امارات از اصلی‌ترین شرکای تجاری ایران است که طی سال‌های اخیر همواره در رتبه‌های نخست در میان کشورهای شریک ایران قرار داشته است.
فعالیت گسترده شرکت‌های ایرانی در دوبی که البته طی سال‌های اخیر با توجه به فشار تحریم‌های بین‌المللی از تعداد آنها کاسته شده، روابط تجاری دو کشور را تحکیم بخشیده است.
در سال‌های اخیر با توجه به فشار تحریم‌ها برخی از این شرکت‌ها به ترکیه و سایر کشورهای نزدیک ایران کوچ کردند اما همچنان سطح تجارت با امارات هم در واردات و هم در صادرات بسیار قابل توجه است.
حدود 80 هزار شرکت ایرانی در دوبی حضور دارند که طی سال‌های اخیر با سختگیری‌های امارات، 20 درصد از این تعداد کاسته شده است.
گفته می‌شود برخی از این شرکت‌ها فعالیت خود را در دفاتر کشورهای دیگر نظیر ترکیه متمرکز کرده‌اند تا بعد از عبور از تحریم بتوانند فعالیت شرکت دوبی را بار دیگر تقویت کنند.
با این وجود گفته می‌شود که حدود 30 درصد از فضای بازرگانی بندر جبل‌علی دوبی در اختیار بازرگانان ایرانی است.
امارات عربی متحده، اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دوبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در دوم دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت. این روز را با نام روز ملی امارات
جشن می‌گیرند.
امارات یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد و تولید ناخالص سرانه آن در حد ثروتمندترین کشورهای اروپای غربی است.
تجارت خارجی یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی این کشور به‌حساب می‌آید زیرا اقتصاد ملی امارات در مبادلات بین‌المللی خود با سایر کشورهای جهان در امر صادرات و واردات به این بخش تکیه زیادی دارد. درآمدهای حاصل از صادرات، منبع اصلی درآمدهای ارزی این کشور است و از این راه خرید کالا و خدمات مورد نیاز در زمینه‌های مختلف و در راستای توسعه اقتصادی و اجتماعی فراگیر امکان‌پذیر می‌شود.
صادرات کشور امارات عمدتا کالاهایی نظیر نفت‌خام، گاز طبیعی، ماهی خشک، خرما، آلومینیوم و صادرات مجدد بوده است.
واردات کشور امارات همگام با پیشرفت‌های اقتصادی و اجتماعی این کشور روز به روز در حال افزایش است. با وجود پیشرفت‌ها و تحولاتی که در تجارت خارجی کشور امارات رخ داده، درآمدهای حاصل از صادرات نفت بیشترین سهم را در تامین هزینه‌های واردات دارند. شرکای اصلی وارداتی امارات عبارتند از ژاپن، آمریکا، انگلیس، ایتالیا، آلمان، کره جنوبی.
واردات اصلی امارات، ماشین‌آلات، وسایل نقلیه، کالاهای ساخته شده، موادغذایی، احشام، مواد شیمیایی، سوخت و مواد مصرفی است. واردات کشاورزی امارات نیز همان کالاهای صادرات مجدد می‌باشد. تراز تجاری و بازرگانی امارات معمولا در هر سال با توجه به نوسان‌های بهای نفت و در نتیجه بی‌ثباتی موجود در درآمدهای نفتی تغییر می‌کند.
اقلام عمده صادراتی این کشور به جهان عبارتند از: نفت‌خام (45 درصد)، گاز طبیعی، صادرات مجدد، ماهی خشک‌شده و خرما. اقلام عمده وارداتی آن نیز عبارتند از: ماشین‌آلات، تجهیزات حمل‌و‌نقل، موادشیمیایی و موادغذایی.
به منظور بررسی تاثیرات توافق هسته‌ای بر روابط تجاری ایران و امارات، روزنامه «جهان صنعت» با مسعود دانشمند، رییس اتاق بازرگانی دو کشور گفت‌و‌گو کرده که مشروح آن در زیر آمده است:
تحریم ریسک و هزینه تجارت را بالا برد
رییس اتاق بازرگانی ایران و امارات درباره ابعاد تحریم‌ها گفت: تحریم‌هایی که بر ضد ایران وضع کرده‌اند شامل سه محور بانکی، بیمه‌ای و حمل‌و‌نقلی می‌شود. باید پرسید چرا سه محور؟ برای اینکه بدون این سه هیچ تجارتی نمی‌تواند اتفاق بیفتد چرا که وقتی بانک نباشد اعتبار اسنادی وجود ندارد؛ پرداخت و دریافت سیستماتیک نیست و وقتی حمل‌و‌نقل هم نباشد جابه‌جایی کالا وجود ندارد و عدم بیمه هم منجر به توقف کارها می‌شود.
وی درباره تحریم بنادر ایران افزود: بنا بر همین تحریم‌ها، اعلام کردند که کشتی‌های بزرگ به سواحل ایران نیایند از همین رو بسیاری از این کشتی‌ها به بنادر اطراف کشورمان می‌روند. بندر جبل علی دوبی مشخصا از جمله بنادری است که کشتی‌های تحریم شده ما در آنجا کناره می‌گیرند و پس از آن به بندرعباس می‌آیند.
این تحلیلگر مسایل تجاری درباره بعد هزینه‌ای این بخش از تحریم‌ها گفت: همین موضوع، حداقل 300 دلار برای هر کانتینر هزینه به همراه خواهد داشت که باری بر دوش اقتصاد ماست. چرا 300 دلار است؟ برای اینکه حدودا 150 دلار هزینه رفت وبرگشت هر کانتینر از جبل علی به بندر عباس است.
وی ادامه داد: تخلیه و بارگیری کانتینر هم هزینه‌ای جدا به همراه دارد که آن هم حدودا 100 تا 150 دلار است که مجددا اضافه خواهد شد. اگر در هر کانتینر به طور متوسط 15 تن بار باشد به طور میانگین در هر تن 20 دلار هزینه اضافی می‌پردازیم که کالاهای ما به بنادرمان برسند.
دانشمند درباره تحریم‌های حوزه بیمه هم گفت: در بخش تحریم بیمه‌ای باید گفت وقتی بانک نداریم، مجبور می‌شویم معاملاتمان را به صورت نقدی انجام دهیم، معامله نقدی هم مطمئنا ریسک‌های خود را به همراه دارد. بیمه نبودن کالاها ریسک‌های تجاری را افزایش می‌دهد.
وی افزود: این شرایطی است که به ما تحمیل کرده‌اند و ما در حال حاضر هزینه‌ای اضافی پرداخت می‌کنیم و جنس گران‌تر می‌خریم.
این فعال اقتصادی ادامه داد: در چند ساله اخیر در زمینه فروش نفت، ایران را به ارتباط با کشورهای مثل هند و چین محدود کردند و ما مجبور شدیم فقط به آنها نفت بفروشیم.
رییس اتاق ایران و امارات درباره نقش مخرب تجارت کالا به کالا بین ایران و کشورهایی مثل چین گفت: از آنجا که ما مجبور بودیم فقط به هند و چین نفت بفروشیم، چینی‌ها با آگاهی از این اجبار به ما تحمیل کردند که در ازای فروش نفت، باید لزوما کالای چینی خریداری کنیم. حال با توجه به این تحمیل و آگاهی طرف مقابل مانند چین از این محدودیت خرید و فروش، کالاهایی با کیفیت نامطلوب جایگزین پول نفت و گاز ما شد.وی ادامه داد: اگر تحریم‌های بانک، بیمه و حمل‌و‌نقل ایران برداشته شود، گشایش خوبی در وضعیت تولید کشور صورت می‌گیرد. ما به دنبال تزریق پول‌های خارج از کشور نیستیم و بیش از هرچیزی در پی تجارت اسنادی همراه با بیمه و حمل‌و‌نقل بهینه‌ایم که در این صورت تجارتمان شکل خواهد گرفت و وضعیت اقتصادمان به سمت و سویی مثبت سوق می‌یابد.
دانشمند افزود: در حال حاضر وقتی ما در فضای بین‌المللی می‌خواهیم خرید کنیم باید پول را از بازارهای غیر رسمی تامین کنیم چرا که تراکنش‌های بانکی زیر فشار تحریم‌ها بسته اند. راه دیگرش این است که تاجری که برای خرید به خارج از کشور می‌رود، بیاید تامین منابعش را خودش به عهده بگیرد که هر دوی این موارد هزینه بر است و هزینه نهایی آن را باید مصرف‌کننده ایرانی بپردازد.این فعال اقتصادی ادامه داد: ما قبل از تحریم، صندوقی به نام صندوق ضمانت صادرات داشتیم که با اعتبار اسنادی که داشتیم تا 90 درصد مبلغ اعتبار اسنادی را به ما تسهیلات قبل از صدور با نرخ بهره هشت درصد می‌دادند. در این صورت تاجران می‌توانستند تامین منابع مالی کنند و مشکلات حاضر را نداشتند.
رییس اتاق ایران و امارات گفت: علاوه بر این خیلی از تولید کنندگان ما، با طرف‌های تجاریشان روابط قدیمی دارند و به تبع آن اعتماد متقابلی میانشان وجود دارد و می‌توانند با اعتبارات اسنادی مواد اولیه را به صورت مدت‌دار با اعتبار یکساله، شش ماهه بخرند. هزینه آن هم چهار درصد با بیمه‌اش شش درصد می‌شود.
وی درباره نقد شدن خرید تجار ایران از امارت گفت: تولید‌کننده‌ای که می‌خواهد مواد اولیه بخرد باید روی پول نقدش حساب کند و نقدا وارد تجارت شود چون چاره‌ای ندارد واین کار را با سپردن به شرکتی که مثلا در دوبی است باپرداخت پول پیش پرداخت انجام می‌دهد. برای تسویه هم، تاجر باید به صرافی رجوع و صراف باید پول را حواله کند و این کار هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.
دانشمند ادامه داد: وارد‌کننده ما، اگر با کارمزد شش درصد، مواد اولیه وارد کند بعد از آن دست به تولید خواهد زد و سپس تولیدش را می‌فروشد و پول خرید کالای اولیه مدت دارش را می‌دهد. ما هرتصمیمی که می‌گیریم و هر کاری که می‌کنیم باید به تولید در داخل کشورمان فکر کنیم. هدف باید افزایش تولید باشد.
روی معرفی برندهای ایرانی کار نکرده‌ایم
وی خواستار فعال شدن بخش تولید کشور شد و گفت: یکبار در جایی این پیشنهاد را دادم که دولت به جای پرداخت یارانه بیاید و مثلا یخچال منازل مردم را نو کند. با این کار، کارخانه تولید یخچال مطمئنا پیشرفت چشم‌گیری خواهد داشت و می‌تواند به سرعت خود را به تکنولوژی روز دنیا هم برساند. سال بعد فلان کالای مجانی را دهد و از این طریق کارخانه‌ها را فعال کند. این نیاز اساسی اقتصاد ما است.
این فعال اقتصادی تصریح کرد: باید تمام هدفگذاری‌هایمان را در جهت افزایش تولید داخلی قرار دهیم. باید کالای در‌جه یک تولید کنیم که در داخل نیز از آن استفاده شود. ما می‌توانیم از بازارهای اطراف کشورمان هم به خوبی استفاده کنیم.
ما سال گذشته 7/49 میلیارد دلار صادرات غیرنفتی داشتیم. ما در روزهای سخت تحریم 15 میلیارد دلار از صادراتمان مربوط به میعانات پتروشیمی بوده و این یعنی جنسی که فروختیم خوب بوده است.
دانشمند افزود: ما فقط باید به تولید‌کننده امکان دهیم و استاندارد‌ها را رعایت کنیم. اول باید استاندارد ما استاندارد واقعی شود. سازمان‌هایش باید به جای اجرایی بودن، ستادی شود. داشتن تولید با استاندارد جهانی غیرممکن نیست.
وی خواستار تقویت اعتماد بین خریدار و تولید‌کننده شد و گفت: ما باید بیشتر به برند توجه کنیم؛ ما در حوزه برند کار نکردیم. هرچه که روی اجناس می‌نویسیم باید تولیدمان همان باشد تا اعتماد به وجود بیاید.
دوبی چطور دوبی امروز شد؟!
رییس اتاق ایران و امارات درباره چگونگی تبدیل امارات به قطب تجارت منطقه نیز گفت: سابقه تاریخی همکاری ما با امارات بیشتر به زمان جنگ بازمی‌گردد. قبل از جنگ ما خود قطب و محور تجارت منطقه بودیم. یکدفعه به خاطر جنگ تحمیلی صدام به ایران، طرف‌های تجاری ما ارتباطشان را با ما قطع کردند.
وی افزود: بعد از جنگ با واردات کالاهای اساسی از کشور امارات مانند گندم و دیگر مواد اولیه، ما به بازار امارات متکی شدیم. عده‌ای از تجار ایرانی رفتند و همان کاری که در تهران می‌کردند در دوبی ادامه دادند. دوبی آرام‌آرام نقش محوری در بین کشورهای در حال جنگ مانند ما و عراق و افغانستان به عهده گرفت. اماراتی‌ها بسیاری‌شان در ابتدا تجارت بلد نبودند.
این فعال اقتصادی اضافه کرد: برای اینکه بین دوبی و تهران ارتباط بیشتر داشته باشیم شروع به ایجاد صرافی‌های متعدد در آن کشور کردیم و از این طریق دوبی در میان شهر‌های امارات مبدل به شهری بازرگانی برای ما شد. در واقع کل بازرگانی بین‌المللی امارات در دوبی متمرکز است. دوبی آرام آرام با تغییر قوانین، ساختار اجتماعی، بندی و فرودگاهی تبدیل به قطب تجارت منطقه شد.
وی تصریح کرد: اماراتی‌ها در همان زمان که ما مشغول جنگ بودیم با الگو گرفتن از کشورهای توسعه یافته، آینده نگری کرده و از فرصت موجود نهایت استفاده را بردند.
دانشمند درباره چگونگی تبدیل دوبی به مرکز تجارت منطقه گفت: فرودگاه دوبی در حال حاضر سالانه هفتاد میلیون سفر دارد که همین نشان از تردد و تجارت در این منطقه است. این در صورتی است که فرودگاه امام خمینی تهران در سال پنج و نیم میلیون سفر در سال را پوشش می‌دهد.
وی افزود: سن متوسط ناوگان هواپیمایی امارات شش سال است و سن متوسط ناوگان هواپیمایی ما قریب به 22 سال است. فضای کشور امارات اساسا تجاری تعریف شده و این نکته حائز اهمیت است.
رییس اتاق ایران و امارات به وجود امکاناتی مثل تردد راحت، فضای بانکی و ارتباطی مناسب در دوبی اشاره کرد و گفت: حجم مبادلات ما و امارات حدود 30 میلیارد دلار بود که البته آمارها آن‌را منهای قاچاق 19 میلیارد دلار اعلام می‌کرد.
وی درباره نقش تحریم‌ها در کاهش مبادلات تجاری دو کشور افزود: الان با تغییرات و محدودیت‌های اخیر و تحریم‌ها، حجم مبادلات ایران و امارات بر اساس آمارهای رسمی به 15 میلیارد دلار رسیده که با احتساب قاچاق 27 میلیارد دلار می‌شود.
این تحلیلگر مسایل اقتصادی به اهمیت تبدیل شدن یک منطقه به قطب تجاری اشاره کرد و گفت: دوبی نفتی ندارد و تمام درآمدش از همین تجارت است.
وی درباره اهمیت گردشگری و پتانسیل‌های ایران در این زمینه گفت: از ایران، هفته‌ای 55 پرواز به دوبی داریم که از طریق این پروازها به طور متوسط 10 هزار نفر به دوبی می‌روند. درآمد توریسم ترکیه چیزی حدود 30 میلیارد دلار است و همین آمار برای امارات حدودا 14، 15 میلیارد دلار و برای کشور ما به زحمت یک میلیارد دلار است. ما متاسفانه بلد نیستیم که امکانات بالقوه‌ای که داریم را بالفعل کرده و داشته‌هایمان را نقد کنیم.
اماراتی‌ها برای تحریم ایران تحت فشار آمریکا بودند
دانشمند درباره تاثیر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران گفت: وضعیت ما در دوران تحریم‌ها بدتر شد. کشورهایی که ما را تحریم کردند فشارها را روز به روز بیشتر کردند. بسیاری از ایرانی‌ها را از امارات بیرون کردند. اماراتی‌ها می‌گویند 30 درصد از سرمایه بانک‌های ما متعلق به آمریکایی‌هاست و اگر بخواهیم تحریم‌ها را رعایت نکنیم به همان میزان به ما فشار وارد می‌کنند. اماراتی‌ها قلبا راضی به تحمیل چنین تحریمی بر علیه ایران نیستند. بنابراین وضعیت متاسفانه در این سال‌ها و دوره جدید بدتر شده است. ما باید روابطمان را با امارات طوری تعریف کنیم که فارغ از حضور ناوهای آمریکایی و دیگران، همسایه‌های خوبی برای هم باشیم.
وی افزود: در خلیج‌فارس خیلی‌ها آمدند و رفتند. ما باید بر مبنای سیاست حسن همسایگی با کشور امارات رابطه داشته باشیم و آنها هم متقابلا به همین صورت در ارتباط با ایران باشند.
این فعال اقتصادی درباره اهمیت ایران برای اماراتی‌ها ادامه داد: من به دوستان اماراتی بارها عرض کرده‌ام که بندر جبل‌علی که ساخته‌اید بندری خوب با ظرفیتی بالاست اما اگر ما ایرانی‌ها خریدار این ظرفیت نباشیم آن‌را به چه کشوری می‌خواهید بفروشید؟ کشورهای دیگر مثل قطر، بحرین و کویت که بنادر خود را دارند. اماراتی‌ها به خوبی می‌دانند که حتی ارتباطشان با کشورهای آسیای‌میانه هم تنها از طریق ایران ممکن است.
تحریم نبود مهندسین ایرانی در منطقه رقیب نداشتند
وی به سیاست اقتصادی ترکیه برای تصرف بازارهای منطقه نیز اشاره کرد و گفت: در سال 1984، مجموع درآمد ارزی ترکیه 14 میلیارد دلار بود اما الان به حدود 200 میلیارد دلار رسیده است. ترک‌ها بازار کشورهای عربی و مناطق ترک نشین منطقه در همه زمینه‌ها از جمله صادرات کالا و صدور خدمات فنی مهندسی گرفته‌اند.
رییس اتاق ایران و امارات به ظرفیت‌های ایران در حوزه صدور خدمات فنی مهندسی اشاره کرد و گفت: مهندسین ایرانی در زمینه خدمات فنی مهندسی سرآمد مهندسین دیگر کشورها هستند اگر بحث تحریم‌ها و مشکلات ناشی از آن نبود مهندسین ایرانی در منطقه غوغا می‌کردند و همه پروژه‌ها دست ایرانی‌ها می‌افتاد.
دانشمند درباره نقش مناقشات سیاسی بین ایران و امارات بر روابط اقتصادی دو کشور هم گفت: اماراتی‌ها در مجموع تاجر هستند. ما اگر مشکلات سیاسی هم با امارات داشته باشیم با ابوظبی داریم و نه با دوبی. ابوظبی به عنوان مرکز سیاسی امارات فشارهایی روی دوبی اعمال می‌کند. برای همکاری با دوبی باید بستر‌های لازم فراهم شود.
بسترسازی لازم برای بعد از تحریم‌ها نشده است
وی ادامه داد: اگر تحریم‌ها همین امروز برداشته شود حجم سنگین ترانزیت کالاهای سرمایه‌ای از امارات به ایران و از ایران به کشورهای آسیای میانه را تجربه خواهیم کرد اما آیا بنادر ما جوابگوی این میزان ترانزیت هستند.
این تحلیلگر مسایل اقتصادی تصریح کرد: کشتی‌های بزرگ ما تنها می‌توانند در بندرعباس کناره بگیرند و بنابراین ما نیازمند بنادر تجاری امارات هستیم و این نیاز کاملا تجاری و متقابل است.
وی ادامه داد: به طور قطع، بعد از لغو تحریم‌ها، حجم مبادلات بازرگانی و تجاری ما با امارات توسعه پیدا می‌کند و بیشتر می‌شود.
دانشمند درباره سرمایه‌گذاری اماراتی‌ها در ایران هم گفت: اماراتی‌ها در ایران تا حدودی سرمایه‌گذاری کرده‌اند اما کاملا آشکار نیست. به عنوان مثال برجی در تهران در حال ساخت است که گفته می‌شود سرمایه‌گذارش اماراتی است. برای مثال فروشگاهی در غرب تهران موجود است که می‌گویند سرمایه‌گذارش اماراتی است. برای سرمایه‌گذاری مشترک قابلیت‌های متقابل هر دو طرف زیاد است. برای مثال، سرمایه‌گذاری مشترک در حوزه مواد غذایی برای هر دو ما سودآور است چون ما به کشورهای عضو اکو دسترسی داریم و اماراتی‌ها هم به کشورهای عربی.
وی درباره چرایی مخفی‌کاری اماراتی‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران هم گفت: تجار اماراتی پرسود بودن بازار ایران را درک کرده‌اند اما در عین حال چون دولتشان سرمایه‌گذاری در ایران را تجویز نمی‌کند آن‌را آشکار نمی‌کنند.
فضای سرمایه‌گذاری فراهم شود همه می‌آیند
رییس اتاق ایران و امارات درباره پتانسیل‌های نیم‌میلیون ایرانی مقیم امارات هم گفت: اگر ما فضای سرمایه‌گذاری را در کشورمان محیا کنیم، هر سرمایه‌داری از هر جای دنیا به ایران می‌آید و در اینجا شروع به فعالیت اقتصادی می‌کند.
وی درباره مناسب نبودن رتبه ایران در حوزه کسب و کار گفت: یک سرمایه‌دار خارجی که قصد ورود به بازار ایران را دارد در مورد فضای اقتصادی کشور به تحقیق می‌پردازد و آیتم‌های مختلف اقتصادی را در اینترنت جست‌وجو می‌کند. همه آمارها را در کنار هم می‌گذارد و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که آیا ورود به ایران برای سرمایه‌گذاری مناسب است یا خیر. الان رتبه فضای کسب و کار ما حدود 130 آن هم میان 184 کشور جهان است. این رتبه مناسب نیست. ما باید وضیت فضای کسب و کار را بهبود دهیم.
دخالت 22 سازمان در تجارت
دانشمند درباره مشکلات گمرکی تجار نیز گفت: تجار با خود گمرک به تنهایی طرف نیستند و اساسا با گمرک مشکلی ندارند اما بیش از 22 سازمان در کار گمرک دخالت می‌کنند. برای مثال سازمان استاندارد، وزارت صنایع، سازمان مبارزه با قاچاق کالا و ارز و... هر کدام به نحوی بخشنامه می‌دهند و از گمرک می‌خواهند اگر چنین شرایطی پیش آمد ترخیص نکنید. به نظر بنده باید دید کشورهای دیگر در زمینه گمرکی چه می‌کنند و از آنها الگو گرفت.
وی ادامه داد: استاندارد کالاها باید از قبل مشخص شده باشد. گمرک مجبور است مظلومانه منتظر تایید دستگاه‌های دیگر برای ورود کالا باشد. کارها از قبل برنامه‌ریزی شده، نیست و تازه مثلا وقتی دام وارداتی وارد گمرک می‌شود متوجه می‌شوند که مکانی برای قرنطینه آن وجود ندارد.
رییس اتاق ایران و امارات درباره مشکلات بیمه‌ای و بانکی هم گفت: در مورد بیمه مشکل شدید نیست اما مشکل اصلی مشکلات بانکی است. برای مثال کالایی مانند گندم وارد می‌شود اما چهار ماه در گمرک می‌ماند چون تسویه مالی نشده است. فروشنده هم بارنامه نمی‌دهد و کالا هم همچنان می‌ماند. دولت باید به من خریدار پول دهد تا کالا وارد کنم. جهاد کشاورزی می‌گوید من پول را داده‌ام بانک مرکزی، بانک مرکزی هم می‌گوید به حساب ما پولی واریز نشده است و همه این مشکلات پشت سر هم مانع یک واردات معقول می‌شود. معضل بانکی یکی از مهم‌ترین مشکلات واردات و صادرات است.
نبود زیرساخت سبب شده از کالاها مالیات مضاعف گرفته شود
این فعال اقتصادی درباره نحوه برخورد اماراتی‌ها با تاجران ایرانی هم گفت: اماراتی‌ها هیچ‌گونه گمرکی ندارند و می‌گویند هر کالایی بیاید و برود ما پنج درصد از ارزشی که در فاکتورش نوشته شده را مالیات می‌گیریم. مگر کالاهایی که جزء کالاهای ممنوعه است. حال ما 4 درصد مالیات قطعی می‌گیریم 9 درصد هم به آن اضافه می‌شود به علاوه 9 درصد ارزش افزوده که در نهایت 23 تا 24 درصد مالیات می‌شود.
وی برای تشریح مشکلات مالیاتی به مثالی اشاره کرد و افزود: یک نفر می‌رود در جنگل درخت می‌برد و می‌دهد به کارگاهی و در انجا الوار می‌شود. اگر قیمتش صد هزار تومان بود حالا که الوار شده قیمتش 150 هزار تومان است که این مبلغ اضافه شده ارزش افزوده محسوب می‌شود و مالیات دارد.
رییس اتاق ایران و امارات تصریح کرد: از کل قیمت الوار 9 درصد مالیات گرفته می‌شود در حالی که فقط باید از 50 هزار تومان ارزش افزوده آن مالیات کسر شود چون مالیات را از ارزش افزوده می‌گیرند.وی افزود: زمانی که این الوار مبل می‌شود هم دوباره نه از ارزش افزوده‌ای که پیدا کرده بلکه از کل قیمت آن مالیات گرفته می‌شود که همه این مالیات‌های مضاعف را در نهایت باید مصرف‌کننده بپردازد.
دانشمند خواستار اصلاح نظام مالیاتی، آنلاین و شبکه‌ای شدن آن و پرهیز از گرفتن مالیات مضاعف از تولید‌کننده، تاجر و مصرف‌کننده با اصلاح زیرساخت‌های فعلی شد و گفت: امارات چه می‌کند؟ امارات می‌گوید من کاری به این ندارم که تو چگونه این کالا را تولید کرده ای، من در نهایت، 17 درصد مالیات بر ارزش افزوده در هنگام فروش محصول نهایی از مصرف‌کننده می‌گیرم.
وی از تسهیل روابط ایران و امارات توسط شعب اتاق مشترک تجاری دو کشور در بندرعباس و شیراز خبر داد و گفت: حساب تجار و بازرگانان اماراتی را باید از سیاسیون امارات جدا کنیم. آنها در تجارت با ایرانی‌ها سخت‌گیری نمی‌کنند و هر کالایی را که می‌خواهید به بازرگان اماراتی سفارش می‌دهید و وی می‌رود از کارخانه می‌خرد و به دوبی آورده و بعد از طریق صرافی با او تسویه می‌کنید.
رییس اتاق ایران و امارات، داوری پرونده‌های اختلافی بین تجار ایرانی و اماراتی را از کارهای این اتاق اعلام کرد و افزود: از تجار می‌خواهیم هر نوع حل و فصل مناقشات را به اتاق بازرگانی بسپارید تا به حال پرونده‌ای نبوده که به اتاق ارجاع داده شود و حل نشده باشد. وی از بازرگانان خواست برای تجارت از کارچاق‌کن‌ها کمک نگیرند و افزود: کار چاق کن کد ملی نمی‌دهد و شماره و دفتر و در مجموعه شناسنامه روشنی ندارد اما اگر بازرگانان از طریق اتاق ایران و امارات اقدام به تجارت کنند ما حتی در موارد لازم با اتاق امارات هم برای تایید تجارت مربوطه ارتباط می‌گیریم.
دانشمند گفت: وقتی خارج از اتاق معامله‌ای صورت گرفته شود داوری بر عهده اتاق بازرگانی نیست. ما به دنبال کار سالم ایرانی و اماراتی هستیم. هر کدام غش داشته باشد دو طرف متضرر می‌شوند. لازم هم نیست چیزی هم به اتاق پرداخت شود. تنها اگر کار به داوری برسد باید هزینه پرداخت کنند. اینها از خدمات مجانی اتاق است. ما از همه تجار ایرانی و اماراتی خواهش می‌کنیم به اتاق نزدیک‌تر شوند. پیشنهاد من این است که پیش از هر اقدام تجاری از مشاوره رایگان ما بهره‌مند شوند.
منبع: جهان صنعت
