اتاق خبر - کسیوس مارسلوس کلی جونیور در تاریخ ۱۷ ژانویه ۱۹۴۲ (۲۷ دی ۱۳۲۰) در شهر لوییویل ایالت کنتاکی و در خانواده‌ای متوسط دیده به جهان گشود. وی ورزش بوکس را در سن ۱۲ سالگی و به سفارش جو مارتین، از پلیس‌های محلی آغاز کرد. افتخارآفرینی‌های ورزشی کسیوس کلی به حدی بود که علی‌رغم نمرات ضعیف، او توانست از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود.
کلی برای ادامه مسیر پیشرفت در رشته بوکس، در سال ۱۹۶۰ راهی المپیک تابستانی رم شده و در رشته بوکس سنگین‌وزن مدال طلا را از آن خود می‌کند. علاوه بر این، وی موفق به دریافت شش دستکش طلایی کنتاکی، دو دستکش طلایی ملی و بسیاری عناوین دیگر شد. کسیوس کلی در دوران آماتوری‌اش رکورد ۱۰۰ پیروزی و پنج شکست را به ثبت رسانده، اما این جوایز و عناوین در مقابل حقوق انسانی و روحیه آزادی‌طلبی او کوچکترین اهمیتی نداشتند، زیرا که به دلیل خودداری خدمت‌رسانی رستورانی مختص به سفیدپوست‌ها به او و دوستش، مدال طلای المپیک رم را به درون دریاچه اوهایو انداخت.
دوران ورزش حرفهای کسیوس کلی با حمایت سرمایه‌داران شهر لوییویل و شرط تقسیم پنجاه-پنجاه درآمدها آغاز شد. در این زمان اعلام شد که انجلو داندی، مربی افسانه‌ای وظیفه تعلیم کسیوس کلی را به عهده خواهد گرفت و وی به میامی سفر خواهد کرد. این دوران با تقویت روحیه ضد نژادپرستی کسیوس کلی و مبارزه وی برای تحقق آرمان‌های بشری آغاز شد. کسیوس کلی تحت تعلیمات انجمن‌های اسلامی و فعالان حقوق بشری از جمله مالکولم ایکس قرار گرفت و در نهایت در سال ۱۹۶۳ به دین اسلام گروید. با این حال وی تغییر مذهبش را مخفی نگه داشت و کلامی از آن به میان نیاورد. گرویدن به اسلام نه تنها به تغییر در طرز فکر او منجر شد، بلکه رویکردهای سیاسی او را نیز متحول ساخت. کسیوس کلی که از این تاریخ به بعد با نام محمد علی شناخته می‌شود، به واسطه خودداری از حضور در جنگ ویتنام به نمادی از شجاعت، آزادی‌خواهی و مبارزه علیه ناملایمات تبدیل شد. شاید محمد علی مبارزات سخت و نفس‌‌گیری در دوران بوکس حرفهای داشته است، اما بدون شک مبارزات واقعی در برابر مرزبندی‌هایی از جمله مذهب، نژاد و ثروت بوده است.
در سال بعد محمد علی به مصادف سانی لیستون، یکی از سرسخت‌ترین بوکسورهای آن دوران و تنها سد بر سر راه قهرمانی سنگین‌وزن، رفت. اما حتی او هم نتوانست زنجیره پیروزی‌های محمد علی را قطع کند و در نهایت در شش راند به واسطه ضربه فنی با شکست رینگ را ترک کرد. اما حتی قهرمانی سنگین‌وزن جهان در مقابل آنچه که محمد علی پس از دریافت آن انجام می‌دهد، کم اهمیت است. در این زمان وی اعلام می‌کند که کسیوس کلی «نام بردگی» او است و از این تاریخ به بعد رسما به دین اسلام گرویده و خود را محمد علی می‌نامد. این اقدام محمد علی با بازخوردهای متفاوتی روبه‌رو شد، با این حال محمد علی تصمیم خود را گرفته بود. محمد علی شش بار از مقام خود در مقابل حریفانی از جمله سانی لینستون دفاع کرد و رکوردی جاودانه را از خود به جای گذاشت. در سال ۱۹۶۷، او برای خدمت به ارتش آمریکا در جنگ با ویتنام به ارتش فراخوانده شد، اما وی از انجام این امر سر باز شد و اعلام کرد که جنگ با اعتقاد او جور در نمی‌آید و او با ویت‌کونگ نزاعی ندارد. وی در این باره چنین گفته بود:
منطق من اجازه نمی‌دهد که برای منافع قدرتمندان آمریکایی به برادرم یا مردمی با رنگ پوست سیاه‌تر، مردمی گرسنه و آواره شلیک کنم. اصلا چرا به آن‌ها شلیک کنم؟ آن‌ها هیچگاه به من توهین نکردند.
دشمن من سفیدپوست‌ها هستند نه ویت‌کونگ‌ها یا چینی‌ها و ژاپنی‌ها. شما با آزادی مخالف هستید، شما با عدالت مخالف هستید.
جامعه مدافعین حقوق سیاه‌پوست‌ها و فعالان ضدجنگ از این سخنان او استقبال کرد و محمد علی را نماد انسان‌های صلح‌طلب نامیدند. محمدعلی پس از این تاریخ بارها به رینگ مسابقات بازگشت و در مقابل حریفانی از جمله جیمی یانگ، لئون اسپینکس و جو فریزر به پیروزی دست یافت. پس از سال‌ها مبارزه و کسب مقام‌های متعدد، در سال ۱۹۷۹ و پس از شکست در مقابل ترور بربیک، محمد علی از دنیای بوکس حرفهای خداحافظی کرد. پس از بازنشستگی، مبارزه اصلی محمد علی تازه اغاز شده بود. وی تنها سه سال پس از کناره‌گیری از بوکس، به بیماری سندروم پارکینسون مبتلا شد. اما این بیماری نتواست او را از دفاع از حقوق بشر دور کند و در سال ۱۹۸۵ به لبنان و ۱۹۹۰ به عراق سفر کرد. در سال‌های اخیر سلامت محمد علی به مخاطره افتاد و در سال ۲۰۱۳ به سرعت به بیمارستان منتقل شد، اما با بازیابی سلامت جسمی‌اش وی به خانه جدیدش در آریزونا بازگشت. محمد علی تا آخرین نفس از حقوق مسلمانان دفاع کرد و در پاسخ به پیشنهاد ممنوعیت ورود مسلمانان به آمریکا توسط دونالد ترامپ، چنین گفت:
ما مسلمانان باید در مقابل افرادی که از اسلام به عنوان اهرمی برای رسیدن به اهداف خود استفاد می‌کنند، ایستادگی کنیم.
محمد علی در رسانه‌ها و فرهنگ عمومی بسیار تاثیرگزار بوده است، تا جایی که زندگینامه‌ها و کتاب‌هایی که با محوریت شخصیت او به رشته تحریر درآمده‌اند جزء پرفروش‌ترین کتاب ادبی هستند و در محصولات سرگرمی از جمله موسیقی و کتاب‌های کمیک رد پای او مشاهده می‌شود. تاکنون فیلم‌ها و مستندهای متعددی درباره شخصیت و مسابقات محمد علی ساخته شده است که از بین آن‌ها می‌توان به When We Were Kings، Muhammad Ali: Made in Miami، When Ali Came to Ireland، The Greatest و Ali اشاره کرد. همچنین وی در محتواهای ویدیویی I Am Ali و The Trials of Muhammad Ali شخصا حضور داشته است. محمد علی، در نهایت پس از ۳۲ سال تحمل رنج و درد بیماری پارکینسون در سن ۷۴ سالگی در اثر مشکلات تنفسی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. باشد که روحیه آزادی‌طلبی و انسانیت محمد علی را فراموش نکنیم و به مانند او اصل انسانیت را ارجح بر هر چیزی بدانیم.
زومجی
94110
