اتاق خبر: ساخت فراگیر پالایشی سیراف در قالب هشت پالایشگاه میعانات گازی مستقل به ظرفیت 60 هزار بشکه در روز با هزینه حدود 300 میلیون دلار برای هر واحد با هدف تبدیل میعانات گازی به محصولات با ارزش افزوده بالا برای صادرات در دستور کار وزارت نفت قرار گرفته است.
بنا بر این گزارش به نقل از تسنیم؛ در صورت تکمیل هشت واحد پالایشی مورد نظر بیش از نیمی از خوراک تحویلی، به نفتا تبدیل می‌شود؛ تولید روزانه 280 هزار بشکه نفتا در طرح فراگیر پالایشی سیراف در حالیست که هم اکنون نفتای دو پالایشگاه بندرعباس و لاوان به دلیل نبود مشتری امکان صادرات ندارد و مخازن این دو واحد پالایشی انباشته از نفتای بدون مشتری است.
از سوی دیگر تقاضایی برای نفتا در داخل هم وجود ندارد؛ چرا که یکی از بیشترین تولیدات محصولات پتروشیمی، اتیلن است و در حال حاضر 50 درصد خوراک این واحدها بر مبنای نفتا است که منابع تأمین آنها مشخص و مستمر است.همچنین مشکلات اقتصادی و زیست محیطی روش‌های فناورهای جدید با استفاده از خوراک‌های جایگزین نفتا ( استفاده از اِتان و مِتان) عملیاتی و در حال گسترش است.
نگرانی وزارت نفت از مازاد نفتای تولیدی کشور موجب شده که اجرای دو واحد از هشت واحدی که قرار بود تحت عنوان طرح فراگیر پالایشی سیراف ساخته شود، حذف شود.
هدف اصلی از ساخت واحدهای تفکیک کننده (splitter)، تولید و عرضه نفتا جهت تأمین خوراک واحدهای پتروشیمی است؛ در واقع در دهه اول سال 2000 با توجه به نحوه قیمت‌گذاری میعانات گازی در بازار نسبت به نفت خام‌های شاخص و تغییرات فاصله نفتا نسبت به نفت خام و ماهیت میعانات گازی ( ترش و یا شیرین بودن آن و درصد برش‌های استحصالی) نزدیک به 50 درصد تجارت میعانات گازی به عنوان خوراک تفکیک‌کننده‌ها جهت تأمین خوراک واحدهای پتروشیمی بود؛ به عبارتی تولیدکنندگان میعانات گازی نگران بازار محصول خود بوده و به علت محدودیت ذخیره‌سازی و برای جمع آوری میعانات گازی از بازار فروش دست به اقدام تدافعی احدات واحدهای تفکیک کننده زدند.
تجربه داخلی در دهه 1370 مطالعه ساخت واحدهای تفکیک کننده بر اساس ترکیب مایعات گازی پازنان، آغار و دالان به ظرفیت 60 هزار بشکه در روز و ساخت واحد تفکیک‌کننده بر اساس مایعات گازی به ظرفیت حدود 600 بشکه در روز خانگیران بود که در مورد اول مواجه با شکست و در مورد دوم پس از ساخت عملیاتی نشد؛ این در حالی بود که شیرین بودن و مایعات گازی بودن خوراک این طرح‌ها و امتزاج راحت آن با ترکیبات پالایشگاهی مزیت طرح‌های مورد نظر محسوب می‌شد؛ با شکست این طرح‌ها میعانات گازی آغار، دالان و سرخون به پالایشگاه‌های شیراز و بندرعباس به عنوان خوراک اختصاص یافت تا تولید کمی و کیفی بنزین و نفت‌گاز را بهبود ببخشد.
از موارد مشابه به این واحدهای تفکیک کننده می‌توان به طرح واحد تفکیک در سنگاپور٬ چین٬ استرالیا٬ کره‌جنوبی، تایلند و ژاپن در مجاورت واحدهای پتروشیمی با هدف آماده‌سازی و تأمین مستمر خوراک نام برد که برخی از آنها صرفاً تا مرحله مطالعه پیش رفتند، برخی متوقف شدند و برخی در ظرفیت عمکردی زنجیره تولید مشغول فعالیت‌اند.
