Performancing Metrics

شایستگی به جای توجیه حزبی | اتاق خبر
کد خبر: 305552
تاریخ انتشار: 9 دی 1394 - 14:43
روزنامه شرق در صفحه سیاست با عبدالواحد موسوی لاری در مورد فعالیت های اصلاح طلبان در آستانه بررسی صلاحیت ها به گفت و گو پرداخته است.

به گزارش اتاق خبر،در این گفت و گو که با عبدالواحد موسوی لاری نایب رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان که در شماره چهارشنبه 9 دی 1394 هجری خورشیدی منتشر شد، آمده است: عبدالواحد موسوی لاری که این روزها در قامت نایب رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان به فعالیت می پردازد، چندی پیش به دفتر روزنامه آمد. قرار بود مصاحبه کوتاهی هم داشته باشیم.
وزیر کشور دولت اصلاحات با خنده گفت به یکی، دو سؤال بیشتر جواب نمی دهم تا این ناهار هم حلال شود! مصاحبه اما قدری بیشتر از یکی، دو سؤال طول کشید و بعد از خاتمه هم، او نمازش را خواند و دفتر روزنامه را ترک کرد. با موسوی لاری درباره فعالیت های اصلاح طلبان در آستانه بررسی صلاحیت ها صحبت کردیم، درباره نحوه بستن فهرست ها، رایزنی با حامیان دولت و رایزنی هایانتخاباتی با ناطق نوری.
موسوی لاری معتقد است منظور از جریان حامی دولت همین اصلاح طلبان هستند. به گفته موسوی لاری اصلاح طلبان در کنار رایزنی های فردی در دولت و شورای نگهبان، «دوستان با ناطق نوری هم مرتبا در تماس بوده و هستند و دیدگاه های آقای ناطق درباره اینکه باید یک فضای منطقی بر جریان انتخابات حاکم شود، با جمع و جماعت دوستان ما همراه و واقعا هم فکر است».
**همان طور که می دانید ثبت نام کاندیداها در خبرگان و مجلس شورای اسلامی در این دوره نسبت به دوره های قبل رشد قابل توجه و کم سابقه ای داشته است. بااین حال دبیر شورای نگهبان و رئیس مجلس خبرگان از حجم ثبت نام ها انتقاد کردند و برخی از اصولگرایان هم ثبت نام این تعداد از نامزدها در خبرگان را با عنوان فتنه دوم به کار بردند. تحلیل شما از این حجم ثبت نامی چیست؟
ببینید دو بحث وجود دارد که باید از هم تفکیک شود؛ یک بحث حضور افراد و سلایق مختلف، چه در خبرگان و چه در مجلس است. به اعتقاد من این نشانگر این است که انتخابات دهم مجلس شورای اسلامی و پنجم خبرگان با انتخابات دوره قبل خود متفاوت است.
یعنی نوعی خوش بینی بر جریانات سیاسی حاکم شده و احساس می کنند حضور آنها می تواند مؤثر باشد. این نوعی اعتماد به فضای سیاسی جامعه است که به اعتقاد من باید مثبت تلقی شود. هیچ جایی برای نگرانی وجود ندارد. اینکه عده زیادی خود را نامزد کنند، نشان دهنده این است که این افراد چه به صورت حزبی و جناحی و چه به صورت فردی، باورشان شده است که زمینه حضور آنها در یک رقابت انتخاباتی مهیاست. با وجود این، باید اصل قصه را مثبت تلقی کرد. اما درباره اظهارنظرهایی که بعضی از افراد درباره خبرگان دارند، نمی توان محمل صحیحی پیدا کرد. اینکه اگر عده زیادی خود را برای عضویت در یکی از دو مجلس واجد شرایط می دانند، دارای پیام مثبت مبنی بر این است که مردم به نظام و تصمیم گیری های آن و نیز هیأت های اجرائی و هیأت های نظارت اعتماد دارند. اینکه این اظهارنظرهای (مخالف) چقدر مبنا داشته یا نداشته باشد، من خیلی وارد این بحث نمی شوم. ولی به نظرم نمی رسد این نگرانی هایی که بعضی از افراد دارند، محمل صحیحی داشته باشد.
**جریان اصلاح طلبی و شورای سیاست گذاری الان در چه مرحله ای از فرایند بستن فهرست هستند؟
ما به همه دوستان گفتیم که این بار، جریان اصلاح طلب، حوزه انتخابیه را محور و مبنا قرار می دهد. تصمیم گیری برای اینکه چه کسی کاندیدای جریان اصلاح طلبی در حوزه انتخابیه باشد، به فعالان سیاسی اصلاح طلب همان حوزه انتخابیه واگذار شده است.
نکته دوم این است همه آنهایی که شرایط لازم برای حضور در عرصه رقابت را دارند و ثبت نام کردند، همه نیروهای قابل احترامی هستند که باید مراقبت کنند رقابت ها به تخاصم تبدیل نشود تا بعد از اظهارنظر دستگاه اجرا و نظارت، وقتی معلوم شد در هر حوزه انتخابیه چه کسانی برای رقابت حضور دارند، فهرست اصلاح طلبان همان زمان با همان مکانیسمی که در بالا به آن اشاره کردم، تنظیم شود.
**برای افرادی که از حوزه تهران ثبت نام کرده اند، چنانچه تأیید صلاحیت شوند اما در فهرست نباشند، چه برنامه ای دارید؟ آیا به شهرستان ها منتقل می شوند یا اینکه از حضور انصراف خواهند داد؟
من باز تأکید می کنم، چه کسانی که در حوزه های انتخابیه ثبت نام کردند و چه کسانی که در تهران ثبت نام کردند و احیانا امکان انتقال آنها به حوزه انتخابیه هست، ملاک کاندیداتوری آنها از طرف اصلاح طلبان، اجماع فعالان سیاسی اصلاح طلب هر حوزه انتخابیه است.
بنابراین بنا نیست قبل یا بعد از ثبت نام برای حوزه های انتخابیه، کسی از تهران تحمیل شود. در رابطه با کسانی که در فهرست قرار می گیرند و کسانی که از منظر جریان اصلاحات در رده های بعدی قرار می گیرند، هم از نظر ما تکلیف روشن است. ما در هر حوزه انتخابیه ای که تک کاندیدایی است، یک نفر می خواهیم.
بنابراین بعد از بررسی صلاحیت ها آن یک نفر اگر وجود داشته باشد، از ناحیه جریان اصلاح طلبی معرفی می شود و از سایرین هم تقاضا می شود به او کمک کنند تا بتواند فعالیت خوبی در رقابت داشته و به مجلس راه پیدا کند. بنابراین تقاضای همه ما و اکثریت همه جامعه اصلاح طلب این است کسانی که از طرف جمع اصلاح طلبان به عنوان کاندیدای هر حوزه انتخابیه برگزیده شدند، بقیه داوطلبان به آنها کمک کنند تا مسیر نهایی انتخابات روی مردم باز شود و مردم بهترین کاندیدا را با همکاری و اجماع همگان انتخاب کنند. کاندیداهایی که در شورای اصلاح طلبان حوزه های انتخابیه انتخاب نشدند، به آنهایی که انتخاب شدند کمک کنند تا به نتیجه برسند.
**اگر قبول نکردند و کنار نرفتند چطور؟
معنای این حرکت این است که این افراد نمی خواهند خود را در جمع اصلاح طلبان تعریف کنند. همه بحث ما درباره کسانی است که خود را بخشی از جریان اصلاح طلبی می دانند، با هویت اصلاح طلبی در صحنه آمده اند و نگاه آنها به اجماع اصلاح طلبان است. اگر کسی هیچ یک از اینها مدنظرش نباشد، ما با او سخنی برای گفتن نداریم. او دیگر راه خود را، راه انفرادی انتخاب کرده است.
**بحث میثاق نامه هم همین جا مطرح است؟ یعنی همه کسانی که قرار بود ثبت نام کنند، این میثاق نامه را امضا کرده اند؟
حوزه انتخابیه و فعالان اصلاح طلب حوزه انتخابیه متناسب با شرایط حوزه خود عمل کرده اند. بعضی جاها به صورت مکتوب امضا کردند. بعضی جاها قول اخلاقی دادند. بعضی جاها هم در مراحل رایزنی است. نمی توان یک نسخه واحد برای تمام اینها داد. اما آنچه مسلم است این است که ما گفته ایم همه آنهایی که در قالب جریان اصلاح طلبی وارد عرصه شده اند، این میثاق اخلاقی باید بین آنها باشد که هرچه اهل حل و عقد حوزه انتخابیه گفتند، مبنا شود. اکثرا هم قبول دارند و پذیرفتند. حالا یا به صورت مکتوب یا به صورت شفاهی.
**درباره منشور هفت بندی اصلاح طلبی که قرار است کاندیداها بر مبنای آن انتخاب شوند هم ممکن است ان قلت هایی وجود داشته باشد. ممکن است عده ای خود را السابقون بدانند و عده ای هم تازه وارد. برای رفع اختلافات احتمالی در این زمینه چه برنامه ای هست؟
ببینید! در یک حرکت جمعی ممکن است یک اقلیت و اکثریتی وجود داشته باشد. شما نمی توانید در یک کار جمعی بگویید همه درباره یک موضوع خاص اجماع دارند. ممکن است عده ای موافق یا مخالف باشند. آنچه ما مطرح می کنیم، نگاه غالب است، که در بعضی جاها اجماعی است و در بعضی جاها هم اکثریتی. درواقع راهی جز این وجود ندارد. بنابراین آنچه جمع می پسندد را ما می پذیریم.
**آیا احزاب برای معرفی نامزدها به شورای سیاست گذاری سهمیه دارند؟
کاندیداها چه در تهران و چه در حوزه های انتخابیه مراکز استان ها و چه در حوزه های تک کاندیدایی به صفت شخصی خود مطرح هستند، صلاحیت های فردی آنها، موردتوجه قرار می گیرد و با رأی اکثریت نیروهای فعال هر حوزه انتخابیه یا اجماع آنها معرفی می شوند.
بنابراین ملاک گزینش صلاحیت های شخصی فرد، پایگاه مردمی و افکار عمومی است که پشتیبان آن نامزد است. بنابراین، احزاب، تشکل ها و شخصیت ها فرد یا افرادی را به آن جمع تصمیم گیرنده معرفی می کنند، اما همه احزاب و تشکل ها ملتزم به رعایت نظر همان جمع هستند.
بنابراین هیچ کاندیدایی به شکل حزبی مطرح نمی شود. چراکه در یک حوزه انتخابیه که شما یک کاندیدا دارید، اگر بنا باشد ملاک وابستگی افراد به احزاب باشد، بیست وچند حزب می خواهند هر کدام یک نفر را معرفی کنند، آن وقت باید از بین این بیست وچند نفر، یک نفر را انتخاب کرد.
**این ملاک ها و معیارهایی که به آن اشاره می کنید، چقدر بر معیارهای اصلاح طلبی منطبق است. یعنی چه تضمینی وجود دارد که ماجرای فهرست شورای شهر تکرار نشود؟
اتفاقا یکی از تجربه هایی که موردتوجه قرار گرفته، شورای شهر تهران است. در شورای شهر تهران، سهمیه حزبی داده شد و افراد با ملاک های شخصی و صلاحیت های فردی خودشان، سنجیده نشدند. بنابراین در پاره ای موارد اشتباه شد.
البته نمی خواهم آن را هم منفی تلقی کنم. ولی این روش، یعنی مبنا قرار دادن صلاحیت فردی و اقبال عمومی معقول تر و منطقی تر خواهد بود. بنابراین ما از این منظر نگرانی نداریم. تجربه شورای شهر به ما کمک می کند که حتما بر صلاحیت فردی و میزان رأی آوری افراد تکیه کنیم.
**فکر می کنید این روش این قدر مطمئن خواهد بود که ما شاهد حضور برخی افراد نباشیم؟!
من نمی خواهم اسم بیاورم. اما در هر حرکت جمعی، امکان خطا وجود دارد، همان طور که البته در تصمیمات فردی هم امکان خطا وجود دارد. ولی ما مطمئن هستیم که همیشه اشتباه جمع کمتر از اشتباه فرد است. وقتی عقل های مختلفی در کنار هم قرار بگیرد، آسیب پذیری، کمتر از تصمیمات یک فرد یا یک حزب خواهد بود. بنابراین فکر می کنم تصمیم گیری در چارچوب صلاحیت های فردی و اقبال عمومی، آسیب کمتری دارد.
این باعث نمی شود که احزاب احساس کنند کنار گذاشته شده اند یا به نقش آنها کمتر توجه شده است؟
نه! اتفاقا احزاب چاره ای جز این ندارند. مثلا شما در یک حوزه انتخابیه یک نفر کاندیدا می خواهید و بیست تا هم حزب دارید، بالاخره احزاب باید به یک وفاق و همدلی تن بدهند، چاره ای جز این ندارند. اگر ملاک ما انتخاب حزبی باشد، هر حزبی می گوید کاندیدای من بهتر است. باید یک مرجعی بگوید این کاندیدا بهتر است یا به این دلایل، امتیازات بیشتری دارد، حالا این نامزد ممکن است به یک حزب وابسته باشد یا نباشد، ملاک ما، صلاحیت های فردی و اقبال عمومی است.
** گفته شده احزاب برای ارائه نامزد به شورای اصلاح طلبان، سهمیه دارند؟!
شوخی کردند (با خنده).
**مثلا گفته شده کارگزاران پنج سهمیه دارد و ... .
خیر، هیچ حزبی هیچ سهمی به طور مشخص ندارد، اما همه می توانند ٣٠ نفر را به جای یک نفر معرفی کنند. برای نمونه در تهران، هر حزب می تواند ٣٠ نفر را معرفی کند و از پیشنهاد خود هم دفاع کند، اما همه موظف هستند به خروجی جمع پایبند باشند و همه این را پذیرفتند.
**تعدادی از چهره های شهرستانی هستند که از تهران ثبت نام کرده اند، اگر اینها در فهرست تهران نباشند، آیا به شهرستان منتقل می شوند؟
ما اصلا دخالتی نمی کنیم. اگر خود شهرستان از آن نماینده درخواست کرده اند که از آن حوزه انتخابیه وارد شود، ما مخالفتی نداریم. خود اعضای حوزه انتخابیه تصمیم می گیرند چه کسی باشد یا نباشد.
**جریان اعتدال و توسعه چطور؟ زمزمه هایی مبنی بر حرکت مستقل این حزب شنیده شده است. آنها در بیانیه خود هم بدون اینکه نامی از اصلاح طلبان ببرند، از جریان های همسو نام برده اند... .
این طبیعی است.
**خب این در حالی است که جریان اصلاح طلب بر حرکت یکدست با حامیان دولت تأکید دارد... .
اصلا جریان اصلاح طلب حامی دولت است. یک برداشت اشتباه وجود دارد که بعضی ها فکر می کنند حامیان دولت، افراد دیگری هستند و جریان اصلاح طلب هم افرادی دیگر. درحالی که این طور نیست، منظور ما از حامیان دولت، اصلاح طلبانی هستند که این دولت را سر کار آوردند؛ یعنی احزاب، گروه ها، تشکل ها و شخصیت های کاریزماتیک اصلاح طلب و جمعی از کسانی که ریشه در این انقلاب، نظام و اصلاح طلبی دارند، همین ها حامیان دولت هستند.
اما حامیان دولت، احزاب مختلف با گرایش های کاملا مشخص هستند که حزب اعتدال و توسعه هم یکی از آنهاست، مثل بیست و چند حزب دیگری که وجود دارد. هیچ حزبی نمی تواند بگوید من نماینده دولت هستم. حزب اعتدال و توسعه هم مانند حزب اعتماد ملی، کارگزاران و...؛ حرف ما این است که همه جا اصلاح طلبان و حامیان دولت...، اینجا این پرانتز را باز کنم که چرا کلمه (و حامیان دولت) را می آوریم، برای اینکه اینها شامل کسانی می شوند که در سال ٩٢ از دولت حمایت کردند و جزء شبکه اصلاح طلبی نبودند.
بنابراین باید اینها هم پوشش داده شوند. بر این اساس همه اینها؛ یعنی حامیان دولتی که اصلاح طلب هستند و حامیان دولتی که در کنار اصلاح طلبان قرار گرفته اند، منظور ما هستند. جریان اصولگرایی در انتخابات کاری به حمایت از دولت (روحانی) نداشت. هیچ جا از دولت (روحانی) حمایت نکرد، بلکه در مقابل دولت (روحانی) قرار گرفت.
بنابراین نمی توان آنها را حامی دولت معرفی کرد. حامی دولت، اصلاح طلبان و جریان اعتدال گرایی است که با این دولت همراه بودند، اما از ابتدا گفتیم که اصولگراها به دو دسته مشخص تقسیم می شوند، اصولگراهای خردورزی که شرایط کشور را تشخیص می دهند، مصالح و منافع ملی را بر مصالح و منافع فردی و گروهی ترجیح می دهند و اصولگرایانی که افراطی هستند.
قاعدتا ما به عنوان جریان اصلاح طلب و حامی دولت با جریان اصولگرای خردورزی که مصالح ملی را بر مصالح فردی و گروهی ترجیح می دهد، بهتر می توانیم همکاری کنیم تا جریان افراطی که مصالح فردی را بر گروهی ارجح می داند. بنابراین جریان اصولگرای خردورز، رقبای منطقی و نجیب ما هستند و ما رقبای نجیب آنها هستیم! اما طبیعتا یکی نیستیم؛ بالاخره تلقی آنها از مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، گاه با تلقی ما از این مسائل متفاوت است. ما برنامه ای برای خود داریم و نسخه ای را که خود برای اداره کشور داریم، دنبال می کنیم و آنها هم طبیعتا برنامه خود را دنبال می کنند.
**تابه حال با این جریان اصولگرای خردورزی که از آن نام می برید، بحث و رایزنی برای بعد از انتخابات انجام داده اید؟
روی این بحث تماس ها و ارتباطات کاملا برقرار است. از تبادل نظر روی مسائل عمومی کشور، ولی... .
**ممکن است لطفا به جزئیات بیشتری اشاره کنید؟
جزئیاتی ندارد! اینکه بالاخره... .
**مثلا تماس ها از جانب چه کسی انجام می شود.
از سوی افراد مختلف است، به صورت منظم یا به صورت تک نفره، ما در شورای اصلاح طلبان یک کارگروه رایزنی و تعامل داریم که اینها طراحی می کنند افرادی با افراد دیگر از جریان های مختلف اصولگرا و اصلاح طلب تماس بگیرند، همچنین با نهادهای مختلف، جریان هایی که مصالح ملی را خوب می فهمند، تماس بگیرند، شرایط را با آنها در میان بگذارند تا به نوعی از رفتار عاقلانه تن بدهیم که کشور دچار مشکل نشود.
این تماس ها بوده و هست. درباره نحوه برخورد با مسائل مربوط به انتخابات هم تبادل نظر وجود دارد، چراکه مسائل مربوط به انتخاباتباید به دور از حاشیه باشد. باید مواظب باشیم افراط گراها جامعه را به سمت تندروی پیش نبرند. باید فضای آرامی برای فعالیت های سیاسی در جامعه حاکم باشد. همچنین به نقش احزاب، گروه ها و سلیقه ها توجه شود. همه اینها مواردی است که درباره آن بحث شده و بحث هم می شود. در همه این بحث ها نوعی هم گرایی و نزدیک شدن دیدگاه ها مدنظر است، نه اینکه حتما کاندیداها یکی بشود.
**درباره رایزنی های انتخاباتی که بحث تقریبا روشن است. آقای عارف گفته اند مثلا هم با آقای روحانی و هم شورای نگهبان رایزنی هایی انجام شده است. می خواهم بدانم، با جریان های سیاسی برای بعد از انتخابات هم رایزنی صورت گرفته است؟
نه، الان بحثی مطرح نشده است. چون ما قبلا هم گفتیم، مجلس ویژگی های خاص خود را دارد. هیأت رئیسه مجلس و ترکیب آن بعد از انتخابات روشن خواهد شد. الان نمی توان گفت کاندیدای ریاست مجلس، فلان آقا یا فلان خانم است.
برای اینکه ترکیب مجلس معلوم نیست. اکثریت از هر جناحی باشد، رئیس آنها را انتخاب می کنند، اما اگر بین اکثریت و اقلیت تفاوت زیادی نباشد، باهم وارد تعامل می شوند. ما تا این لحظه به هیچ وجه وارد این مباحث نشده ایم. اینها برای بعد از انتخابات است و برای الان نیست.
**درباره رایزنی ها به غیر از آقای روحانی از دولت، با چه افراد دیگری صحبت کردید، یا با شورای نگهبان با چه کسانی وارد رایزنی شدید و البته با کدام یک از جریان های سیاسی وارد گفت وگو شدید؟
همه اینهایی که اشاره کردید، به صورت متفرقه بوده است، اما هنوز به صورت رسمی و جدی این کارها دنبال نشده است. با آقای جنتی، آقای مؤمن و آقای یزدی از طرف شورای نگهبان صحبت شده است.
همچنین با آقایان روحانی، جهانگیری، بانک و نوبخت از طرف دولت گفت وگو شده و با چهره های دیگری که در عرصه مؤثر هستند... .
**مثلا آقای علی لاریجانی؟
بله، با آقای لاریجانی صحبت شده است؛ درواقع با همه اینها کم و بیش گفت وگو شده، اما به صورت فردی، نه به صورت سیستماتیک و منظم و از طرف شورای هماهنگی. حالا از این به بعد ممکن است شورای عالی... .
**با آقای ناطق نوری چطور؟
با آقای ناطق دوستان به صورت مرتب در تماس بوده و هستند و دیدگاه های آقای ناطق هم خیلی در این رابطه با ما نزدیک است؛ یعنی بالاخره باید یک فضای منطقی بر جریان انتخابات حاکم شود، آقای ناطق کاملا با جمع و جماعت دوستان ما همراه و واقعا هم فکر است.
**ممکن است اگر یک جایی بحث تأیید صلاحیت ها به مشکل بخورد و بخواهید از این ظرفیت ها مانند آقای ناطق استفاده کنید یا برای آن موقع این ظرفیت ها را حفظ کرده باشید؟
من متأسفم از اینکه ذهن همه به سمت بررسی صلاحیت ها می رود؛ یعنی این پیشینه خوبی نیست که همه فکر کنند عده ای که واجد شرایط هستند، ممکن است از گردونه رقابت حذف شوند و بعد عده ای دیگر بروند وساطت کنند تا آنها را به رقابت بازگردانند. این اتفاق مطلوبی نیست.
ولی روی اصل نحوه برگزاری انتخابات، چگونگی اجرای قانون انتخابات، توجه به آنچه رهبری بر آن به عنوان حق الناس تأکید کردند، باید وفاق وجود داشته باشد. این حق الناس هنگام ثبت نام ها، در رسیدگی به صلاحیت ها، در موقع تبلیغات، همچنین رسیدگی هیأت های اجرائی و نظارت همگی باید رعایت شود. بنابراین همه اینها بحث هایی است که دوستان در تبادل نظرها مطرح می کنند، اما همه آنها که مخاطب جریان اصلاحات هستند؛ یعنی متولیان و مسئولان اجرا و نظارت انتخابات، یا نیروهای صاحب فکری که مصلحت عمومی را بر مصلحت فردی ترجیح می دهند، نه؛ با جریان رادیکالی که به مسائل جناحی خود فکر می کند، با اینها وارد بحث نمی شوند. اما یک نکته که باید بگویم این است که برگزاری انتخابات آرام و بی مسئله، خواست همه دلسوزان نظام است.
ایجاد هیجان های کاذب، بزرگ نمایی پاره ای از مشکلات و احیانا کارهایی که برخی از روی بی تدبیری یا توجه نکردن به مسائل ملی صورت می دهند، مانند به هم زدن اجتماعات قانونی، نادیده گرفتن نقش احزاب و گروه های سیاسی؛ اینها به هیچ وجه به نفع جامعه نیست و رسانه های متعهد هم نباید خود را گرفتار کنند. مثل نشست من در دانشگاه یزد که نه ناتمام ماند و نه به هم خورد، اما مأسفانه خبر کذبی روی سایت ها رفت. این نوع خبرسازی ها بیشتر برای التهاب آفرینی است و پشت آن جریان هایی است که دل در گرو انقلاب و نظام ندارند. باید سعی شود واقعیت ها به جامعه منتقل شود.
**درباره حادثه قرچک خود شما به صورت شخصی وارد پیگیری ماجرا نشده اید؟
نه، یک جرمی اتفاق افتاده که در زمره جرم های مشهود است. در جرم های مشهود، دستگاه های مسئول موظف هستند پیگیری کنند؛ وزارت کشور و دستگاه های مسئول هم پیگیر هستند. من به عنوان شخص بنا ندارم این گونه موارد را پیگیری کنم. در جرم مشهود و به هم زدن اجتماع قانونی و نادیده گرفتن حقوق فرد یا تشکل های قانونی، پیگیری بر عهده وزارت کشور است. وقتی آنها به وظیفه خود عمل کنند، دیگر نیازی به پیگیری فردی بنده نیست.
**آیا گزارشی از روند پیگیری پرونده به شما ارائه شده است؟
تا این لحظه گزارشی به من نداده اند و هیچ اطلاعی هم ندارم که چه کرده اند؛ از طریق رسانه ها متوجه می شوم.


*منبع: روزنامه شرق

نظرات
ADS
ADS
پربازدید