به گزارش اتاق خبر، علیرضا جلالی تبار که بیش از همه با فیلم "وقتی همه خوابیم" به کارگردانی بهرام بیضایی شهرت دارد، این روزها کمتر در عرصه تصویر دیده میشود.
او درباره علل کمکاری خود به هنرآنلاین گفت: تولیدات تلویزیون دو سال است که به طور کل تعطیل شده و نه تنها من بلکه بسیاری از همکارانم نیز در طی این مدت کاری نداشتیم، چرا که تولیدی در عرصه داستانی اتفاقی نمیافتد. این موضوع هم برمیگردد به تغییر مدیریت و بیپولی سازمان که گریبان همه را گرفته است و تولید جدی در این زمینه اتفاق نمیافتد.
وی با اشاره به اینکه وضعیت آشفته رسانه ملی تنها نتیجهاش برای او دو سال بیکاری بوده است، بیان کرد: تغییر مدیریت در سطح بالا اتفاق میافتد و بازتاب این اتفاقات در عرصه اجرایی چند ماه طول میکشد. امیدوارم با تغییر مدیریت جدید شاهد یک روند رو به رشد در این رسانه باشیم و این کار نیازمند یک کار ضربتی است.
جلالیتبار درباره شبکه خانگی و تعامل آن با مخاطب در حالی که رسانه ملی دچار آسیب و ضعف شده است، اظهار کرد: شبکه نمایش خانگی با پخش خوب و گستردهای که داشت بسیار خوب پیش رفت اما در بخش سینمایی با ورود آثار ویدئویی خراب شد و توان و استقبال مردم را از بین برد. اما خوشبختانه سریالهایی چون "دندون طلا" و"شهرزاد" که وارد این عرصه شد، شاهد اتفاق خوبی هستیم و مردم سریالها را تعقیب میکنند و پتانسیل خوبی است. چرا که این رسانه دستوپاگیری قوانین قدیمی تلویزیون را ندارد. متأسفانه تلویزیون ما یکسری قوانین نانوشته از 40 سال پیش دارد. متأسفانه این وضعیت یک چیزی است در لوای خصوصیسازی ولی با یک سیستم اداری کاملاً کهنه 40 سال پیش و هر جا خواستند این وضعیت را درست کنند جوری درست کردند که قوانین قبلی بهتر از آن بوده است.
وی ادامه داد: فکر میکنم با توجه به آزادی عمل محدودی که در این شبکه وجود دارد، سریالهای خوبی ارائه شده است. اما در بخش تلهفیلمهای سینمایی این شبکه کارهای باکیفیتی روانه بازار نکرده است. از سوی دیگر یک بحثی وجود دارد و آن ریسک است. وقتی میتوانیم در زمینه سانسور و ممیزی یک توافق مدون چندساله داشته باشیم، در این حالت ریسک و خطرپذیری سرمایه در سینما و تلویزیون نیز بالا میرود و شما به عنوان سازنده میتوانید خلاق باشید. ولی وقتی آزادی بیان دارید و این در عمل اجراشدنی نیست نه در ایران و نه در هیچ کشوری، نمیتوانید این خلاقیت را بروز دهید.
جلالی تبار بیان کرد: به طور مثال فیلم "مادر پاییزی" که من در آن بازی داشتم، حدود شش سال از ساختش میگذرد، اما بعد از ساخت به آن مجوز ندادند و درنهایت منجر شد به اینکه کارگردان به دلیل شرایط مالی به زندان بیفتد. در این شرایط برای اینکه چنین اتفاقی رخ ندهد مجبور هستند از همهچیز بزنند. بنابراین باید خیلی از مسائل را لحاظ کنند، که حاصل آن یک فیلم خنثی است که به کسی برنمیخورد یا تیری به گوشه قلب مخاطب نمیزند درنتیجه من معتقدم این دیگر فیلم نیست. این فضای خنثیسازی درواقع همه را راضی کرده است و همه به آن عادت کردهاند.
بازیگر سریال "گمشده" در ادامه عنوان کرد: اگر سینما و تلویزیون ما یک سند چشمانداز 40 ساله داشت با همین پتانسیل گردش اقتصادیاش، حداقل سه برابر و گستره فرهنگی آن چندین برابر میشد و در خاورمیانه میتوانست به لحاظ تجاری در بخش سینما حرف ویژهای داشته باشد. از سوی دیگر بحث محتوا سازی وظیفه دولت نیست و این وظیفه بخش فرهنگی است، ولی چون بخش دولتی در آن دخالت میکند و نبایدها و امکاناتی را که میتوانند در اختیار بگذارند، بر عهده ما گذاشتهاند فرایند آن معکوس شده است.
این بازیگر همچنین درباره وضعیت سینمای ایران نیز گفت: به نظر من در سینما شاهد اتفاقات خوبی هستیم هرچند هنوز آن توان واقعی که ما قبلاً در زمان اکران "اجارهنشینها، "عقابها" و حتی "شهر موشها" را دیدهایم از سینما و این حداقلهاست، ولی نویدهای خوبی دارد. ما در تهران که پایتخت است و از امکانات عالی کشور استفاده میکند تقریباً یکسوم از فضاهای تفریحی لازم را در اختیار داریم و تمام اوقات فراغت ما تبدیل به اوقات جرم خیز میشود. باید فضا به گونهای تبدیل شود که شهروند تهرانی خستگیاش در این اوقات و با بهترین و بیشترین امکانات بیرون رود و فردا با نیروی سازنده به سر کار برود. اما باز همین حداقلها هم خوب است.
منبع:هنرانلاين