او ادامه داد:‌زمانی که رقابت دو ضرب شروع شد من به آقای انوشیروانی گفتم وزنه‌هایی را برای من انتخاب کند که مدال باشد و من مدال می‌خواهم حتی آقای مرادی هم شاهد است.  او ابتدا 220 کیلوگرم را برای حرکت اول انتخاب کرد و من دوباره تاکید کردم که وزنه‌ای در حرکت دوم برای من بگیرد که مدال باشد و من در کورس رقابت قرار بگیرم اما انگار باور نمی‌کردند که من می‌توانم مدال بگیرم و حتی به گفته خودشان تصور می‌کردند وزنه 225 یا 226 کیلوگرم شانس برنز باشد. برای حرکت دوم ابتدا 225 کیلوگرم را برای من انتخاب کردند سپس 227 یا 228 انتخاب شد. در نهایت وقتی دیدند وزنه‌برداران دیگر رکوردهای 230 کیلوگرم را به ثبت رساندند وزنه را به 230 کیلوگرم تغییر دادند از آنجا که سه بار این کار را انجام داده بودم دیگر نمی‌توانستند وزنه را تغییر دهند.

براری همچنین گفت: من با وزنه 230 کیلوگرم مدال برنز نمی‌گرفتم بنابراین نیازی هم نبود که بخواهم دو بار زیر این وزنه بیایم بنابراین بعد از 20 حرکت که انجام شد من برای زدن وزنه 231 کیلوگرم بر روی تخته آمدم و بدنم سرد شده بود. در حالیکه آنها باید برای حرکت دوم 227 یا 228 کیلوگرم را انتخاب می‌کردند و سپس من به  زیر وزنه 231 کیلوگرم می‌رفتم. شما از وزنه‌برداران دیگر مثلا کیانوش رستمی هم سوال کنید که اگر او 20 دقیقه در پشت صحنه منتظر می‌ماند، می‌توانست بیاید وزنه بزند.

وزنه‌بردار دسته 105 کیلوگرم ایران با بیان اینکه کادرفنی به او اعتماد نکردند، گفت: ای کاش برای من وزنه‌هایی را می‌گرفتند که در کورس رقابت قرار می‌گرفتم و اینطور مدال از دستم نمی‌رفت البته نیت آنها هم این بود که من مدال بگیرم اما فکر می‌کنم در مورد پیش‌بینی شرایط رقبایم، اشتباه کردند. من در تهرن رکورد مجموع 417 کیلوگرم رسیده بودم اما در ریو وزنه‌هایی برای من نگرفتند که به این رکورد برسم. 417 کیلوگرم مدال بود و من می‌توانستم به آن برسم اما متاسفانه به من اعتماد نداشتند و مدال هم از دستم رفت.

او افزود: این اتفاق را نمی‌توان دیگر جبران کرد و ماندم به چه صورت با این قضیه کنار بیام. اکنون هر کسی سراغ زندگی خود می‌رود اما چیزی که من را اذیت می‌کند این است که دست خالی برگشتم و  همه نگاه‌ها به من طور دیگری است و برخی‌ها کم‌لطفی می‌کنند. من 9ماه تمرین کردم و اما در نهایت دست خالی برگشتم و خیلی این اتفاق سخت است.

براری با اشاره به مشکلات مالی خود تصریح کرد: من قبل از بازی‌های آسیایی 2014 نیز ماشینم را فروختم و خرج خود کردم اما به دلیل اتفاقاتی که افتاد نتوانستم به آن رقابت‌ها بروم. الان دوباره به این موضوع فکر می‌کنم اکنون که مدال نگرفتم باید چکار کنم. خیلی دوست دارم از همین فردا به سالن بروم و تمرینات خودم را شروع کنم اما با توجه به مشکلات مالی و بدهکاری‌هایی که دارم مجبورم که تمرین را تعطیل کنم و به دنبال کار باشم تا بتوانم بدهی‌هایم را پرداخت کنم.

او ادامه داد: من خیلی بیشتر از بقیه وزنه‌برداران دیگر تمرین کردم و این را می‌توانید از خود آنها بپرسید اما آنها توانستند مدال بگیرند و من به مدال نرسیدم. من نمی‌خواهم که شرایطم مانند قبل از المپیک شود که به اداره کل ورزش و جوانان شهرم بروم و التماس کنم که یک سالن به من بدهند تا من بتوانم از طریق آن منبع درآمدی داشته باشم و تمریناتم را دنبال کنم. از مسئولان فدراسیون، اداره کل ورزش و جوانان مازندران و کمیته ملی المپیک می‌خواهم که من را رها نکنند زیرا می‌توانم در مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی و همچنین رویدادهای دیگر مدال بیاورم. من را رها نکنند و کمکم کنند تا بتوانم تمریناتم را دنبال کنم.

انتهای پیام/

کد: 94108