اتاق خبر:ماهواره شریف یکی از مهمترین پروژه‌های ماهواره‌ای ایران است که توسط دانشگاه صنعتی شریف طراحی و ساخته شده است. پروژه ساخت این ماهواره را می‌توان یکی از مهمترین پروژه‌های فضایی ایران نامید که دانشگاه و صنعت دست به دست هم داده و آن را ساخته کرده‌اند.
اساس کار در ساخت این ماهواره را دانشگاه صنعتی شریف از سالیان گذشته برعهده داشته و بیش از ۱۰۰ نفر از دانشجویان، دانش آموختگان و اعضای هیئت علمی این دانشگاه در طراحی و ساخت آن نقش داشته‌اند و از این نظر، کاری بس بزرگ در سطح دانشگاه‌های کشور به شمار می‌رود.
«شریف‌ست» پس از انجام تست‌های آزمایشگاهی و رسیدن به استانداردهای لازم، روز شنبه دوم آذرماه سال ۹۲ توسط دانشگاه صنعتی شریف برای پرتاب به سازمان فضایی ایران تحویل داده شد.
وجه تمایز عمده این ماهواره با ماهواره‌های پرتاب شده قبلی، تهیه عکس رنگی با قدرت تفکیک بسیار بالا است. «شریف‌ست» علاوه بر سنجش از راه دور، می‌تواند از فاصله ۲۵۰ تا ۵۰۰ کیلومتری از بخش‌های مختلف زمین عکس رنگی RGB با دقت کمتر از ۱۰ متر تهیه و به ایستگاه زمینی مخابره کند.
وزن این ماهواره کمتر از ۵۰ کیلوگرم بوده و پس از پرتاب به سوی مدار لئو، در ارتفاع ۲۵۰ تا ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار می‌گیرد. این ماهواره قرار است که در آینده توسط ماهواره‌بر بومی سفیرB۱ به فضا پرتاب شود.
پیش از این نیز، ماهواره‌های رصد، نوید و فجر نیز توسط ماهواره‌بر بومی سفیر ۱ بی به فضا پرتاب و در مدار قرار گرفته بودند.
نکته قابل توجه درباره ماهواره شریف‌ست این است که تصاویر ارسالی ماهواره‌های قبلی پرتاب شده به فضا، دارای دقت ۱۰۰ متر و کیفیت سیاه و سفید بودند، اما دقت تصاویری که ماهواره شریف‌ست به زمین می‌فرستد، پنج متر بوده و تصاویر هم با کیفیت و رنگی از سطح زمین تهیه خواهند شد.
مجموعه‌ای متشکل از گروه‌های تحقیقاتی دینامیک و کنترل، توان، رایانه پرواز، ایستگاه زمینی، قابلیت اطمینان، اپتیک و تصویربرداری، سازه، حرارت، مخابرات و تست و یکپارچه‌سازی، در پروژه ساخت ماهواره دانشگاه صنعتی شریف تشکیل و در فرآیند طراحی و ساخت این ماهواره دخیل بوده‌اند.
این ماهواره اگر چه مدت‌ها است که تحویل سازمان فضایی شده است، اما همچنان در انتظار پرتاب قرار دارد تا پس از پرتاب ماهواره نوید، افتخاری دیگر برای دانشجویان و دانشگاه‌های کشور به ثبت برسد.
اگر چه نام این ماهواره پیش از این شریف‌ست بود و نماد تولید دانشگاهی یک ماهواره کارآمد است، اما اخیرا نام این ماهواره تغییر یافته است، به‌طوری که این تغییرنام در انگیزه و روحیه دانشجویان و تیم ۱۰۰ نفره طراحی و ساخت این ماهواره تاثیری بسیار منفی گذاشته، چیزی که ممکن است در آینده نیز اثرات بسیار منفی در انگیزه بقیه دانشگاه‌ها در مسیر تولیدات فضایی داشته باشد، چه اینکه هم اکنون نیز ماهواره‌های دیگری از جمله "آت‌ست" توسط دانشگاه صنعتی امیرکبیر در دست طراحی و ساخت است.
تغییر نام یک ماهواره اگر چه شاید موضوع مهمی تلقی نشود، اما از آنجایی که دانشجویان و اساتید یک دانشگاه مشهور کشورمان پس از ماه‌ها تلاش و کوشش، موفق به ساخت ماهواره‌ای شده‌اند که گام بلندی در صنعت ماهواره‌سازی کشور محسوب می‌شود، حتما باید نام این ماهواره برای افزایش انگیزه دانشجویان، نام همان دانشگاه باشد، چیزی که در ابتدا بر همین نام بود اما به یک باره به "دوستی" تغییر یافت و حالا نه تنها باعث افزایش انگیزه نشده، بلکه موجی از بی‌انگیزگی و ظن سیاسی‌کاری در نامگذاری ماهواره‌ها را به‌وجود آورده است.
رئیس سازمان فضایی، بارها ماهواره شریف‌ست را «دوستی» خطاب کرده است
تغییر نام این ماهواره قطعی شده و از مدت‌ها پیش نیز بسیاری از مسئولان سازمان فضایی از جمله رئیس سازمان فضایی ایران به عنوان مهمترین مرکز فضایی کشور نیز این ماهواره را دوستی خطاب کرده‌اند، نه شریف‌ست.
گفته شده که شریف ست به دلیل تحریم‌هایی که متوجه این دانشگاه شده است، به دوستی تغییر نام یافته اما سوال اینجاست که آیا این دانشگاه به خاطر ساخت ماهواره تحریم شده است که حالا باید نام ماهواره ساخت این دانشگاه که یک نماد و برند برای دانشگاه به حساب آمده و دانشگاه را به رتبه‌های بالاتری در سطح تولید علم در جهان می‌برد، تغییر کند؟
از سوی دیگر، پرتاب این ماهواره پیشرفته نیز به خودی خود، ماجرای عریض و طویلی دارد و چند سالی هست که مسئولان سازمان فضایی اعلام می‌کنند که ماهواره شریف‌ست که حالا دیگر نامش رسما «دوستی» شده است، آماده پرتاب شده و به‌زودی پرتاب خواهد شد اما همچنان خبری از پرتاب نیست.
در آخرین اظهار نظر، محسن بهرامی رئیس سازمان فضایی در اردیبهشت ماه سال جاری گفته بود: ماهواره دوستی همان ماهواره دانشگاه شریف است که آماده پرتاب شده است.
جمهوری اسلامی ایران هم اکنون هشتمین کشور در سطح جهان است که مستقلاً توان پرتاب ماهواره به فضا، برقراری ارتباط با ماهواره و دریافت اطلاعات آن توسط ایستکاه زمینی را دارا است اگر قرار است این مسیر با قدرت بیشتری ادامه یابد و نام ایران بر قله‌های حوزه فضایی بدرخشد، حتما باید دانشگاهیان و اساتید دانشگاه‌های کشور هم پا به عرصه بگذارند و لازمه این، همکاری سازمان فضایی با آنها است، نه تغییر نام‌هایی که به انگیزه‌ها ضربه می‌زند.
منبع:تسنیم
