به گزارش اتاق خبر، به نقل از ایران ورزشی، این اولین بار نیست که بازیکنان خارجی از باشگاه‌های ایرانی شکایت می‌کنند. قبلا این شکایت‌ها با جریمه کسر امتیاز روبه‌رو شده و این بار فیفا محرومیت متفاوتی را در نظر گرفته است. سوای اینکه این حکم پابرجا بماند یا باشگاه استقلال در روزهای آینده بتواند آن را لغو یا تعلیق کند، ماجرا از چند وجه قابل تامل است.1-سهل‌انگاری باشگاه استقلال در این ماجرا به هیچ وجه قابل توجیه نیست. همزمانی ضرب‌الاجل فیفا با تعطیلات سال نو میلادی بدترین توجیه ممکن است. چرا باشگاه باید چنین موضوع مهمی را به لحظه آخر موکول کند؟ همه از سختگیری فیفا که صابونش به تن باشگاه‌های بزرگی مثل رئال مادرید و بارسلونا هم خورده خبر دارند. چرا استقلال باید این پرونده را پشت گوش بیندازد تا مجبور شود با رایزنی روابط بین‌الملل فدراسیون و خواهش و تمنا موضوع را حل کند؟
2-این اولین بار نیست که استقلال بابت ضعف در روابطش با نهادهای بین‌المللی فوتبال نقره‌داغ می‌شود. ماجرای دیرکرد در ارسال فهرست بازیکنان به کنفدراسیون فوتبال آسیا هنوز فراموش نشده. تکرار این موارد نشان از ضعف اساسی در مدیریت باشگاه دارد. در این شرایط باید پرسید که مسوولیت‌ها در باشگاه بر چه اساسی تقسیم می‌شود؟ کارمندان و مدیران داخلی چقدر بر وظایف‌شان اشراف دارند و انتخاب آنها بر چه مبنایی است؟ در این ماجرا کوتاهی مشخصا از جانب چه کسی بوده و بابت این اشتباه چه تاوانی می‌پردازد؟
3-عمر مدیران عامل در استقلال کوتاه است و هر مدیر جدیدی مشکلات را به مدیر قبلی ارجاع می‌دهد. مشکلات مدیریتی باشگاه در سال‌های گذشته را نمی‌توان کتمان کرد، ولی مدیر تازه‌ای که باشگاه را تحویل می‌گیرد، چقدر از این مشکلات آگاهی دارد؟ چرا پرونده‌های بدهی به بازیکنان خارجی و خطر محرومیت باشگاه، هیچ تاثیری روی نقل و انتقالات و ولخرجی‌های باشگاه ندارد؟ مدیر مجموعه‌ای که بدهی سنگین ریالی و ارزی دارد، باید به فکر کاهش هزینه‌ها باشد یا باشگاه را با بدهی بیشتر تحویل مدیر بعدی بدهد؟
4-اکثر خریدهای خارجی استقلال در سال‌های گذشته ناموفق بوده‌اند. باشگاه از این اشتباهات چه درسی گرفته و چقدر در خریدهای بعدی وسواس به خرج داده؟ در حالی که باشگاه‌های بزرگ اروپایی بخش مجزایی برای بررسی نقل و انتقالات‌شان دارند، باشگاه استقلال چه ساز و کاری برای انتخاب بازیکنان خارجی دارد؟ تماشای خلاصه‌ای از صحنه‌های بازی در اینترنت و دیدن یک یا دو جلسه تمرین برای تحمیل هزینه چند صد هزار دلاری به باشگاه کافی است؟
5-قرعه این بار به نام باشگاه استقلال خورده، ولی همه می‌دانیم که بیشتر باشگاه‌ها و مجموعه‌های فوتبال ایران مشکلات و ضعف‌های مشابهی دارند. بدهی‌های تجمیع‌شده و ضعف‌های اساسی مدیریتی در نهایت فوتبال ایران را به کجا می‌رساند؟ فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ چه تدبیری برای خروج از این دایره بسته دارد؟
فوتبال ایران در حال حاضر چشم‌انداز مشخصی ندارد. تصمیمات بیش از آنکه بر اساس برنامه کلان باشد، واکنشی نسبت به اتفاقات روزمره است. این وضعیت اما نمی‌تواند تا ابد ادامه داشته باشد. آینده فوتبال نگران‌کننده است.
