اینکه وزیر مستعفی بهداشت به طرح مبهم برخی مسائل بپردازد و در طرف مقابل رئیس سازمان برنامه و بودجه نیز به همان نحو ابهام‌آلود به این مسائل پاسخ دهد و در نهایت نیز مشخص نشود که مناقشه اصلی چه بوده، راه صحیحی برای برخورد با مسائل نیست. در این راستا چند پرسش مطرح می‌شود؛ آیا آقای محمدباقر نوبخت می‌توانسته بودجه وزارت بهداشت و درمان را اضافه کند؟ آیا مشکل فقط آقای نوبخت بوده، سایر اعضای کابینه که درباره بودجه سال98 تصمیم گرفته‌اند چه نظری داشته‌اند و آیا همه چیز منوط به رئیس سازمان برنامه و بودجه بوده یا سایرین نیز اظهارنظر کرده‌اند؟ به علاوه مساله مهم اینکه بودجه سال 98فعلا پیشنهادی است که به مجلس ارائه شده و کمیسیون تلفیق مجلس رأی نهایی را صادر می‌کند. قطعا اگر آقای قاضی‌زاده هاشمی فکر می‌کرد که دولت می‌توانسته بودجه بیشتری را به وزارت بهداشت و درمان اختصاص بدهد و نداده، می‌توانست این موضوع را در مجلس مطرح کند. مقصود سخن اینکه شیوه برخورد در این مساله بیشتر جنبه شخصی پیدا کرده و به مناقشه‌ای میان آقای نوبخت و آقای قاضی‌زاده هاشمی تبدیل شده است. البته این نوع رویکردها پسندیده نیست چرا که پیش از این نیز همین مساله را در استعفای آقای عباس آخوندی وزیر مستعفی راه و شهرسازی داشتیم. باید تاکید کرد که مشکلات وجود دارند، اما نباید با ابهام حل و فصل شوند. اینگونه که وزیر سابق بهداشت مسائل را مطرح می‌کند گویا امکان اینکه بودجه وزارت بهداشت افزایش یابد وجود داشته، اما آقای نوبخت نخواسته این کار را انجام دهد! گرچه این برداشتی است که از نحوه برخورد و فحوای کلام آقای قاضی‌زاده هاشمی استنباط می‌شود، در حالی که معلوم نیست تا چه حد موضوع بدین‌گونه بوده یا آقای نوبخت خود خواسته این‌کار را کرده باشد. در عین حال پرسش مهمی است که آیا واقعا امکان افزایش بودجه وزارت بهداشت وجود داشته وآقای نوبخت جلوی این مساله را گرفته است؟ اینکه مسائل بدین‌گونه مطرح شود جز سردرگمی جامعه و مضاف بر آن بهره‌برداری مخالفان آقای روحانی حاصل دیگری برای دولت به همراه ندارد. چقدر خوب می‌شد که رئیس سازمان برنامه، وزیر سابق بهداشت، معاون اول رئیس‌جمهور و خود آقای روحانی می‌نشستند و مساله را به گونه‌ای بررسی می‌کردند و راه حل بهتری برای این موضوع می‌یافتند. آقای قاضی‌زاده هاشمی نیز می‌توانست بگوید با توجه به اینکه امکان افزایش بودجه بهداشت و درمان وجود نداشت، اما به هر صورتی که شده باید این بودجه افزایش پیدا می‌کرد، لذا من کناره‌گیری می‌کنم. به‌نظر نمی‌رسد که سیاست‌های کلان کشور اینگونه تصمیم‌گیری شود و موضع‌گیری اخیر صحیح و منطقی باشد. یکسری حواشی نیز پیرامون سرپرست جدید این وزارتخانه درست شده که باید اذعان کرد کسانی که سرپرست وزارتخانه می‌شوند مسلما از نزدیکان مسئولان دولت هستند. از این جهت که با آقایان نوبخت، واعظی یا با شخص رئیس‌جمهور کار می‌کنند. لذا یقینا کسی را از بیرون مجموعه دولت به سرپرستی نمی‌گمارند. طبیعی است که اطرافیان رئیس‌جمهور کسی را به سرپرستی انتخاب کنند که بیشترین اعتماد را به او داشته باشند. لذا برگزیدن افرادی از اطرافیان دولت امری طبیعی است.

* استاد دانشگاه