اتاق خبر- سوسن یحیی پور: چندی پیش شاهد برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ با حضور وزیران امور خارجه ایران، آلمان و چند کشور منطقه‌ای و همچنین کارشناسان و شخصیت‌های تاثیرگذار در تهران بودیم، یکی از موضوعات مطروحه در این کنفرانس، تلاش برای یافتن راه حلی برای بحران سوریه بود که برای بررسی این قضایا اتاق خبر گفت و گویی را با قدرت احمدیان، استاد روابط بین الملل ترتیب داده که در ادامه می خوانید:
به نظر شما علت برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ در تهران چیست؟
بحران در سوریه ابعاد جدی تری از نظر بین المللی پیدا کرده است و این می تواند دامنه بحران را به منطقه و حتی فرامنطقه بکشاند. به هرحال نقش ایران در حل بحران سوریه بسیار حائز اهمیت است. مسائلی همچون پدیده آوارگان و مهاجرتی که سوری ها به اروپا و بویژه آلمان دارند، مداخلات گسترده روسیه در سوریه و همکاری و هماهنگی ایران، روسیه، سوریه و عراق در یک ائتلاف غیر رسمی می تواند مسئله سوریه را برای غرب پیچیده تر کند و این پیچیدگی این ضرورت را ایجاد می کند که غرب رویکرد فعال تری را درخصوص بحران سوریه در پیش بگیرد. در نتیجه در این راستا غرب نمی تواند عناصر اصلی و مهمی که در بحران سوریه نقش دارند و آن را مدیریت می کنند را به حساب نیاورد. مجموعه این مسائل اقتضا می کند که ایران در مدیریت بحران های منطقه ای نادیده گرفته نشود. همچنین این موضوع بعد از برجام و توافقات صورت گرفته در این مسیر در کاستن تنش ها بین ایران و غرب اهمیت یافته است و به تدریج ایران به عنوان یک قدرت مشروع، مهم و تاثیرگذار که می تواند سنگ بنای یک مدیریت جدی و جدید در منطقه را بنا نهد، محسوب می شود. این موارد اهمیت کنفرانش را نشان می دهد.
باتوجه به عدم موفقیت سازمان ملل و دیگر سازمان های بین المللی و منطقه ای تا پیش از این، آیا می توان امیدی به تاثیرگذاری این کنفرانس در حل بحران سوریه داشت؟
اینکه این کنفرانس می تواند در حل بحران سوریه تاثیرگذار باشد یا صرفا راه حل هایی را می تواند ارائه دهد یا به تصمیماتی منجر شود؛ اینگونه نیست. این کنفرانس از یک جهت حائز اهمیت است و آن پذیرش نقش و جایگاه ایران در مدیریت بحران های منطقه ای است. انتظار می رود که از جمله پیامدهای این کنفرانس، پذیرش نقش و جایگاه ایران در تصمیم گیری ها و مدیریت اصلی بحران باشد. باید بپذیریم که بی توجهی به جایگاه و نقش ایران در مدیریت بحران سوریه، امکان حل و فصل آن را از بین می برد و اگر این بحران حل نشود؛ دامنه گسترده تری از لحاظ انسانی، اخلاقی، امنیت منطقه ای، امنیت جهانی و حتی امنیت اروپا پیدا می کند و تبعات زیاد و جبران ناپذیری خواهد داشت. از اینرو صرفا این کنفرانس مشروعیت دادن به نقش ایران در مدیریت بحران در سوریه است و باید منتظر باشیم که پیامدهای این نشست، این باشد که غرب، ایران را به نشست های مهم تر که منجر به اتخاذ تصمیمات جدی تری در خصوص مسئله سوریه می شود، دعوت کنند.
دیدگاه اروپا به طور عام و آلمان به طور خاص نسبت به حل بحران سوریه با درنظر گرفتن نقش ایران در این بحران را چطور ارزیابی می کنید؟
به طور بدیهی بعد از مسئله پناهندگان سوری و حرکت آنان به سمت اتحادیه اروپا؛ نقش مثبت آلمان در اتحادیه اروپا محرز شد. تمرکز و سیاست آلمان این است که آوارگان را اسکان دهد و تحت حمایت خود قرار دهد. آلمان این نگاه را دارد و رهبر جریانی است که به دنبال کمک به پناهندگان هستند. آلمان با تمام مشکلاتی که وجود دارد، در مدیریت بحران سوریه پیشگام شده است و تبعات این تصمیم دامن گیر این کشور شده است. آلمان به دنبال این است که بحران را از سرمنشا حل کند و برای عملی کردن این سیاست نمی تواند ایران را نادیده بگیرد. البته هنوز هم اتحادیه اروپا و به ویژه آلمان نقش ایران را به طور رسمی نپذیرفته اند. اما به تدریج جهان غرب به این نتیجه می رسد که اگر به دنبال حل بحران سوریه هستند بایستی با بازیگران و عوامل موثر در بحران سوریه گفت و گو کنند. بی تردید یکی از عناصر واقعی و موثر در بحران سوریه، کشور ایران است که باید نقش آن پذیرفته شود. به تدریج شاهد یک تحول و دگرگونی در موضع گیری غرب در بحران سوریه خواهیم بود. تا پیش از این غربی ها از سرنگون شدن بشار اسد صحبت می کردند ولی به دلیل ناکارآمدی این رویکرد، تصمیم گرفتند که حتی به طور موقتی هم نقش بشار اسد را در مدیریت بحران به رسمیت بشناسند. بی توجهی به این مسئله هم می تواند دامنه بحران را گسترش دهد. باید درنظر داشته باشیم که حتی با کنار گذاشتن بشار اسد با توسل به زور، به هیچ عنوان نباید این انتظار را داشته باشیم که بحران در سوریه خاتمه یابد. شاید بعد از بشار اسد بحران تعمیق پیدا کند و شاهد کشمکش و نزاع بیشتر داخلی باشیم. به هرحال در غرب شاهد یک رویکرد جدیدی هستیم که باید در آن جایگاه کشورهایی همچون ایران و روسیه در مدیریت بحران به رسمیت شناخته شود. غرب برای حل این بحران بایستی یک راه حل سیاسی اتخاذ کند، بدین ترتیب که در کوتاه مدت بشار اسد در قدرت باقی بماند و در بلندمدت حکومت را به شکل دموکراتیک به نمایندگان مردم سوریه واگذار کند.
