اتاق خبر: سیر صعودی پدیده اسیدپاشی در پاکستان باعث شده تا دیگر تنها مردان عامل ارتکاب این جنایت علیه زنان نباشند و اخیر زنان هم آن را به ابزاری برای انتقام جویی از مردها مورد استفاده قرار می دهند.
دو روز پیش زنی در شهر مولتان پاکستان به دلیل اینکه مرد جوانی با پیشنهاد او برای ازدواج موافقت نکرده بود، چهره این مرد را با اسید سوزاند. 50 درصد سوختگی چهره این مرد، حاصل یک جنون آنی و جنایتی است که طبق آمار ارائه شده از سوی نهادهای مختلف، هر سال 'صدها' نمونه از آن مناطق مختلف جامعه پاکستان دیده می شود.
آمار و ارقام دقیقی از تعداد موارد اسیدپاشی ها در پاکستان در دست نیست اما بخشی از این موارد که در رسانه ها منعکس می شود، حکایت از روندی رو به رشد دارد.
برخی موسسات این رقم را در سال های اخیر، بیش از 150 مورد در سال اعلام کرده اند. اما برخی دیگر نهادها و مراکز داخلی و بین الملل نیز رقم های بین 400 تا 750 مورد اسیدپاشی در پاکستان در سال را مطرح کرده اند.
بنیاد ثبت حملات اسید پاشی در پاکستان تعداد این حوادث در سال 2013 را 143 مورد عنوان کرده است. این رقم فقط مربوط مواردی است که در دستگاه های قضایی ثبت شده است.
حدود 80 درصد قربانیان اسیدپاشی در پاکستان را زنان تشکیل می دهند و بیشتر آنها، دختران زیر 18 سال هستند.
خانم 'شرمین عبید چنائی' مستند ساز پاکستانی با سوژه قرار دادن پدیده اسیدپاشی و قتل های ناموسی در پاکستان، ('نجات چهره' و 'دختری در رودخانه') به ترتیب در سال 2012 و امسال توانست دوبار برنده جایزه اسکار شود. اما ظاهرا تهیه این مستندها، جز اینکه دو جایزه پرزرق و برق برای این مستند ساز داشته باشد، تاثیری در کمک به کاهش جرم وجنایات اسیدی و ناموسی در پاکستان نداشته اشت.
مجلس پاکستان در سال 2012 قانونی وضع کرد به براساس آن، مجازات برای عوامل حملات اسیدپاشی در این کشور، حبس ابد تعیین شده است. اما این قانون به دلیل ضعف در اجرای آن بویژه در مناطق محروم ایالت بلوچستان از قدرت بازدارندگی چندانی برخوردار نیست.
افکار افراطی، تحجر و عقب ماندگی های فرهنگی و اجتماعی ناشی از تبلیغات افرطیون و پول هایی که برخی کشورهای عربی برای ترویج افراط گرایی و تحجر در پاکستان برای عقب نگه داشتن این کشور و مانع شدن در برابر توسعه و پیشرفت فرهنگی و اجتماعی آن هزینه می کنند، اصلی ترین دلیل بروز این گونه حوادث غم انگیز در پاکستان محسوب می شود.
در برخی نقاط پاکستان، قتل های ناموسی و اسید پاشی تبدیل به یک مجازات معمول برای آن دسته از زنان و دخترانی شده است که قربانی افکار متحجرانه و متعصبانه برخی مردان می شوند.
شدت این افراط گرایی گاهی به حدی است که زنان و دختران درصورت کمترین بی توجهی به دستورات خانواده یا شوهر، ممکن است جان خود را از دست بدهند، قربانی اسیدپاشی شوند یا عضوی از صورتشان بریده شود.
نبود مدرسه های تحت نظارت نظام آموزش و پرورش پاکستان در بسیاری از مناطق محروم این کشور، فضا را برای فعالیت مدارس به اصطلاح دینی فراهم کرده است.
بسیاری از این مدارس دینی تحت مدیریت شخصیت هایی است که خود را عالم مذهبی می نامند و با دریافت کمک های مالی از برخی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به بهانه کمک به امر آموزش، چهره ای خشن، غیرواقعی و افراطی از اسلام به کودکان و مردم این مناطق معرفی می کنند و ماحصل آن، شعله ور شدن جهل و افراط گرایی در چنین مناطق و جوامعی است.
شخصیت های آگاه و مخالف افراط گرایی در پاکستان معتقدند که بعید به نظر می رسد طراحی اصلی این نوع توطئه ها علیه این کشور جهان سومی، در داخل این کشور یا حتی در داخل کشورهای عربی انجام شده باشد بلکه دست های اصلی پنهان در پس پرده این مسائل را جایی در خارج از منطقه و یا از سوی برخی رژیم های نامشروع در منطقه می دانند.
