کد خبر:
94287
تاریخ انتشار: 20 اسفند 1393 - 13:03
فاطمه دانشور
اتاق نیوز- با نگاهی گذرا به تاریخ 50 ساله اقتصاد ایران به خوبی مشاهده می شود که هر زمان، دولتمردان و فعالان اقتصادی بر سیاست های وارداتی تاکید کردند، اقتصاد ایران با رکود و انزوا روبه رو شد. از سویی دیگر در هر مقطع زمانی که برنامه های اقتصادی بر رویکرد صادراتی تمرکز داشت، اقتصاد کشورمان رشد مناسب و چشمگیری را به خود دید. بر اساس علم اقتصاد، استراتژي توسعه صادرات، بر توليد کالايي تاکید می کند که قابل صدور باشد نه آنچه را که مي خواهيم مصرف شود؛ توليد کرد.
با تاکید بر این رویکرد و بررسی وضعیت کنونی اقتصاد ایران مشاهده می شود؛ دولتمردان و فعالان اقتصادی کشورمان نتوانسته اند بر صادرات کالایی همت بگمارند که معرف تولید داخلی ایران باشدو حتی نتوانسته اند رضایت داخلی را از مصرف محصول تولید داخلی به دست آورند؛ به طوری که سیاست های اقتصادی کشور هر روز بیش از روز قبل به صنایع نفتی وابسته تر می شود. یعنی نفت خام فروخته ایم تا در داخل کالایی وارداتی مصرف کنیم تا به اين شکل سال ها، چرخه حرکت توليد در داخل همواره يک طرفه و در جهت برآورده کردن نيازها و مصارف داخلي برنامه ريزي شود.
بررسي برنامه‌ها و سياست‌هاي حمايت از صادرات در كشورهايي نظير مالزي، اندونزي، هندوستان، برزيل و تركيه نشان می دهد كه این کشورها برنامه‌هاي مختلفي را براي تشويق و حمايت از صادر كنندگان خود اتخاذ کرده اند اما در کشور ما صندوق توسعه ملی خالی از اعتبار بوده و حتی سال هاست که جوایز صادر کنندگان به آنان پرداخت نشده است. البته در بودجه سال 94 سهم تولید از صندوق توسعه ملی به میزان 10 درصد افزایش یافته که این نرخ با شرایط حاکم بر بخش تولید بسیار اندک و ناکافی است.
قابل ذکر است علاوه بر نبود سیاست استراتژیک تجاری که یکی از مباحث نظریه جدید تجارت بین الملل به شمار می رود؛ دولتمردان و همچنین فعالان اقتصادی کشورمان نیز همچنان بر نظریه های سنتی و مرسوم تجارت بین الملل تاکید دارند از این رو ست که می توان برخی مشکلات در حوزه توسعه صادرات را نشات گرفته از همین نگرش سنتی بر تولید کالای صادرات محور و نبود جایگاه سیاست استراتژیک تجاری در کنار وابستگی دولت به درآمدهای نفتی دانست.
بنابراین و با توجه به گسترش روزافزون جهانی‌شدن سیاست های اقتصادی، ایران نیز به‌منظور افزایش نرخ صادرات، راهی جز همگام شدن با اقتصاد جهانی ازطریق اتصال به زنجیره‌های تولید جهانی، حضور مداوم و مستمر در بازارهای بین‌المللی، فراهم آوردن فناوری‌های پیشرفته و همچنین استفاده و خلق مهارت‌های سطح بالا و پیچیده ندارند تا با استفاده و به کارگیری از این سیاست می توان در ارتقاء محصولات تولیدی و نفوذ در بازارهای جهانی رشد چشمگیری را شاهد شد.
