محمدرضا نعمت زاده دیشب در برنامه نگاه یک، تاریک و روشن صنعت کشور را برشمرد. او اعلام کرد هنوز صنعت خودروسازی به واردات وابسته است و با وجود رشد 6.7 صنعت کشور، هنوز وضعیت رفع تحریمها مشخص نیست و دولت سناریوهای مختلفی برای ادامه شرایط پس از اتمام مذاکرات دارد
وزیر صنعت، معدن و تجارت، در شب چهارم ماه مبارک رمضان به استودیوی برنامه نگاه یک آمد تا ناگفته هایی از صنعت کشور را بیان کند.
بخشهایی از سخنان محمدرضا نعمت زاده:
-ابلاغیه مقام معظم رهبری درباره اقتصاد مقاومتی مواردی را مد نظر قراردادند. از جمله برداشته شدن موانع تولید. این ابلاغیه باعث شد شورای عالی صادرات که در برنامه پنجم مغفول مانده بود، را ما با مصوبه دولت احیا کنیم . گرچه در برنامه پنجم نیست، ولی پیشنهاد دادیم هر 3 ماه یکبار با حضور معاون اول محترم و دستگاه های مختلف این شورا تشکیل شود. این باعث شد مصوبات مشکلساز متعدد و موانع متعدد رفع شود. البته موانع و مسایل بین المللی ما پابرجاست و این باید بر اساس دیپلماسی رفع شود و ما نیز در زمینه های های اقتصادی داریم کمک می کنیم تا این مسایل به پیش برود.
-مسئله دیگر شفاف سازی تجارت و بازرگانی کشور و مقررات زدایی بود. به نحوی که امروز تمام وظایف ما در سایتهای مختلف وزارتخانه منعکس است. صدور مجوزهای ما مشخص است و زمان آن نیز مشخص شده است.
-این ها برنامه های عملیاتی مااست. درباره واردات و ثبت سفارش، مواردی که نیاز به مجوز ندارد، به صورت برخط وارد کنندگان مستقیما ثبت سفارش می کنند و این متصل به شبکه بانک مرکزی و گمرکات است و همه ملاحظه می کنند و مردم هم می توانند ملاحظه کنند. اطلاعات آنجا آمده الا نام فروشندگان که به خاطر مسایل تحریم صلاح دیدیم منعکس نشود.
-کالاهای اساسی دو بخش است. یکی بخش کشاورزی است مانند گندم، ذرت، کنجاله، برنج و شکر و مانند اینها که به موجب قانون تجمیع وظایف به وزارت جهاد کشاورزی سپرده شد. اوایل 92 بود که مجلس تصویب کرد اینها از وزارتخانه ما منفک شود و به وزارت جهاد کشاورزی برود. دولت گذشته این طرح را مشکل می دید و اجرای آن را تا آخر سال 92 متوقف اعلام کرد. این طرح وقتی که ما وارد شدیم، اجرا نشده بود و مورد اعتراض مجلس قرار گرفتیم. گفتیم این را دولت قبل، متوقف کرده. چون مبنای این دولت بر قانونمند عمل کردن بود، آیین نامه آن را تهیه کردیم و اواخر 92 به تصویب دولت رسید و قرار شد همه این وظایف به وزارت جهاد کشاورزی منتقل شود. واردات، توزیع، صادرات و ... طبق قانون به وزارت جهاد کشاورزی منتقل شد. کالاهای صنعتی دیگر که اساسی نیست ولی مهم است مانند مصالح ساختمانی و لوازم خانگی بر عهده ما بود که با تلاش زیاد، اینها رشد زیادی پیدا کرد ولی چون سال گذشته بود،؛ سال اول، این را به صورت مناسبی داشتیم.
-سال 92 خرید گندم 4 و خورده ای میلیون تن بود که سال 93 به 6.7 میلیون تن رسید. ما نیز در این خرید همکاری داشتیم. همکاری در جهت واردات برنج و روغن و شکر، انجام شد. در بخش صنعتی شاهد رشد خوبی در سال 93 بودیم و بانک مرکزی که چند روز پیش آمار داد صنعت از 6.7 درصد رشد ارزش افزوده برخوردار شد و معدن نیز 9.6 درصد رشد داشته و تجارت نیز 3.7 رشد داشته. ما در اغلب محصثولات صنعتی رشد خوبی داشتیم. اینها در حالی بود که سال ماقبل آن اغلب رشد منفی داشتیم.
-ما گذشته را بی مورد نفی نمی کنیم ولی آمار نشان می دهد در سال 90 وضعمان خوب بود ولی در سال 91 و 92 رشد منفی داشتیم. منتهی در سال 92 وضعمان از 91 بهتر شد و در سال 93 رشد ما مثبت شد. در سال 91 رشد صنعت 10 درصد منفی بود. یعنی این نشان می دهد صنعت عقب رفته. اشتغال 36 درصد در سال 90 کاهش یافت. همه ما تلاش کردیم اولین مصوبات دولت در جهت رفع موانع تولید بود. 35 مورد در قالب 2 مصوبه یک سری موانع بی مورد باید برطرف می شد که برطرف کردیم. سیاستهای ضد تورمی که بسیار مهم بود از تورم 40 درصد برخوردار بودیم که باید کاهش می یافت. تورم به تدریج کاهش یافت. اول 93 قرار شد سیاستهای خروج از رکود را دنبال کنیم. 30 ماده تدوین شد و تقدیم مجلس شد. در خرداد 93 تقدیم مجلس با یک فوریت شد. به علت گرفتاریهای مجلس، این در چند هفته گذشته ابلاغ شد. مجلس محترم نیز 30 ماده به آن اضافه کرد و در قالب 60 ماده ابلاغ شده و 30 و چند مورد آیین نامه دارد که همه وزارتخانه ها مشغول هستند به تدوین این آیین نامه ها. با اجرای این قانون بخشی از موانع برطرف خواهدشد.
-اغلب قانون خروج از رکود نیاز به آیین نامه دارد. معمولا 3 تا 6 ماه مهلت برای نوشتن آیین نامه می دهند ولی دولت به ما یک ماه فرصت داده که آیین نامه را بنویسیم. در این قانون، آمده به کمک دولت. یکی از روشهای کمک به تولد افزایش سرمایه بانکهاست. بانکها کفایت سرمایه ندارند. صنعتگران می گویند سرمایه در گردش ما کافی نیست. حق هم دارند. تورم باعث شد نقدینگی کلان اظهار می شود و گفته شود کافی است، ولی به سطح خرد که می رویم این کفاف نمی دهد. البته جای آن اینجا نیست ولی ثابت شده نزدیک به 50 درصد نقدینگی کشور از سیستم عملکردی و جاری خارج است و فقط 52 درصد عملکرد در خدمت اقتصاد کشور است و بقیه اش به انحای مختلف جای دیگری است.
-طبق آمار شبکه بانکی 15 درصد نقدینگی مطالباتی معوقی است که نزدیک 90 هزار میلیارد تومان است و مطالبات و معوقات بانکی است و اینها ربطی به صنعت و معدن ندارد. در گذشته وامهایی را دادند که نتوانستند وصول کنندو شورای پول و اعتبار و ما داریم تلاش می کنیم این مطالبات کاهش یابد. از 500 بدهکار عمده، بخشی پرداخت شده و الان به 200 بدهکار عمده رسیده ایم. بحث نقدینگی یکی از مهمترین مسایل است.
-یکی از موارد این است که بانکها ملزم شدند ظرف 3 سال تمام دارایی های خود را در ارتباط با سیستم بانکداری، واگذار کنند و پول به گردونه ارائه تسهیلات بیاید. این که دارایی ها و سهام خود را بفروشند، 3 سال طول می کشد. اگر هم نکردند مشمول جریمه می شوند.
-بانکها از مطالباتی که وصول می کنند مانند حساب ارزی که در گذشته به بانکها دادند در واحدهای صنعتی یا غیر صنعتی، این را هر چه وصول کنند به سرمایه بانکهای دولتی اضافه می شود. موارد دیگری نیز هست از محل وصول مطالبات دولت به سرمایه خود اضافه کنند. نکته دیگر تسهیلاتی است که خود صنعت به دست می آورد. یکی از مشکلات نقدینگی این است که شبکه بانکی و بازار سرمایه، خیلی نمی تواند در کوتاه مدت موثر باشد و برای سرمایه گذاری بلند مدت است. برای سرمایه در گردش باید تزریق پول سریع کنیم. ظرفیت بانکها محدود است. در سال 93، 50 درصد پرداخت تسهیلات به بخش صنعت و معدن افزایش یافته و نسبت به سال 91 هم 75 درصد افزایش یافته. ولی صنایع وضعشان خوب نیست. بقیه این مشکلات به صنایع کوچک و متوسط برمی گردد که از توان مالی بدی برخوردار هستند.
-گزارشی را سال گذشته از کل شهرکهای صنعتی تهیه کردیم و گزارش تقدیم دولت شد و نیم ساعت ارائه شد و موجب تصمیماتی در دولت شد. مشکل اینجاست واحد کوچکی 200 میلیون تومان وام گرفته به هر دلیل از جمله رکود و تورم نتوانسته تعهداتش را انجام دهد. این چند سال گذشته سود و جریمه و جریمه اضافه شده و بدهی او شده چند صد میلیون تومان. تصویب شده دوباره وام به او بدهند، ولی بانک می گوید نمی توانم به کسی که به بدهکار است، وام بدهم. در گذشته تصویب شده بود اگر کسی 50 میلیون تومان بدهی دارد، هیچ خدماتی به آنها ندهند. سال گذشته تصویب کردیم و به هیات مدیره بانکها اختیار داریم اگربا استمهال می توانند بهتر به صنعت کمک کنند، وام بدهند. در شورای پول و اعتبار پیشنهاد دادیم 5 سال استهمال کنیم و جریمه اش را ببخشیم مشروط به اینکه 5 درصد مطالبات را پرداخت کند اگر از حدی بیشتر بود 15 درصد بدهی اش را بدهند.
-ما به تدریج داریم شرایط را بهتر می کنیم. پارسال دولت 35 مورد تصویب کرد. از اول دولت تا آخر اردیبهشت ماه حدود 8 هزار واحد صنعتی نیمه تمام را تکمیل و راه اندازی کردیم. عمده اینها امیدوار به آینده شدند. قرض و قوله کردند و پول آوردند و راه انداختند. این 8 هزار واحد عمده اش کوچک است. یک مشکل هم داریم به صراحت بگویم یک تصمیمی در دولت قبل گرفته شد که تسهیلات ارزان قیمت به طرحهای زودبازده بدهیم. اینها نه صنعتگر بودند، به هوای اینکه یک وامی بگیرند با نرخ ارزان، جلو آمدند. اغلب هم با مشکل مواجه شدند و نتوانستند بدهی شان را به بانک بدهند. آنها نمی توانستند در شرایط تحریم و رکود و تورم کار کنند. این کارخانه ها را می بینیم امروز خوابیده و ما آمده ایم روی اینها نیز کار می کنیم. بنده با استانها تماس داشتم، کارگروه های صنایع در استانها فعال شده، در این کارگروه استاندار رئیس است و شبکه بانکی، مسئول مالیاتها، مسئول محیط زیست و ... حضور دارند و دبیرخانه نیز سازمان معدن، صنعت و تجارت استان است. این کارگروه تشکیل شده و مشکلات واحدهای کوچک را حل می کند. یکی از استانداران گزارش می داد 14 پرونده را در یک جلسه مطرح شده بود 12 پرونده را توانسته بودند فی المجلس حل کنند.
-تصمیم بر این بود 30 درصد وجوه وصولی از محل هدفمندی یارانه ها در اختیار تولید قرار گیرد. متاسفانه حتی یک ریال هم تحقق نیافت. به خاطراینکه مصارف دیگر درست کردند که عهمده اش پرداخت نقدی یارانه به مردم است. در فاز دوم در سال 93 مجلس تصویب کرد حدود 10 هزار میلیارد تومان برای تولید، مسکن، حمل و نقل عمومی و بهداشت می گذاریم. اولویت دولت بر بهداشت و درمان قرار گرفت. 10 میلیون نفر در سال اخیر بیمه شدند. می توانستند از این مبلغ مختصر که از محل درآمد یارانه هاست، این را بدهند بر صنعت. تصمیم دولت این بود که 4800 میلیارد تومان به سمت درمان برود.
-پارسال تصویب شد 1200 میلیارد به صنعت، 1200 میلیارد به کشاورزی و 4800 میلیارد به سلامت بدهند. بحث سلامت مربوط به کل جامعه است. ما نیز به عنوان عضو دولت تصویب کردیم 4800 میلیارد تامین شود. درآمد دولت معلوم بود. چیزی دیگه ته کاسه نماند و به ما نرسید. نه اینکه ما عرضه نداشته باشیم بگیریم. دکتر نوبخت مکلف شد امسال این را به صورت یارانه تسهیلات به صنایع بدهد. نامه ای نوشتند که این مبلغ را به صورت وام، بانک صنعت و معدن بدهد و بعد دولت به بانک پول بدهد. این بانک نیز اعتماد ندارد و می گوید اگر ما وام بدهیم و شما به ما اعتبار ندهید، ما چه کنیم گرفتار می شویم. نه به وزارت جهاد کشاورزی دادند و نه به ما. همین فردا قرار است این مسئله بررسی شود. امسال 2 هزار میلیارد تومان سهم صنعت و 2 هزار میلیارد تومان هم سهم کشاورزی پیش بینی شد. این نیز هنوز وصول نشده.
-قرار بود پارسال 1200 میلیارد تومان بدهند که چون وصول نشد، وامی نیز از این راه پرداخت نشد. امیدواریم راهی پیدا کنیم سال گذشته را نیز زنده کنیم. امسال وصولی سازمان هدفمندی، جوابگوی پرداخت یارانه نقدی را نیز نمی کند. اصولا مجموعه درآمد محدود است . نمی شود تعهدات دیگری کرد. 2000 میلیارد تومان هم برای صنعت چیزی نیست. سال گذشته 106 هزار میلیارد تسهیلات به بخش صنعت و معدن داده شده. سال ماقبلش 75 هزار میلیارد تومان بود که این در قبال 2000 میلیارد تومان رقمی نیست. البته این حق صنعت است و باید داده شود.
-دنبالش هستیم از سیستم بانکی و حساب صندوق ملی بیشتر وصول کنیم. حتما یارانه پردرآمدها نیز می تواند کمک کند. پیش بینی وزارت کار در این باره این است که می گویند 6 میلیون نفر را می توانیم تا آخر سال از لیست یارانه بگیران حذف کنیم. درآمد این نیز لحاظ شده.
-برخی می گویند تحریمها اثر ندارد. تحریمها مانند این است که دست و پا یکی را ببندند. این می تواند مانند یک آدم آزاده بگوید من می توانم فعالیت کنم؟ دشمن نیز محدودیتهایی گذاشت ما گفتیم اثر ندارد. او پیچش را سفت کرد. ما به اشتباه آمدید مصاحبه کردیم اگر درآمد نفت را کم کردیم، پتروشیمی را داریم. آنها نیز آمدند پتروشیمی را هم تحریم کردند. پله پله این کار را کردند. این حرفها به معنی تسلیم نیست. در خودرو، تمام خودروسازان اروپایی و آسیایی رابطه شان را با ما بستند. برخی نیز رفتند از چین خریدند. برخی گلایه کردند کیفیت قطعات چرا خوب نیست. وقتی نتواند قطعه اصلی را بیاورد، می روند از جای دیگر می خرند یا می دهند به کسی که برای اولین بار می خواهد تولید کند، این قطعه را بسازد و طبعا کیفیتش پایین است.
وقتی اتحادیه اروپا می گوید هیچ شرکت حق ندارد با ایران کار کنند، همه شرکتها نمی توانستند جنس بفروشند. وقتی دولت یک تصمیم سیاسی می گیرد، شرکتها نیز تبعیت می کنند. حتی بانکها می آمدند می گفتند ما تمایل داریم با شما کار کنیم ولی دولتشان می گفت حق ندارید کار کنید. خودروسازان در آمریکا و سراسر دنیا می خواهند کالا بفروشند، احتیاط می کردند. برخی موارد نیز شرکتها می ترسیدند . برخی جسارت داشتند از طریق واسطه کار می کردند. ماهی 10 درصد رشد منفی یعنی همین. از سال 90 تا 91 اتفاقی در کشور نیفتاد، همه اش از این لحاظ بود. در سال 90، 1 میلیون و 640 هزار خودرو تولید شد. سال 91 شد 700 هزار خودرو. سال گذشته توانستیم تولید خودرو را 48 درصد رشد دهیم. این باعث فعال شدن قطعه سازان شد. در موافق نامه ژنو بحث قطعات خودرو به صورت موقت از تحریم درآمد. توانستیم این قطعات را وارد کنیم. صنعت چیزی نیست که بتواند یک شبه یک موتور بسازد.
قطعه سازان در زمان تحریم رشد زیاد کردند، ولی باید صداقت داشت و راست گفت .من اگر طور دیگری حرف بزنم، مردم شعور دارند. اگر قطعات ما باید فرست کلاس باشد، در برخی زمینه ها نرسیده ایم و در برخی رسیده ایم. ما باید سطح خودرو و قطعات خود را ارتقا دهیم. سیاستگذاری کردیم برای 10 سال آینده سالی 1 میلیون خودرو صادر کنیم.صنعت خودرو 19 درصد صنعت کشور و بسیار مهم است.
-آمار دقیقی از مشکلات ایجاد شده توسط تحریم در بخش تجارت نداریم، تعدادی از کارشناسان دقیق می گویند ما در خرید، رقابتی که می شد داشته باشیم از 5 منبع قیمت بگیریم، الان شده 1 و یا 2 منبع. خودبخود آنها گران فروشی می کنند. به خاطر محدودیت تامین کنندگان ما، درصدی به خاطر واسطه باید اضافه کنیم. قبلا 6 ماهه پول می دادیم، الان باید نقد بفرستیم و مثلا پول ما در بانکی در چین است که از ما نفت می خرد، بخواهیم پول چین را تبدیل کنیم 8 درصد هزینه دارد. در مواردی هم پول نقد دادیم و جنسی ندادند. هیچ کاری هم نمی شود کرد. یقه دلال و واسطه را نیز نمی شود گرفت. 30 درصد در خرید مان داریم بیشتر پرداخت می کنیم. به خاطر هزینه های تبدیل، ریسکها،؛ موانع بانکی و ...در بخش تولید نیز منهای 10 درصد را به منهای 2 کاهش دادیم. سل گذشته نیز 6.7 درصد مثبت شدیم.
- فرمایش مقام معظم رهبری سمعا و طاعتا است، ولی برای یک سال نیست. برای تحریم امروز نیست. این یک سیاست کلی است و یک استمرار است. خودکفایی و خوداتکایی چیزی نیست که یک ساله و یک روزه باشد. نمی شود برای توسعه صادرات جهش سریع داشته باشیم. این که فرمودند با استفاده از توانمندی، یعنی توسعه صادرات. یعنی با استفاده از توان داخلی، کالایی تولید کنیم رقابت پذیر باشد که بتوانیم در بیرون عرضه کنیم. این نمی شود جز از راه تقویت نگاه درونی. همین سال 93 ما 750 هزار خودروی سال 92 را تبدیل به 1 میلیون و 200 دستگاه کردیم و امسال به 1 میلیون و 400 میلیون می رسانیم. هنوز تحریم هستیم. هر دو هفته یکبار من با قطعه سازها وخودروسازها جلسه دارم. اینها سرمایه گذاری می خواهد. اگر بخواهیم قطعات را کامل و با استفاده از استاندارد روز بسازیم باید چند صد میلیون دلار سرمایه گذاری کنیم. این یک روزه نمی شود.
- بنده زمان جنگ در صنایع دفاع بودیم و هوافضا را شکل دادیم و دانشکده هوافضا در اصفهان شکل گرفت، یا همان بحثهایی که در انرژی اتمی یا برخی صنایع استراتژیک بود، دولت منابع را به میدان آورد و خرج کرد. سایر صنایع بخش خصوصی است. بالاخص بعد از اصل 44 بخش خصوصی باید ببیند اگر سرمایه گذاری کند، چقدر بر می گردد. خودروسازی خصوصی است، یک ریال کمک دولتی را نمی گیرد. این که در زمان ما نبود، در زمان ما داریم بازپرداخت می کنیم. گفتیم برخی از دارایی ها نامرتبط را صرف تولید کن. گفتیم اینها را بفروش و بده به قطعه سازان. بیش از 2 هزار میلیارد تومان خودروسازان ما اموال و املاک و سهام داشتند، فروختند و به قطعه سازان دادند. ایران خودرو بدهی هایش را به بانکها کاهش داده.
- اگر 6.7 درصد رشد مثبت داریم، در شرایطی است که دنیا با رکود مواجه است. سیمان ما رشد کرده، ولی به صادرات رسیده. ما تولید فولاد را افزایش دادیم ولی این به سمت صادرات رفت.
-دولت این را نمی گوید برای اینکه مسایل را حل کنیم، برویم تحریم را حل کنیم و تحریم یک بدبختی ظالمانه است که به ما تحمیل شده. صلاح نیست کشور را در چنگ صهیونیستها رها کنیم. رفع تحریم به نفع کشور ماست و با ما عزت و توان بیشتری می دهد. این به این معنی نیست تا زمانی که تحریم است، ما تلاش نکنیم. تحریم اگر رفع شود، ما به شرایط عادی می رسیم نه شرایط اضافه. می تواند تاجر ما کالایش را صادر کند. الان نمی تواند. شرکتهای ایرانی ما مجبور است بنویسد made in یه جای دیگر چون اگر بنویسد made in iran از او نمی خرند. ولی واردات ما می شود کالاهای زیربنایی. ماشین آلات و نظایر آن.
در سال93 ما با 19 درصد افزایش صادرات به زیر 50 میلیارد دلار رسیدیم. واردات ما 5.2 درصد اضافه شد ولی کالای مصرفی 20 درصد کاهش یافت. یعنی کالای واسطه ای زیاد شده و این باعه شد ما بیشتر تولید کنیم. علی رغم اینکه 5.2 درصد واردات زیاد شده، ولی در ترکیب کالاها، اینها به سمت کالاهای زیربنایی و واسطه ای رفته.
- مردم و صنعتگران می گویند تحریم های داخلی، این یکی از رسالتهای دولت است که این تحریمهای داخلی را برداریم. همین قانون رفع منابع تولید 60 ماده است و دو سومش موثر در جهت رفع تحریمهایی است که مطرح می شود. یا مصوباتی که دولت گذارنده، این کافی نیست. کشور ما کشور جهان سوم است و 9 سال حنگ داشتیم. آمدیم بازسازی کنیم، مسایلی را به ما تحمیل کردند. تغییرات مدیریت ها، را داشتیم. من در دولت قبل، معاون وزیر بودم. بخشی از پتروشیمی ها را ساختم. بخشی از پالایشگاه ها را قرارداد کردم. این ربطی به بحث دولت ندارد. مجموعه تاریخ ما، ما را عقب گذاشته. تحریم نیز شوک داد به ما و ما به خودمان آمدیم که مایه بگذاریم. سیاستهای رقابتی می گوید آسیب پذیری را نسبت به شوکهای بیرونی کاهش دهید. شما زمانی بیچاره اید، شوک شما را از بین می برد. زمانی 50 درصد اثر دارد و زمانی 5 درصد شما باید خودتان را تقویت کنید تا تحریمها شما را اذیت نکند.
- من تخصصی درباره مسایل دیپلماسی ندارم. به صورت عام در جریانم که تحریمهای مختلفی داریم. تحریمهای مربوط به انرژی اتمی مطرح شد و اوجش در سال 91 بود که بانکها را متوقف کرد. آنچه به فرموده مقام معظم رهبری در این مذاکرات مطرح شده، تحریمهای مربوط به انرژی اتمی را باید رفع کنند که تمام تحریمهای اقتصادی در این است. کمابیش ملت در جریان قرار گرفته اند و من صلاحیت ورود به آن را ندارم. کل مباحث اقتصادی که قرار است انشالله با این موافقنامه برداشته می شود. منتهی برخی از این تحریمها ممکن است درباره انرژی اتمی نباشد که بحث خود را دارد. امیدواریم کار به مراحل نهایی رسیده و امیدواریم در چند روز آینده خبرهای خوش بشنویم. 6 تا از بزرگترین اقتصادهای دنیا آن طرف میز نشسته اند ما اینطرف هستیم. طرف ما غول است. چند کشور بزرگ را داریم مذاکره می کنیم با حمایت ملت و تایید مقام معظم رهبری. شخصا معتدقم به نتیجه می رسیم.
- رفع تحریم یکی از وظایف این دولت است. به فرموده حضرت امام رضوان الله تعالی علیه ما مسئولیت داریم به وظیفه عمل کنیم و نتیجه دست خداست انشاالله خداوند نیز به کار تیم مذاکره کننده برکت می دهد. انشاله قویتر می شویم تا در امواج آینده بتوانیم بهتر مقاومت کنیم.
- ما داریم برنامه راهبردی صنعت را برای 10 سال آینده نهایی می کنیم و پرده برداری می کنیم. تا الان 8 ویرایش شده، شرایط کشور در حال حاضر متغیر است. یکی گزینه تداوم وضع موجود را دیدیم و دیگری در شرایطی که تجریم برداشته شود. برنامه های عملیاتی اجرایی را دیدم. مثلا رشد صناعیت نفتی را اینطور دیدیم.
-مهمتر از همه این است که خودمان را تقویت کنیم. چطور در مسایل نظامی باید تمام قدرتهارا جمع کنیم که دشمن فکر حمله نکند. امروز روزنامه نوشته بود فلانی دارد عقب نشینی می کند. این از قدرت ماست. از ابتدا گفته بودیم مسایل هسته ای ما در راستای مسایل صلح آمیز است. آنها تهمت زدند و الان دارند عقب نشینی می کنند. در منطقه ما قدرتمند تر شدیم. همسایه های ما چقدر گرفتاری پیدا کردند. در صنعت نیز صنعتگران ما دارند جهاد می کنند. او نمی تواند ارز بگیرد، نمی تواند صادرات کند، نمی تواند کالایش را به نام خود صادر کند، ولی دارد صادر می کند، این یک کار جهادی است. امروز ما داریم داروی پیشرفته را صادر می کنیم. اگر تحریم نبودیم 10 برابر بیشتر صادر می کردیم.
- اگر خود را تقویت نکنیم، برای اولین بار در تاریخ ما در قانون گذاشتیم یکی اینکه هر بخش خصوصی هر کسی تحقیقات کند و به نتیجه برسد، 50 درصدش را دولت بلاعوض می دهد. این برای ما بهتر و ارزانتر است. این تاکنون در ایران، سابقه نداشته. من 20 سال است دنبال تصویب این بودم و مانع می شدند. دوم این که گفتیم بانکها کفایت سرمایه ندارند. اگر شرکتهای تولید چه سهامدارانشان یا از بیرون پول بدهند به این شرکت، همانطور که هزینه های پرداختی بانکی بابت سود تسهیلات را سازمان مالیاتی به عنوان هزینه قابل قبول استفاده کنیم، این را نیز قبول کنیم. تا به امروز هیچ هزینه ای بابت آن پرداخت نمی شد. این برای اولین بار است که می توانند منتهی یک شرط دارد که 3 سال بماند تا مالیات نیز حساب و کتاب شود.
- اگر کسی 3 سال پولش را در یک بنگاه تولیدی به امانت بگارد، مانند ین است که تا 3 سال پولش را در بانک گذاشته.
-مشکل است آدم شرایط آینده را پیش بینی کند، یک موقع می گوییم شرایط همینطور است، خب ما عادت کرده ایم. یک وقتی است شرایط بدتر می شود. این یک موضوع دیگر است. این ملت، بزرگ و تواناست ولی اثر خود را می گذارد. من نمی دانم بعد چه می شود. لیکن این ملت به خاطر ظرفیتهایی که دارد قطعا راه خودش را پیش می برد و این باعهث می شود بعد از چند سال دشمن متوجه شود تحریم فایده ای در این کشور ندارد. غرب الان فهمیده اگر این تحریمها را نمی کرد، ما عقب تر از امروز بودیم. معتقدم و زمان جنگ را دیدم که از جبهه زنگ می زدند 10 تا گلوله به ما بدهید، زودتر بهتر است. آن زمان شرایطش را نداشتیم. با یک فاصله زمانی شرایط بازیافت می شود. این بستگی به تلاش همه ما دارد. امیدواریم قطعا دولت نیز کار می کند. نمی شود کشور را در دنده خلاص گذاشت. کشور نیاز به برنامه دارد. برنامه اول را سال 61 در سازمان مدیریت شروع کردیم. یک بار ما را به دادگاه ارتش بردند که چرا به مهندسان اضافه پول دادید. ما گفتیم ما هلی کوپتر ها را می خواهیم اینها تعمیر کنند و چون تشویق می شوند بهتر کار می کنند.
- نمی گویم همه داریم جهادی کار می کنیم ولی در وزارتخانه ما فشار بسیار زیاد است. هر هفته بعدازظهر شنبه ها جلسه برای توسعه صادرات داریم. مهم شرایطی است که باید پیش برود، ولی امید ما به مردم است، به کارگران، مهندسان، صنعتگران، سازندگان، شرکتهای پیمانکار و ... باید در قالب یک امت واحده، کارها را پیش ببریم. به همین دلیل است دشمن نیز این را فهمیده و آنها نیز جدی اند تحریمها را به شرایط رفع برسانند.
