قانون نظام صنفي، نخستين بار پس از انقلاب در مجلس ششم شوراي اسلامي به تصويب رسيد. در آن زمان شكسته شدن تابو ورود به بحث اصناف خود كاري بزرگ بود ولي با وجود اين، اين قانون كامل نبود و اصناف را با مشكلات فراواني روبهرو كرد. سال 92 مجددا اين قانون اصلاح شد اما افسوس كه تحت شرايط سياسي وقت و حضور دولت دهم اصناف در تصويب اين قانون به هيچوجه دخيل نبود. دولت آمد، قانوني نوشت و طبيعتا اين قانون كاملا رنگ و بوي دولتي گرفت. چنين قانوني نه در شأن اصناف بود و نه مطالبات فراوان اين بخش را پاسخ ميداد. درخواست بخش خصوصي و به صورت مشخص جامعه صنفي درباره قانون نظام صنفي كاملا روشن است. ما ميگوييم خصوصيسازي كه مورد تاكيد مقام معظم رهبري نيز قرار گرفته است به صورت كامل اجرايي شود و دولت دست از سر حاكميت بر بخش خصوصي بردارد. اصناف در ايران نه از دولت بودجه دريافت ميكنند و نه كمكي از دولت ميخواهند. پس دليلي ندارد كه دولت براي آينده انصاف نظر دهند و بخواهد تصميمات خود را اجرايي كند حتي اصناف در بسياري از موارد حامي دولت هستند و مانند يك بازوي دولت به حاكميت كمك ميكنند. ماليات و عوارض اصناف يكي از مهمترين محلهاي درآمد و عامل ادامه حيات آن است كه توسط خود اصناف جمعآوري ميشود در اين شرايط دليلي ندارد كه دولت تصميمگير اصناف نيز باشد. اما در قانون نظام صنفي فعلي دقيقا دولت خود ناظر بر بخش خصوصي ميداند. اين موضوع در ساير محلهايي كه دولت با بخش خصوصي ارتباط دارد ديده ميشود اما اين موضوع در رابطه با اصناف بسيار پررنگتر است.
من معتقدم دستهايي پنهاد از تمركز جامعه صنفي ميترسند چراكه اگر جامعه صنفي ايران متحد شود اثرگذاري بسيار زيادي خواهد داشت. دولت بالاخره بايد قبول كند كه تمام تصميمات خود را بايد از فيلتر دانشگاه و كارشناسي بگذراند. از نظر من كارشناسان اقتصادي همان فعالان اقتصادي هستند كه با گوشت و پوست خود اقتصاد را درك كردهاند. بحث اقتصاد مقاومتي كه مورد تاييد مقام معظم رهبري قرار دارد تنها با كمك بخش خصوصي ممكن است. بخش خصوصي ميتواند دولت را در مقابل اتفاقات خارجي بيمه كند و پشتيباني از بخش خصوصي عملا دولت را به كمك درآمد نفتي بينياز ميكند. در اين ميان بحث ديگر جايگاه قانوني اصناف در مقايسه با ساير تشكلها و اتاقهاي بخش خصوصي است. اصناف درحال حاضر 10ميليون نفر شاغل دارد كه ميتواند اين ميزان را به 2برابر برساند. 25ميليون نفر امروز از طريق واحد صنفي امرار معاش ميكنند و 17.8درصد از توليد ناخالص ملي كشور در اختيار اصناف است. به همين دليل اتاق اصناف بايد جايگاهي به عنوان پيشاني بخش خصوصي داشته باشد. البته در دولت تدبير و اميد با ايجاد شوراي مشترك 3 اتاق در عمل وضعيت بسيار بهتر شده است.
عضو هيات رييسه اتاق اصناف ايران