آقای مصطفی اقلیما در سخنانی از برتری ۸۰درصدی زنان نسبت به مردان در اداره کشور گفته‌اند و تصریح کرده‌اند که هنگامی که زنان در پست‌های حساس قرار می‌گیرند بسیار دقیق‌تر، مسئول‌تر و مسلط‌تر با امور برخورد می‌کنند. اما در خصوص تصدی مدیریتی زنان با بهره گیری از نظام سهمیه‌بندی مخالفت کرده‌اند و اصرار بر به‌کارگیری زنان در مناصب وزارت، استانداری‌ها، فرمانداری‌هاو... بر اساس شایستگی و توانمندی و تجربه آنها نموده‌اند. طرح این دیدگاه توسط یکی از مدیران با سابقه کشور جای امیدواری بسیار دارد. زنان ایران سال‌هاست در تلاشند تا اثبات کنندکه حضور در مقدرات اساسی یکی از الزامات اصلی توسعه و پیشرفت همه جانبه کشور است. نکته‌ای که بنیانگذار جمهوری اسلامی نیز در بدو پیروزی انقلاب بر آن تأکید و اصرار داشتند. اما آمارهای موجود برعدم تحقق چنین ضرورتی دلالت می‌کند. طبق آخرین گزارش مجمع جهانی اقتصاد رتبه شکاف جنسیتی در ایران در بین ۱۴۴کشور جهان ۱۴۰است. معنی دیگر این عدد آن است که زنان ایران در دسترسی به فرصت‌های برابر در شاخص‌های مورد تاکید این گزارش یعنی نرخ مشارکت سیاسی، اقتصادی، دسترسی به کسب و کار و اشتغال و... در بین ۵کشورآخر دنیا قرار دارند. سؤالی که مخالفان کوتا سیستم (سهمیه‌بندی) باید به آن پاسخ دهند این است که چگونه این توانایی ۸۰درصدی باید در خدمت توسعه و پیشرفت کشور و نیز بهبود مدیریت قرار گیرد؟ اگر راهبرد و یا برنامه‌ای غیر از کوتا سیستم در جوامعی با مختصات ایران وجود دارد و ایران تاکنون از آن غفلت کرده است، به‌طور قطع باید از آن راهبرد و برنامه استقبال واستفاده کرد. اما تا جایی که نگارنده، تحقیق و بررسی کرده، غیر از کوتا سیستم روش دیگری که این ظرفیت بالقوه را به بالفعل تبدیل کند، حداقل تاکنون به کار گرفته نشده است. واقعیت آن است که می‌توان، مدام بر ضرورت توانمندی‌های متعدد زنان تاکید کرد و از آن سخن گفت، می‌توان از ضرورت حضور زنان در مقدرات اساسی مملکت سخن گفت، اما یقین بدانید با توجه به رویکرد موجود که حاصل یک پیشینه تاریخی است، در باز هم بر همین پاشنه خواهد چرخید و این چرخه عدم دسترسی مناسب زنان به فرصت‌های برابر با قدرت بیشتر ادامه خواهد یافت و یقین بدانید بدون به‌کارگیری راهبرد کوتا سیستم که به‌طور قطع باید ممزوج با معیارهای بکارگیری زنان شایسته و توانمند و صاحب تخصص باشد، نه تنها رتبه ما در سال‌های آینده ارتقا نخواهد یافت، بلکه این مساله آثار خود را با شدت بیشتر به جای خواهد گذاشت. سخن آخر اینکه در کنار توجه به نیمی از ظرفیت کشور درحرف، در عمل باید به راهبردهایی اندیشید که هم موانع پیش‌رو را کنار بزند و هم راه را برای پرکردن شکاف‌های موجود در خدمت پیشرفت و توسعه کشور باز کند.
* فعال سیاسی اصلاح طلب
