به گزارش اتاق خبر، نوئل اسمیت ملقب به «رازور» می گوید: «فراموش نکنید که سرقت مسلحانه یکی از آن جرایمی است که اگر در حین ارتکاب آن گیر بیفتید یا یک گلوله در سرتان خالی می کنند یا سال ها زندانی می شوید.» این شهروند اهل جنوب لندن به خوبی این را می داند: بعد از اینکه او خلاف را در سن ۱۵ سالگی آغاز کرد، بیش از ۲۰۰ بار مرتکب سرقت مسلحانه شد تا اینکه بالاخره او را دستگیر و به ۲۶ سال زندان محکوم کردند. او از زمانی که پشت میله ها داشت به منظور بازیابی و آموزش به خود استفاده کرد.
این هفته فیلم «Hell or High Water» اکران می شود؛ یک تریلر سرقت مسلحانه سبک قدیم که به کارگردانی دیوید مک کنزی و نویسندگی تیلور شریدان (سیکاریو) ساخته شده است. فیلم داستان برادران هاوارد با نام های تَنِر (بن فاستر) و توبی (کریس پاین) را تعریف می کند که برای نجات دادن مزرعه خانوادگی شان در تگزاس دست به سرقت مسلحانه می زنند. با وجود تمام خوبی های بسیاری که فیلم دارد، شاید بتوان گفت جالب ترین صحنه هایش چند صحنه بسیار پرتنش و سنگین سرقت از بانک هستند که در این باره با اسمیت صحبت کردیم تا ببینیم تجربیات او در زندگی واقعی تا چه حد به این لحظه ها شباهت دارند.
فیلم «Hell or High Water» می گوید سرقت از بانک یک اعتیاد وسواسی است؛ اگر یک برادر تصمیم بگیرد که آن ها قرار است این کار را بکنند، دیگری هم حتی با وجود شکی که دارد نمی تواند در مواجهه با یک موقعیت خوب نه بگوید. آیا این نمایش عادلانه ای هست؟
– در انگلستان به این می گوییم انرژی. اگر سارق بانک باشید پولش خیلی خوب است، اما انرژی اش حتی بهتر است. واقعا اعتیادآور است؛ خیلی از دوستان من در دهه های شصت و هفتاد بعد از سال ها دوری از این کار به آن بازگشتند چون نمی توانستند مقاومت کنند. نمی دانم قدرت است یا کنترل یا ترکیبی از این دو، اما اگر بانک می زنید، در ذهن خودتان در آن سه یا چهار دقیقه ای که آنجا هستید صاحب بانک شده اید و مال شماست. بعد از خود سرقت آدم می آید پایین، برای همین است که می بینید خیلی از سارقان قدیمی از مواد مخدر درجه یک استفاده نمی کردند.
ترس گیر افتادن هم در این قضیه دخبل است؟
– اگر بانک می زنید، به یکی از این دو دلیل بانک می زنید: یکی این است که پولش را نیاز دارید و دیگری این است که معتاد آدرنالین هستید. این یکی از معدود جرم های کشور است که می دانید وقتی مرتکب آن می شوید شانس خیلی خوبی وجود دارد که پلیس شما را بکشد.
ترس شخصی شما با گذر زمان کم شد؟
– اگر آدم معقولی باشید هرگز ترس را رها نمی کنید چون بخشی از کل ماجراست. اگر نسبت به کار بی احساس شوید ممکن است به مرگ تان ختم شود. خیلی از سارقان بانک و سارقان مسلح اشتباه می کنند و من هم مسلما اشتباه کردم؛ من بیش از ۲۰۰ بار بانک زدم و ۲۸ سال در زندان بودم. اگر ترس را رها کنید دیگر آنقدر جالب نمی شود. می دانم خیلی بد و مبتذل به نظر می رسد.
در فیلم به نظر می رسد که شخصیت فاستر بیشتر از پاین از سرقت لذت می برد؛ در تجربه شخصی شما، کسانی هستند که همیشه سرقت برای شان نسبت به دیگری جالب تر باشد؟
– فراموش نکنید که سرقت مسلحانه یکی از آن جرایمی است که اگر در حین ارتکاب آن گیر بیفتید یا یک گلوله در سرتان خالی می کنند یا سال ها زندانی می شوید. در نهایت به گروهی از آدم های ثابت می رسید که می دانید حاضرند این کار را انجام بدهند. باید با جان و آزادی تان به آن ها اعتماد کنید. دوستی داشتم – که حالا مرده – که از بار با یک جعبه و دو شاتگان بیرون می رفت و می گفت می رم پول بگیرم و بعد می رفت از یک ساختمان یا دفتر پست سرقت می کرد. کاری که می کردیم این بود که می رفتیم سرقت را انجام می دادیم، پول را می گرفتیم، در سه دقیقه می آمدیم بیرون و همه اش را خرج می کردیم.
شما سرقت های بسیاری انجام دادید. مجبور شدید استفاده از سلاح ها را یاد بگیرید؟
– یکی از سارقان قدیمی که می شناختم هرگز در ۴۰ سال سرقت از بانک از اسلحه استفاده نکرد چون مجبور نشد؛ باید تا حدی بتوانید با صورت و صدای تان مردم را بترسانید که بترسند و حتی نزدیک شما هم نیایند. اینطوری مجبور نمی شوید شلیک کنید. سرقت هم خیلی به بازیگری شباهت دارد؛ باید کاری کنید مردم باور کنند که شما ترجیح می دهید به جای گرفتن پول، آن ها را در کفن بگذارید. راستش خودم هم فقط در حالیکه دستم را در یک کاغذ پلاستیکی گرفته بودم از بانک سرقت کردم.
به غیر از «Hell or High Water»، بهترین مثال های صحنه های سرقت از بانک در سینما کدام ها هستند؟
– فیلم مورد علاقه خودم «مخمصه» است؛ اتفاقی که در آن صحنه می افتد رویای هر سارق است. مثال بریتانیایی اش هم «مک ویکار» سال ۱۹۸۰ است. جان مک ویکار تنها دشمن عمومی در این کشور بود. در فیلم آن ها از یک کارخانه سرقت می کنند و تنشش فوق العاده است… فقط سر جای تان می‌نشینید و قلب تان می رود!»
بانی فیلم
