اتاق خبر - در ادامه این مطلب آمده است: صادق زیباکلام در جریان مناظره با عبدالرضا داوری از نزدیکان محمود احمدی نژاد در مورد آینده سیاسی حسن روحانی گفته است:«شاید بهتر باشد که روحانی اعلام کند که من رسالتی داشتم به نام برجام که آن را انجام دادم. بنابراین در تکلیفی که مردم بر عهده من گذاشتند موفق بودم و دیگر علاقه‌ای به کاندیدا شدن ندارم.»
به نظر می‌رسد نکته‌ای که آقای زیباکلام به آن توجه نکرده این مسئله است که اتفاقا مهم‌ترین رسالت روحانی دوران پسابرجام است.
مردم به روحانی رای ندادند که تنها برجام را به سرانجام برساند بلکه به او رای دادند تا به واسطه برجام مشکلات کشور را حل کند.
حالا نمی‌شود به واسطه اینکه مشکلاتی پیش روی دولت است بگوییم روحانی نامزد نشود و به جای او دیگری نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود.
به عبارت دیگر برجام «مقدمه» بود و ورود به «ذی المقدمه» هم حق روحانی است و هم انتظار مردم از او.
حالا که بحث فوتبال در کشور داغ است برای درک بهتر این مسئله می‌شود از این ورزش مثال آورد. حال امروز روحانی مثل عبدالله ویسی در ایران یا رانیری در انگلستان است. کمتر کسی فکر می‌کرد توافق هسته‌ای حاصل شود اما اتفاق افتاد درست مانند قهرمانی استقلال خوزستان و لسترسیتی.
این دو تیم بعد ازقهرمانی به دنبال حفظ سرمربی خود هستند چون معتقد‌ند این دو به دلیل شناخت درستی که از تیم‌هایشان دارند می‌توانند در سال آینده و در مسابقات قهرمانی اروپا و آسیا تیم خود را هدایت کنند.
هیچ کس از رفتن این دو سخن نمی‌گوید بلکه معتقد هستند مدیران استقلال خوزستان و لسترسیتی باید این دو مربی را حفظ کنند و حتی تیم‌های خود را بیشتر تقویت کنند.
حالا چرا زیباکلام معتقد است روحانی باید کار را به دیگری بسپارد جای سوال است. روحانی در حال حاضر مانند سرمربی است که توانسته است با همکاران خود برجام را فتح کند.
او بهتر از هر فرد دیگری نقاط قوت و ضعف برجام را می‌شناسد و می تواند بر اساس آن برنامه‌های کشور را مدیریت کند.
این حسن روحانی بود که با شعار تغییر توانست سایه تحریم را از سر ایران بردارد و درهای کشور را به سوی جهان باز کند.
کمی تصور این معنا سخت است حالا که برجام به سرانجام رسیده از روحانی بخواهیم کنار برود و کار را به دست دیگران بسپارد.
نکته دیگری که باید به آن توجه شود این مسئله است که روحانی با توجه به تجربه چهارساله ضربه گیر تر از عارف و ظریف در برابر دالواپسان است. آنهم دلواپسانی که بعد از برجام تنها پایگاه خود یعنی مجلس را نیز از دست داده‌اند.
نه عارف و نه ظریف نمی‌توانند در برابر هجمه‌جای مخالفان بایستد. روحانی با تجربه 25 سال کار 'ملی و امنیتی' به ریاست جمهوری رسید. او ساختار قدرت در ایران را می‌شناخت به همین دلیل توانست به خوبی برجام را مدیریت کند. به واسطه همین تجربه نیز می‌تواند دوران پسابرجام را تقویت کند.
با توجه به این مسائل و با وجود تمام سختی‌ها به نظر می‌رسد روحانی از معدود مدیرانی است که می‌تواند مسیر برجام را به فرجام برساند.
روحانی باید بماند و دولت قدرتمندتری را در چهار سال دوم تشکیل دهد. دولتی که مملو از ژنرال‌هایی باشد که بتوانند در کنار فرمانده کل دولت، پسا برجام را مدیریت کنند.
4 سال دوم، وقت برداشت دستاوردهای برجام است. پس اجازه بدهیم روحانی با فراغ بال مسیری را که رفته ادامه دهد و بعد از پایان دوران دوم ریاست جمهوری او، به فکر جانشینی برایش باشیم که بتواند مسیر برجام را ادامه دهد.
ایرنا
94110
