اتاق خبر: سازه‌ی عجیبی در دهانه‌ی کوه آتشفشانی خاموش در آمریکا توسط شخصی بهنام جیمز ترول ساخته شده است. سازه‌ای که تجربه‌ای ناب از معماری و مناظر شگفت‌انگیز در ذهن باقی خواهد گذاشت.
به گزارش اتاق خبر، اگر فکر کرده‌اید خانه ساختن بر فراز آتشفشانی خاموش کار جالبی است، پس نظرتان درباره‌ی خانه ساختن در درون کوه آتشفشان چیست؟ این همان کاری است که جیمز تورل در رادن کراتر در ایالت آریزونا در چهل سال گذشته مشغول آن بوده است.
رادن کراتر یک مخروط آتشفشانی خاموش است که در صحرای آتشفشانی سان‌فرانسیسکو، در نزدیکی صحرای آریزونا و گرند کانیون، قرار دارد. پهنای مخروط ۳/۲ کیلومتر است، با ۶۰۰ پا بلندی و تقریبا ۴۰۰۰۰۰ سال قدمت دارد. جیمز ترول، هنرمند اهل لس‌آنجلس، آتشفشان و بیابان‌های اطرافش را در سال ۱۹۷۹ خرید تا آن را بدل به اثر هنری عظیمی در دل طبیعت بکند. یکی از چیزهایی که این هنرمند برای اثرش مدنظر داشت، ایجاد یک چشمی عظیم در درگاه آتشفشان بود تا مهمانانش بتوانند از نور آسمان، خورشید و پدیده‌های آسمان لذت ببرند.
ترول در میان هنرمندان به خاطر شیوه‌ی خاصی که نور و فضا را به هم می‌آمیزد شهره است. پروژه‌ی رادن کراتر جاه‌طلبانه‌ترین پروژه‌ی اوست و همچنین طولانی‌ترین‌شان. او از ۱۹۷۲ کار روی این پروژه را آغاز کرده است. همان‌گونه که تورل در وب‌سایتش اشاره کرده، به شدت تحت تأثیر سازه‌های کهن مانند معبد بارابودور، معبد آنگکور وات، پاگان، ماچوپیچو، اهرام مصر و مایاها، تپه‌ي هرودیوم، منطقه‌ی اولد ساروم، بنای تاریخی نیوگرانج و ماییشو بوده است. او می‌گوید: این مکان‌ها و سازه‌ها به‌طور قطع بر شیوه‌ي اندشیدن من تأثیر گذارده‌اند. این افکار در رادن کراتر در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.
در ابتدای امر، تورل انتظار داشت پروژه‌اش بیشتر از دو یا سه سال طول نکشد. اما به‌خاطر مسائل مالی زمان پایان پروژه چندین و چند بار به تعویق افتاد و در ساخت و ساز آن چندین بار خلل ایجاد شد. اکنون، پس از ۳۵ سال، او تنها یک‌سوم آنچه را در سر داشت به پایان رسانده است. عموم مردم اجازه‌ی بازدید از پروژه‌ی تورل را ندارند، اما او گاه دوستان و آشنایان را به آنجا دعوت می‌کند. تعداد بسیار کمی داخل این بنا را دیده‌اند.
ارین رایت، مدیر بخش ابتکار هنری در موزه‌ی هنر لس‌آنجلس (LACMA)، که فیلمی کوتاه درباره‌ی رادن کراتر ساخته از بازدیدش از این مکان سخن می‌گوید: در آنجا مکانی هست به نام تالار خورشید و ماه که برای مشاهده‌ی رویدادهای آسمانی از آن استفاده می‌شود؛ می‌توان تصاویری از ماه و خورشید را در بر سطح سنگ چخماقی بزرگ به نام «تصویر سنگ» مشاهده کرد. پس از این سنگ، تونلی به طول تقریبی ۹۰۰ فوت وجود دارد که به یک دروازه ختم می‌شود، دروازه‌ای به آسمان. این تونل ۹۰۰ فوتی همچون تلسکوپی بازتابی و عظیم کار می‌کند و در میانه‌ی آن لنزی بزرگ برای متمرکز کردن نور کار گذاشته شده است.
برخی مکان‌ها در رادن کارتر فضاهایی وابسته به رویدادهای آسمان هستند؛ جاهایی که در آن می‌توان طلوع خورشید و گرگ و میش هوا را دید. هنگامی که از درون کارتر به آسمان نگاه می‌کنید درمی‌یابید که رنگ آن بسیار پر طراوت و همواره در حال تغییر است. این به خاطر نحوه‌ی طراحی این فضا است. اگر بیرون از این مکان باشید، رنگ آسمان بسیار با آنچه در اینجا می‌بینید متفاوت است. تورل ملاقات‌کنندگانش را وامی‌دارد که بنشینند و شروع طلوع تا تاریکی شب را از ابتدا تا انتها تماشا کنند.
در مرکز سازه‌ی کارتر محلی قرار دارد که به آن کارتر پلازا می‌گویند؛ همان‌گونه که در بخش پایانی فیلم من از این مکان می‌توان دید. کارتر پلازا چهار ستون مستطیلی است که حول چشمی کارتر را گرفته‌اند. این‌ها برای این ساخته شده‌اند که مردم بتوانند روی آن‌ها نشسته یا دراز بکشند و آسمان و پدیده‌ای را تماشا کنند که طاق سماوی نام دارد. در این پدیده بیننده می‌تواند طاق آسمان را ببیند. با از سرگذراندن این تجربه، ترول بینایی و تصور شما را به هم می‌ریزد، زیرا در این تجربه آسمان نه چون سطحی صاف، بلکه یک گنبد در نظر می‌آید.
منبع: کجارو
94104
