امرا... قدیری
آرمان- بسته رکود تورمی دارای فواید و مضراتی است به طوری که طی سالهای اخیر اقتصاد کشور برای خروج از رکود تورمی نیازمند منابعی است که هم طرف عرضه و هم طرف تقاضا را تحریک کند. طرف تقاضا توسط سیاستهای دولت باید به گونهای تحریک شود که تقاضا ایجاد کند و با اتخاذ سیاستهای اعتباری و تسهیلات تشویقی سمت عرضه، تولید را افزایش دهیم تا اقتصاد کشور از رکود همراه با تورم خارج شود چرا که کاهش تورم میتواند به رکود بیشتر دامن بزند. برای اجرای چنین بستهای باید شرایط کشور را نیز در نظر گرفت و منابع مورد نیاز چه سرمایه خارجی و داخلی جذب شود. البته با وجود تحریمها و اوضاع داخلی کشور، سرمایهگذار خارجی رغبت چندانی برای سرمایهگذاری در ایران ندارد و سرمایه داخلی هم شامل درآمدهای نفتی، مالیات و فعالیت بخش خصوصی است. در بخش خصوصی متاسفانه به دلیل اینکه تولید چندانی وجود ندارد که منجر به ایجاد درآمد شود، نمیتواند خیلی موثر واقع گردد چرا که برنامههای کشور بیشتر به سمت خدمات گرایش پیدا می کند.
در این زمینه تنها درآمدهای حاصل از نفت و مالیات کماکان موتور محرکه اقتصاد کشور هستند. پیشرانهایی که در این بسته مطرح شده چند مورد را هدف قرار دادهاند. مثل بخش مسکن، پتروشیمی‌ها، بهینهسازی و افزایش بهرهوری. افزایش تقاضا در بخش مسکن به خاطر رشته فعالیتهای وابسته به آن که میتواند منجر به اشتغالزایی و تولید در کشور شود، مناسب است. البته تحریک تقاضای مسکن بدون در نظرگرفتن سیاستهای بعدی آن ممکن است منجر به تورم شود. خیلی اوقات دیده میشود اگر تحریک اندکی در بخش مسکن رخ دهد، تورم زا است. باید با تحریک سمت تقاضای مسکن به بخش تورمی آن و سیاستهای مقابله با تورم توجه شود.
در بسته پیشنهادی دولت بخش پتروشیمی و گاز جزء بخشهای پیشران مطرح شدهاند که از مزیت نسبی برخوردارند و افراد توانمندی در این حوزه وجود دارد و از بخشهایی هستند که می‌توانند برای خروج از رکود تورمی در نظر گرفته شوند. اما بخش بهینهسازی انرِژی، طرحهای کوتاه مدتی برای خروج از رکود تورمی نیستند. چرا که زیرساختهای جادهای، مترو و راه‌آهن به زمانی حداقل بالای 4 سال نیاز دارند و نمیتوان با طرحهای یکساله انتظار داشت به ثمر برسند.
اگر اعتبارات لازم در این زمینه فراهم شود میتوان در فاصله زمانی 4 ساله انتظار داشت که طرحهای بهینهسازی انرژی، راه آهن و مترو به ثمر بنشیند. بحث دیگری که در این بسته مطرح شده است، افزایش بهرهوری رشد است که به نظر می‌رسد در حال حاضر ما به لحاظ فرهنگ جامعه و عدم ارتقای دانشگاه و صنعت نتوانیم به رشد بهرهوری دست یابیم. چرا که متاسفانه کار ارزش شمرده نمیشود و هنوز نتوانستیم این فرهنگ را که کار ارززش است به جامعه تزریق کنیم. لذا خیلی نمیتوان به رشد بهرهوری امیدوار بود. اما به بخشهای انرِژی، نفت، گاز و مسکن میتوان امیدوار بود که برای خروج از رکود راهگشا باشند. اما در بخش مسکن باید به بحث تورمی آن دقت خاصی داشت.
* اقتصاددان
کد خبر:
71471
تاریخ انتشار: 19 مرداد 1393 - 09:10
امرا... قدیری
آرمان- بسته رکود تورمی دارای فواید و مضراتی است به طوری که طی سالهای اخیر اقتصاد کشور برای خروج از رکود تورمی نیازمند منابعی است که هم طرف عرضه و هم طرف تقاضا را تحریک کند. طرف تقاضا توسط سیاستهای دولت باید به گونهای تحریک شود که تقاضا ایجاد کند و با اتخاذ سیاستهای اعتباری و تسهیلات تشویقی سمت عرضه، تولید را افزایش دهیم تا اقتصاد کشور از رکود همراه با تورم خارج شود چرا که کاهش تورم میتواند به رکود بیشتر دامن بزند. برای اجرای چنین بستهای باید شرایط کشور را نیز در نظر گرفت و منابع مورد نیاز چه سرمایه خارجی و داخلی جذب شود. البته با وجود تحریمها و اوضاع داخلی کشور، سرمایهگذار خارجی رغبت چندانی برای سرمایهگذاری در ایران ندارد و سرمایه داخلی هم شامل درآمدهای نفتی، مالیات و فعالیت بخش خصوصی است. در بخش خصوصی متاسفانه به دلیل اینکه تولید چندانی وجود ندارد که منجر به ایجاد درآمد شود، نمیتواند خیلی موثر واقع گردد چرا که برنامههای کشور بیشتر به سمت خدمات گرایش پیدا می کند.
در این زمینه تنها درآمدهای حاصل از نفت و مالیات کماکان موتور محرکه اقتصاد کشور هستند. پیشرانهایی که در این بسته مطرح شده چند مورد را هدف قرار دادهاند. مثل بخش مسکن، پتروشیمی‌ها، بهینهسازی و افزایش بهرهوری. افزایش تقاضا در بخش مسکن به خاطر رشته فعالیتهای وابسته به آن که میتواند منجر به اشتغالزایی و تولید در کشور شود، مناسب است. البته تحریک تقاضای مسکن بدون در نظرگرفتن سیاستهای بعدی آن ممکن است منجر به تورم شود. خیلی اوقات دیده میشود اگر تحریک اندکی در بخش مسکن رخ دهد، تورم زا است. باید با تحریک سمت تقاضای مسکن به بخش تورمی آن و سیاستهای مقابله با تورم توجه شود.
در بسته پیشنهادی دولت بخش پتروشیمی و گاز جزء بخشهای پیشران مطرح شدهاند که از مزیت نسبی برخوردارند و افراد توانمندی در این حوزه وجود دارد و از بخشهایی هستند که می‌توانند برای خروج از رکود تورمی در نظر گرفته شوند. اما بخش بهینهسازی انرِژی، طرحهای کوتاه مدتی برای خروج از رکود تورمی نیستند. چرا که زیرساختهای جادهای، مترو و راه‌آهن به زمانی حداقل بالای 4 سال نیاز دارند و نمیتوان با طرحهای یکساله انتظار داشت به ثمر برسند.
اگر اعتبارات لازم در این زمینه فراهم شود میتوان در فاصله زمانی 4 ساله انتظار داشت که طرحهای بهینهسازی انرژی، راه آهن و مترو به ثمر بنشیند. بحث دیگری که در این بسته مطرح شده است، افزایش بهرهوری رشد است که به نظر می‌رسد در حال حاضر ما به لحاظ فرهنگ جامعه و عدم ارتقای دانشگاه و صنعت نتوانیم به رشد بهرهوری دست یابیم. چرا که متاسفانه کار ارزش شمرده نمیشود و هنوز نتوانستیم این فرهنگ را که کار ارززش است به جامعه تزریق کنیم. لذا خیلی نمیتوان به رشد بهرهوری امیدوار بود. اما به بخشهای انرِژی، نفت، گاز و مسکن میتوان امیدوار بود که برای خروج از رکود راهگشا باشند. اما در بخش مسکن باید به بحث تورمی آن دقت خاصی داشت.
* اقتصاددان
