شود. حریری همچنین در این مصاحبه اعلام کرد رفتن سایه سنگین نهاوندیان از اتاق فضا را بازتر کرد و به بقیه اعضا میدان داد. همچنین محمدمهدی راسخ به دفاع از عملکرد خود به عنوان دبیرکل اتاق تهران پرداخت. وی اعلام کرد ایجاد برنامه و بودجه در اتاق و طرف های آموزشی با مشارکت دانشگاه شریف از مهمترین دستاوردهای دوران دبیرکلی وی بوده است. وی همچنین آمار تعداد صاحبان کارت بازرگانی که در پایان دوره هفتم اعلام شد را مخدوش دانست. مصاحبه با پدرام سلطانی نایب رئیس دوره هفتم اتاق ایران بیشتر به مسائل گروه های اتاق بازرگانی پرداخت که زمینه را برای ایجاد گروه ائتلاف برای فردا آماده کرد. احمد پورفلاح به عنوان رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران در دوره هفتم اعلام کرد اتاق هفتم در واقع ادامه راه اتاق ششم بود و تغییرات اتاق ششم در اتاق هفتم به نتیجه رسید. وی درباره تفاوت اتاق در دوران شافعی و نهاوندیان گفت: آقای نهاوندیان به مسائل بیرونی اتاق خیلی توجه می کرد و شکل می داد. علی رغم زاویه نهاوندیان با دولت وقت اما اتاق را از چهره ای آرام به اتاقی قابل حرکت در رودخانه خروشان بدل کرد. اگر اتاق پررنگ شد نهاوندیان نقش کلیدی داشت... حضور آقای شافعی این تفاوت را داشت که برای اولین بار یک نفر از جنس خودمان یعنی بخش خصوصی در اتاق بود. شافعی برخلاف نهاوندیان به مسائل اتاق توجه کرد و از نظر بیرونی اتاق فاصله گرفت هرچند فرصتی هم نداشت و سعی کرد با معاونت های با تجربه این خلا را جبران کنند. آقای شافعی یک بنگاه دار بخش خصوصی خالص است. هر کدام یک سری مسائل خوب و یک سری محدودیت داشتند." با تمام این بحث ها اما اتاق در دوره هفتم یک دوره تاریخی و متفاوت را پشت سر گذاشت. اتفاقات دو سال آخر دولت احمدی نژاد و تغییر سیاست های دولت تدبیر و امید به خوبی در وضعیت اتاق بازرگانی نمود داشت. انتخابات اتاق هشتم به خوبی نشان داد که اتاق در یک دوره عطف تاریخی قرار دارد و در شاید چند سال بعد خیلی بهتر بتوان درباَره نقاط قوت و ضعف اتاق هفتم صحبت کرد.
مطالب مرتبط
نظرات
ADS
ADS
پربازدید