اتاق
خبر- فاطمه نبی پور: یکی از بحث هایی که طی چند ماه اخیر در اقتصاد کشور مورد توجه قرار گرفته است قراردادهای جدید نفتی با شرکت های خارجی می باشد. برخی از این شرکت های بین المللی آسیایی و برخی اروپایی هستند و به نظر می رسد که برقراری ارتباط با این غول های بزرگ نفتی می تواند فرصت جدیدی برای صنعت نفت و انرژی ایران ایجاد کند. البته در این خصوص نظرات متعددی مطرح شده است که اگر بخواهیم بی طرفانه و با دیدی منطقی به آن بپردازیم باید بگوییم که در شرایطی این تفاهم نامه ها می تواند موجب رونق اقتصاد کشور شود که در آن ها همه اموری که برای یک همکاری برد برد لازم است لحلظ شده باشد. تنها از این طریق می توان در عین حال که بستر مناسبی را برای ورود سرمایه گذاران خارجی به داخل کشور فراهم می کنیم، استقلال ومنافع داخلی را نیز حفاظت کنیم. در این خصوص اتاق خبر گفتگویی داشته است با کارشناس حوزه انرژی که در ادامه مشروح آن را می خوانید:
به نظر شما انعقاد قراردادهای جدید نفتی می تواند آغازی جدید برای توسعه و رشد اقتصادی ایران باشد؟
در این خصوص بحث های بسیاری شده است و موافقان و مخالفان نظرات متفاوتی را مطرح کرده اند اما برای بررسی امور این چنینی باید از پیش داوری های سیاسی پرهیز کنیم . در حال حاضر اغلب افراد بدون در نظر گرفتن ماهیت این قراردادها و تنها با توجه به مواضع سیاسی خود موجب می شوند که تمام ظرفیت ها و فرصت هایی که این تفاهم نامه ها می توانند برای توسعه این صنعت همراه داشته باشند را از بین می برند. در واقع با سیاه و سفید کردن مسئله به نتیجه مثبتی دست نخواهیم یافت، به همین دلیل است که ما با داشتن ظرفیت ها و توانایی هایی که در حوزه های اقتصادی، فناوری و دانشی داریم طی سالیان گذشته نتوانستیم مشکلات اقتصادی خود را رفع و رونق را وارد اقتصاد کشور کنیم بنابراین در راستای بهره برداری از منابع پویایی و تحرکی ایجاد نمی شود. بهترین اتفاق این است که با داشتن درک صحیحی از توانمندی ها و قابلیت ها و همچنین ضعف هایی که وجود دارد بتوانیم به بهترین شکل و با بیشترین بازدهی به تعامل با سایر کشورها بپردازیم.
در تمام طول تاریخ و با توجه به تمام حوزه های اقتصادی همواره ما ارزیابی ها و قضاوت هایی داشته ایم اما آنچه که مسلم می باشداین نکته است که این نفت خامی که در کشور ما تولید می شود به کجا باید عرضه و فرخته شود؟ آیا غیر از شرکت های بزرگ نفتی دنیا که صنعت پیشرفته ای در اختیار دارند می توانند این مواد خام را بکارگیرند؟ و این واقعیتی است که باید در نظر گرفته شود که صنعت نفت ایران چه مستقل باشد و چه با نام انحصار در اختیار شرکت های خارجی قرار گرفته باشد نیازمند این تعامل است. لذا در شرایطی که اقتصاد کشور در داخل به دلیل مشکلات ناشی از کمبود نقدینگی دچار تلاطم است و توان پس انداز ملی وجود ندارد بهترین گزینه بهره گیری از امکانات خارج از کشور می باشد.
در چه شرایطی تعامل با سایر کشورها می تواند به پیشرفت تکنولوژی و فناوری بیانجامد؟
از آنجا که ما در داخل توان رشد و توسعه اقتصادی را نداریم با ورود به این گونه روابط می توانیم از عقب افتادگی و ایستایی جلوگیری کنیم. به عنوان مثال بیش از 20 است که میدان گازی مشترک ایران و قطر شناسایی شده و این کشور در حدود 15 سال پیش تمام فازهای خود را بهره برداری کرد اما ایران تازه به دنبال آن است که بخشی از 28 فاز خود را به سهم قطر برساند. در سنوات قبل به دلایل متعدد که شاید برخی از آن ها سهل انگاری و یا بروز مسائل مختلف در کشور بود موجب شد که در جذب سرمایه گذار خارجی نتوانیم خوب عمل کنیم. لذا برای برون رفت از این قضایا باید تغییر رویه ای در برنامه های کشور در نظر داشته باشیم. این یک امتیاز برای کشور محسوب می شود که بتواند با بهره گیری از امکانات سایر کشور ها راه را برای توسعه یافتگی خود باز کند. همانطور که صدر اعظم آلمان در جمع کارشناسان کشور سوئیس اعلام کرد که برای عبور از مشکلات و بحران هایی که کشور آلمان با آن ها مواجه است راهکار ارائه دهید و به این طریق تلاش می کند که کشور خود را از رویارویی با مشکلات متعدد که می تواند موجب عقب ماندگی شود حفظ کند.در این راستا اگر ما نتوانیم با برقراری تعامل با سایر کشورها از وابستگی در صنعت نفت و ناتوانی در توسعه میادین نفتی گذر کنیم در مراحل بعدی هیچ یک از کشورها با توجه به دیدگاه ه های سیاسی ما در منطقه حاضر به برقراری ارتباط با ایران نخواهد بود.
آیا تمایزی میان این قراردادها با قرار دادهایی که طی چند سال اخیر منعقد شده وجود دارد؟
این را درنظر بگیرید که در هر دوره ای رشد و توسعه نیازمند فاکتورهای مشخصی است برای مثال در یک دوره ای کشور نیازمند تکنولوژی است بنابراین همه سیاست ها در راستای ایجاد بستری برای نیل به این هدف قرار می گیرد. در این شرایط همه عوامل از جمله امنیت سیاسی و مراودات بین المللی مهم است که فضای کشور برای ورود و حمایت از سرمایه گذاران خارجی فراهم شود. اگر ما نگاهی منطقی داشته باشیم در می یابیم که هیچ کشوری نمی تواند به تنهایی همه توانایی ها را داشته باشد بنابراین با برقراری ارتباط بین کشورها می توانیم عرصه را برای توسعه اقتصاد کشور بگشاییم. با این وجود باید این فرصت را به خودمان بدهیم که در تعامل با دیگر کشورها بسیاری از نقاط ضعف خود را برطرف و راه را برای توسعه پذیری همه حوزه های اقتصادی باز کنیم.
95103ت
