او ادامه داد: به بیان دیگر از آغاز دوران حرفه‌ای کارم، در سال 79 تا سریال «اغما» که در سال 86 بازی کردم، در حال کسب تجربه بودم اما از آن پس تا سال 92 این پروسه بر مبنای انتخاب خودم شکل گرفت و خوشبختانه افتخار همکاری با کارگردانان مطرحی همچون «مازیار میری»، «مهدی کرم پور» ، «مهدی فخیم زاده»، «محمدحسین لطیفی» و دیگر عزیزان را پیدا کردم، اما کم کم احساس کردم که نقش‌های پیشنهادی در سال‌های اخیر به نوعی تکرار کاراکترهایی است که در گذشته توانسته بود در میان مردم جای خود را باز کند و از طرفی این شائبه را ایجاد کرده است که نفیسه روشن صرفا هنرپیشه تلویزیون است یا پیشنهادی از سینما و تئاتر ندارد، به همین دلیل نزدیک به 2 سال کار تلویزیون انجام ندادم، تا فرصتی را برای خودم ایجاد کنم که در پی آن بتوانم یک کار تئاتر و سینمایی متفاوت را از بین پیشنهاداتی که مطرح می‌شود با فراغ بال و بدون درگیری کارهای بلند مدت تلویزیونی انتخاب کنم.

 

این بازیگر همچنین در پاسخ به اینکه"آیا قرار است این فاصله گرفتن از تلویزیون ادامه پیدا کند؟ توضیح داد: در تلویزیون نقش‌ها داشت برای من تکرار می‌شد و من را به ورطه کلیشه آن دختر مظلوم و معصوم و همواره مثبت سریال‌ها می‌کشاند، اما باید اذعان کنم که اگر نقشی ویژه و متفاوت از قبل برای یک مجموعه تلویزیونی به من پیشنهاد شود، حتما کار می‌کنم، چون تلویزیون خانه اول من و جای نخست رشد و رسیدن من به شهرت است، اما در حال حاضر ترجیح می‌دهم عرصه هنر بازیگری‌ام را گسترش دهم، تجربه‌های جدیدی کسب کنم و کارم را متفاوت‌تر از قبل دنبال کنم و فکر می‌کنم تئاتر به عنوان یک هنر مادر این فرصت را در اختیار من قرار میدهد.

 

نفیسه روشن در بخش دیگری از این گفت‌وگو در پاسخ به اینکه "آیا تا به حال تجربه رویارویی مستقیم و نفس به نفس با مخاطب را برای اجرای نقشی داشته‌ است، پاسخ داد: بله ، اما مربوط به 13 سال قبل و دوران دانشجوییم است که خیلی جدی محسوب نمی‌شود، در واقع نمایش «معاشر» نخستین تجربه من به صورت حرفه‌ای است که در قدیمی ترین تماشاخانه تهران یعنی «تماشاخانه سنگلج» اتفاق خواهد افتاد و از این حیث حس افتخار دارم که آغاز کارم روی صحنه نمایش از این تماشاخانه صاحب قدمت و اصالت شروع می‌شود.

 

او در پاسخ به اینکه برای روی صحنه رفتن،استرسی دارید؛پاسخ داد: به هر ترتیب تجربه بازیگری و همکاری با بزرگان این عرصه در تلویزیون و سینما در سالهای گذشته از میزان استرس می‌کاهد، برای من لحظه بسیار شیرینی‌ست و بی صبرانه انتظار می‌کشم تا رقم بخورد، اگر بخواهم تشبیه کنم باید آن را به لحظه تولد یک نوزاد تشبیه کنم که همه چشم انتظار آمدنش هستند، حس زیبای یک تولد را تداعی می‌کند.

 

این بازیگر درباره‌ی فضای نمایش «معاشر» و داستان آن خاطرنشان کرد: البته قرار نیست که در این مرحله از کار که مشغول تمرین و دورخوانی نمایشنامه هستیم، توضیحاتم داستان را لو دهد، اما نمایشنامه حکایت از درد امروز خانواده‌های ایرانی دارد، دردی که بدون شک بیننده آن در زندگی روزمره خود یا در اطرافیانش با آن مواجه شده است. نمایشنامه با مهارت به تحریر درآمده و با فضایی واقع‌گرایانه مخاطب را به گونه‌ای درگیر خود می‌کند که گویی خود به مثابه موقعیت سنی،جنسی و اجتماعیش نقش آفرین یکی از شخصیت‌هاست، به همین دلیل وقتی آن را خواندم، با تفاوتی که نسبت به سایر کارهای پیشنهادی داشت و همچنین گروه حرفه‌ای که نویسنده و کارگردان این اثر، «احسان حاجی پور» انتخاب کرده است در انتخابش شک نکردم.

 

نفیسه روشن در پاسخ به این نقطه نظر که "با توجه به اینکه هم اکنون نام سنگلج بیشتر مترادف با نمایش‌های سنتی همچون سیاه بازی است، اجرای چنین اثری در این تماشاخانه که برای نخستین بار اتفاق خواهد افتاد بازخورد خوبی خواهد داشت؟" خاطرنشان کرد:در ابتدا این سوءتفاهم برای خودم نیز پدید آمد، تئاتر هم همچون سایر هنرها ژانرها و شیوه‌های خودش را در اجرا دارد که هر یک در جذب مخاطب عملکرد مشخصی دارد، به عقیده من یکی از نکات جذاب و حتی یکی از دلایل پذیرش من برای ایفای این نقش همین ساختار شکنی بود. همین که قرار است به واسطه این اتفاق نو ، این تماشاخانه قدیمی دوباره به کانون توجه بدل شود و من نیز در این اتفاق سهیم هستم خود انگیزه مضاعفی برای کار به من می‌دهد زیرا سنگلج به واسطه اینکه در منطقه‌ای پر رفت آمد و در مجاورت پارک شهر قرار گرفته است، این قابلیت را دارد که همچون «تماشاخانه ایرانشهر» یا «تئاترشهر» دوباره رونق گذشته خود را بازیابد و به یکی از قطب‌های فرهنگی پر رفت آمد تهران بدل شود و از این حیث باید به مدیریت تماشاخانه سنگلج برای انتخاب نمایش «معاشر» تبریک گفت.

 

 او همچنین درباره‌ی پیش بینی‌اش از بازخورد مخاطبین، گفت: در وهله اول به عقیده من فضای داستانی کار به قدری کشش و جذابیت دارد که می‌تواند مخاطب را راضی کند، اما در ادامه نیز باید اضافه کنم که من به عنوان یک بازیگر حتی اگر مورد تشویق و تحسین قرار نگیرم، تعهد و مسولیت دارم که با تمام توانم تا آخرین شب اجرا کار را ادامه دهم و چنین نیز خواهد شد، البته میزان رضایت مخاطب و مقبولیت یک اثر چه در تلویزیون،سینما یا تئاتر فرقی نمی‌کند، ماحصل یک کار گروهی است و من به این گروه حرفه‌ای و قضاوت درست مردم ایمان دارم.

 

نفیسه روشن در پایان درباره‌ی اینکه بعد از این تجربه به سراغ تئاتر می‌رود یا دوباره به مقابل دوربین برمی‌گردد، گفت: تئاتر هیچگاه حیاط خلوت من نخواهد بود، هنر تئاتر برای من مثل یک خانه مادری است که مدتها از آن دور بوده‌ام و حالا این فرصت پدید آمده تا به آن وارد شوم، الهام بگیرم، پخته‌تر شوم و درس‌های جدیدی بیاموزم. به عقیده من اگر رفتار حرفه‌ای،متد و روش بازیگری یک هنرپیشه به استانداردهای اصیل و اصلی آن منطبق باشد، در هر عرصه‌ای مورد استقبال قرار می‌گیرد، مگر اینکه آن فرد فاقد استعداد و قابلیت باشد، بعد از «معاشر» نیز حتما این زمینه را فارغ از هر بازخوردی ادامه خواهم داد، این تازه شروع فعالیت من در تئاتر است.

 

ایسنا