شرق- زرق‌وبرق کاج‌های کریسمس هم نتوانست این‌بار اعضای اوپک را به نرمش در مقابل یکدیگر و رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب ترغیب کند. دیدارها زیاد و نشست‌ها طولانی اما هیچ‌یک از آنها نتیجه‌ای دربرنداشت. در یک کلام سقف تولید حفظ شد و «البدری» بار دیگر در صندلی دبیرکلی ابقا شد. با وجود آنکه بسیاری معتقد بودند که این‌بار حداقل رییسی دیگر با پادرمیانی کشورهای بی‌طرف بر این صندلی تکیه خواهد زد اما گویی «البدری» قصد ندارد تا مدت‌ها این صندلی را ترک کند مگر آنکه سه‌قدرت اوپک (عربستان، ایران و عراق) با یکدیگر به یک نتیجه واحد برسند.
شاید برای همین است که این‌روزها نشست‌های اوپک بیشتر به محلی تبدیل شده که وزرای نفتی با یکدیگر دیدار می‌کنند و از احوالات هم باخبر می‌شوند؛ فضایی که دیپلمات‌های نفتی می‌توانند با توجیه اقتصادی، با یکدیگر، تسویه‌حساب سیاسی کنند و به این ترتیب، نشست دیروز اعضای «اوپک» در «وین» با وجود فضایی کریسمسی نتوانست نتیجه‌ای دربرداشته باشد. در ابتدا بازار شایعات داغ شد. ظاهرا قرار بود نامزد چهارمی برای دبیرکلی معرفی شود. این اظهارات وزیر نفت الجزایر بود که البته حدودا یک‌ساعت پس از انتشار توسط برخی از وزرا تکذیب شد. وقتی خبرنگاران از زنگنه این سوال را پرسیدند وی نیز از معرفی نامزدی دیگر ابراز بی‌خبری کرد. اما با وجود دیدارهای دوستانه وزرا با یکدیگر یک‌چیز در این نشست مشهود بود اینکه این نشست هم نتیجه‌ای دربرنخواهد داشت. انگار وزرای نفتی اوپک هم می‌دانند این سازمان به انتهای راه رسیده و برای حفظ ماهیت آن باید بر توافقات گذشته اصرار کرد.
در این نشست با وجود آنکه پیش‌بینی می‌شد در مورد بازگشت کامل تولید ایران به میزان سهمیه‌ها بحثی شود اما اکثر وزیران نفتی حاضر در این نشست سعی کردند از اظهارنظر خودداری کنند. اما برخی از این وزرا در مواجهه با خبرنگاران چاره‌ای جز پاسخگویی نداشتند. وزیرنفت عربستان از جمله وزرایی بود که بالاخره نتوانست زیر بار فشارهای خبرنگاران برای پاسخگویی به حاشیه‌ها شانه خالی کند و در مواجهه با این سوال که اگر تولید ایران به شرایط گذشته بازگردد چه می‌شود؟ از تاکید خبرنگاران به واژه «اگر» گلایه کرد و سعی کرد با پاسخی استراتژیک از این سوال بگذرد هرچند که تحلیل کارشناسان از این پاسخ، نگرانی عربستانی‌ها از حضور مجدد ایران در بازار بود.
«النعیمی» اگرچه از حضور مجدد ایران ابراز خوشحالی کرد اما نحوه پاسخگویی وی، نشان از نگرانی پنهانی داشت که از نگاه تیز خبرنگاران پنهان نماند. نشست رسمی وزرای اوپک در ساعت 14:30 دیروز پشت درهای بسته آغاز شد اما تا پیش از حضور وزرا در این نشست توافقات مشخص بود چراکه رایزنی‌ها میان وزرا صورت گرفته بود. گویی اعضای این سازمان نیز نگران اختلاف‌هایی بودند که پس از طرح بحث دبیرکلی و تعیین سهمیه‌ها امکان وقوعش بود. حادثه‌ای که به‌صورت کمرنگ‌تر در زمان حفظ سقف تولید در زمان حضور علی‌آبادی به‌عنوان سرپرست وزارت نفت به‌وقوع پیوست و منجر به خروج قهرآلود وزیر نفت عربستان از آن نشست شد.
از آن‌زمان بحث فروپاشی اوپک طرح شده و البته همین امر به یکی از دغدغه‌های اصلی تولید‌کنندگان بدل شده است. شاید بتوان گفت یکی از کشورهایی که همواره طی این سال‌ها سعی کرده تا از قوانین اوپک تبعیت نکند و راه خود را رفته عربستان است و می‌توان این ادعا را از اظهارات دیروز وزیرنفت این کشور در جمع خبرنگاران برداشت کرد. وی در مواجهه با نگرانی خبرنگاران از تصمیم اعضا درخصوص سهم هر کشور از میزان سهمیه تعیین‌شده تاکید کرد: هر کشوری می‌تواند به میزانی که می‌خواهد نفت در بازار عرضه کند چراکه تا زمانی‌که تقاضا در بازار وجود داشته باشد هر کشوری می‌تواند بیشتر تولید کند و بفروشد. این اظهارات آغازگر جدالی جدید در بازار طلای سیاه تلقی می‌شود. به نظر می‌رسد مهم‌ترین حاشیه نشست دیروز اوپک اعلام جنگ عربستان در بازار نفت بود. چراکه ماهیت وجودی سازمان کشورهای صادرکننده نفت، صدور آن، بر اساس یکسری قوانین بوده تا کشورها سعی نداشته باشند با تخفیف‌های رنگارنگ دیگری را در بازار وتو کنند اما به نظر می‌رسد این اظهارات النعیمی آغازگر راه و رسمی جدید در این سازمان باشد؛ سازمانی که تنها کار مهم آن بررسی اقتصاد نفت و ارایه تحلیل‌های ماهانه باشد و تنها حق عضویتی بگیرد برای ارایه این اطلاعات. انگار عربستانی‌ها تلاش دارند تا اوپک را به سازمانی مطالعاتی بدل کنند تا سازمانی تصمیم‌گیر.
بنابراین به نظر می‌رسد پشت درهای بسته این سازمان اتفاق‌هایی به‌وقوع پیوسته که به مذاق عربستانی‌ها خوش نیامده و باید منتظر بود که در زمانی نه‌چندان‌دور شاهد روزی باشیم که اوپک به یک سازمان مطالعاتی انرژی بدل شده و تنها مکانی باشد برای برگزاری نشست‌های دوستانه وزرای نفتی که بیشتر شبیه میهمانی‌هایی است که وزرا برای تبادل ارتباطات و همکاری‌های بیشتر با یکدیگر دورهم جمع می‌شوند و از نفت و مشکلات آن می‌گویند اما تصمیمی گرفته نخواهد شد. از سویی دیگر این نشست اوپک تاییدی بر احتمال جنگ قیمت در بازار نفت است. در سال 1960 زمانی اوپک تاسیس شد که هر کشور و شرکتی سعی داشت نفت خود را به قیمتی بفروشد و همین امر منافع تولید‌کنندگان را به خطر انداخته بود اما گویی تاریخ تکرارشدنی است و باید باردیگر منتظر تکرار وقایع نفتی سال 1960 باشیم. بنابراین بحث دبیرکلی کاملا یک موضوع حاشیه‌ای در اوپک تلقی می‌شود. هرچند که در این نشست برخی از کشورها چون الجزایر سعی داشتند با معرفی فردی از کشورهای آفریقایی یا آمریکای‌لاتین این داستان را به سرانجام برسانند اما درنهایت اجماع نظرها بر حضور البدری حسن‌ختام این ماجرا شد. اما این ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود چراکه ایران عزمی راسخ در نشستن بر این صندلی دارد و به نظر می‌رسد زنگنه با این نیت به ایران بازمی‌گردد که فردی دیگر را جایگزین نوذری، نامزد فعلی ایران برای دبیرکلی این سازمان کند و مطمئنا باید منتظر معرفی فرد دیگری از سوی ایران برای این سمت باشیم. اما نباید از خاطر برد که دغدغه امروز اوپک دبیرکلی نیست بلکه فروپاشی سازمانی است که قرار بود از جنگ قیمت جلوگیری کند اما در این راه موفق نبود.
کد خبر:
48787
تاریخ انتشار: 14 آذر 1392 - 09:36
شرق- زرق‌وبرق کاج‌های کریسمس هم نتوانست این‌بار اعضای اوپک را به نرمش در مقابل یکدیگر و رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب ترغیب کند. دیدارها زیاد و نشست‌ها طولانی اما هیچ‌یک از آنها نتیجه‌ای دربرنداشت. در یک کلام سقف تولید حفظ شد و «البدری» بار دیگر در صندلی دبیرکلی ابقا شد. با وجود آنکه بسیاری معتقد بودند که این‌بار حداقل رییسی دیگر با پادرمیانی کشورهای بی‌طرف بر این صندلی تکیه خواهد زد اما گویی «البدری» قصد ندارد تا مدت‌ها این صندلی را ترک کند مگر آنکه سه‌قدرت اوپک (عربستان، ایران و عراق) با یکدیگر به یک نتیجه واحد برسند.
شاید برای همین است که این‌روزها نشست‌های اوپک بیشتر به محلی تبدیل شده که وزرای نفتی با یکدیگر دیدار می‌کنند و از احوالات هم باخبر می‌شوند؛ فضایی که دیپلمات‌های نفتی می‌توانند با توجیه اقتصادی، با یکدیگر، تسویه‌حساب سیاسی کنند و به این ترتیب، نشست دیروز اعضای «اوپک» در «وین» با وجود فضایی کریسمسی نتوانست نتیجه‌ای دربرداشته باشد. در ابتدا بازار شایعات داغ شد. ظاهرا قرار بود نامزد چهارمی برای دبیرکلی معرفی شود. این اظهارات وزیر نفت الجزایر بود که البته حدودا یک‌ساعت پس از انتشار توسط برخی از وزرا تکذیب شد. وقتی خبرنگاران از زنگنه این سوال را پرسیدند وی نیز از معرفی نامزدی دیگر ابراز بی‌خبری کرد. اما با وجود دیدارهای دوستانه وزرا با یکدیگر یک‌چیز در این نشست مشهود بود اینکه این نشست هم نتیجه‌ای دربرنخواهد داشت. انگار وزرای نفتی اوپک هم می‌دانند این سازمان به انتهای راه رسیده و برای حفظ ماهیت آن باید بر توافقات گذشته اصرار کرد.
در این نشست با وجود آنکه پیش‌بینی می‌شد در مورد بازگشت کامل تولید ایران به میزان سهمیه‌ها بحثی شود اما اکثر وزیران نفتی حاضر در این نشست سعی کردند از اظهارنظر خودداری کنند. اما برخی از این وزرا در مواجهه با خبرنگاران چاره‌ای جز پاسخگویی نداشتند. وزیرنفت عربستان از جمله وزرایی بود که بالاخره نتوانست زیر بار فشارهای خبرنگاران برای پاسخگویی به حاشیه‌ها شانه خالی کند و در مواجهه با این سوال که اگر تولید ایران به شرایط گذشته بازگردد چه می‌شود؟ از تاکید خبرنگاران به واژه «اگر» گلایه کرد و سعی کرد با پاسخی استراتژیک از این سوال بگذرد هرچند که تحلیل کارشناسان از این پاسخ، نگرانی عربستانی‌ها از حضور مجدد ایران در بازار بود.
«النعیمی» اگرچه از حضور مجدد ایران ابراز خوشحالی کرد اما نحوه پاسخگویی وی، نشان از نگرانی پنهانی داشت که از نگاه تیز خبرنگاران پنهان نماند. نشست رسمی وزرای اوپک در ساعت 14:30 دیروز پشت درهای بسته آغاز شد اما تا پیش از حضور وزرا در این نشست توافقات مشخص بود چراکه رایزنی‌ها میان وزرا صورت گرفته بود. گویی اعضای این سازمان نیز نگران اختلاف‌هایی بودند که پس از طرح بحث دبیرکلی و تعیین سهمیه‌ها امکان وقوعش بود. حادثه‌ای که به‌صورت کمرنگ‌تر در زمان حفظ سقف تولید در زمان حضور علی‌آبادی به‌عنوان سرپرست وزارت نفت به‌وقوع پیوست و منجر به خروج قهرآلود وزیر نفت عربستان از آن نشست شد.
از آن‌زمان بحث فروپاشی اوپک طرح شده و البته همین امر به یکی از دغدغه‌های اصلی تولید‌کنندگان بدل شده است. شاید بتوان گفت یکی از کشورهایی که همواره طی این سال‌ها سعی کرده تا از قوانین اوپک تبعیت نکند و راه خود را رفته عربستان است و می‌توان این ادعا را از اظهارات دیروز وزیرنفت این کشور در جمع خبرنگاران برداشت کرد. وی در مواجهه با نگرانی خبرنگاران از تصمیم اعضا درخصوص سهم هر کشور از میزان سهمیه تعیین‌شده تاکید کرد: هر کشوری می‌تواند به میزانی که می‌خواهد نفت در بازار عرضه کند چراکه تا زمانی‌که تقاضا در بازار وجود داشته باشد هر کشوری می‌تواند بیشتر تولید کند و بفروشد. این اظهارات آغازگر جدالی جدید در بازار طلای سیاه تلقی می‌شود. به نظر می‌رسد مهم‌ترین حاشیه نشست دیروز اوپک اعلام جنگ عربستان در بازار نفت بود. چراکه ماهیت وجودی سازمان کشورهای صادرکننده نفت، صدور آن، بر اساس یکسری قوانین بوده تا کشورها سعی نداشته باشند با تخفیف‌های رنگارنگ دیگری را در بازار وتو کنند اما به نظر می‌رسد این اظهارات النعیمی آغازگر راه و رسمی جدید در این سازمان باشد؛ سازمانی که تنها کار مهم آن بررسی اقتصاد نفت و ارایه تحلیل‌های ماهانه باشد و تنها حق عضویتی بگیرد برای ارایه این اطلاعات. انگار عربستانی‌ها تلاش دارند تا اوپک را به سازمانی مطالعاتی بدل کنند تا سازمانی تصمیم‌گیر.
بنابراین به نظر می‌رسد پشت درهای بسته این سازمان اتفاق‌هایی به‌وقوع پیوسته که به مذاق عربستانی‌ها خوش نیامده و باید منتظر بود که در زمانی نه‌چندان‌دور شاهد روزی باشیم که اوپک به یک سازمان مطالعاتی انرژی بدل شده و تنها مکانی باشد برای برگزاری نشست‌های دوستانه وزرای نفتی که بیشتر شبیه میهمانی‌هایی است که وزرا برای تبادل ارتباطات و همکاری‌های بیشتر با یکدیگر دورهم جمع می‌شوند و از نفت و مشکلات آن می‌گویند اما تصمیمی گرفته نخواهد شد. از سویی دیگر این نشست اوپک تاییدی بر احتمال جنگ قیمت در بازار نفت است. در سال 1960 زمانی اوپک تاسیس شد که هر کشور و شرکتی سعی داشت نفت خود را به قیمتی بفروشد و همین امر منافع تولید‌کنندگان را به خطر انداخته بود اما گویی تاریخ تکرارشدنی است و باید باردیگر منتظر تکرار وقایع نفتی سال 1960 باشیم. بنابراین بحث دبیرکلی کاملا یک موضوع حاشیه‌ای در اوپک تلقی می‌شود. هرچند که در این نشست برخی از کشورها چون الجزایر سعی داشتند با معرفی فردی از کشورهای آفریقایی یا آمریکای‌لاتین این داستان را به سرانجام برسانند اما درنهایت اجماع نظرها بر حضور البدری حسن‌ختام این ماجرا شد. اما این ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود چراکه ایران عزمی راسخ در نشستن بر این صندلی دارد و به نظر می‌رسد زنگنه با این نیت به ایران بازمی‌گردد که فردی دیگر را جایگزین نوذری، نامزد فعلی ایران برای دبیرکلی این سازمان کند و مطمئنا باید منتظر معرفی فرد دیگری از سوی ایران برای این سمت باشیم. اما نباید از خاطر برد که دغدغه امروز اوپک دبیرکلی نیست بلکه فروپاشی سازمانی است که قرار بود از جنگ قیمت جلوگیری کند اما در این راه موفق نبود.
