مهران ابراهيميان - اتاقهاي بازرگاني ايران و تهران يكي از مهم‌ترين تشكل‌هاي بخش خصوصي است كه طي سال‌هاي اخير توانسته‌اند با ابتكارات خود نقش تعاملي خوبي را با دولت بر‌قرار كنند و نشست‌هاي صبحانه و عصرانه و شوراهاي گفت و گو تا حدودي در اثر‌گذاري و انعكاس صداي تجار و البته برخي توليد‌كنندگان و صنعتگران نقش ايفا كرده است اما اكنون كه در پايان اين دوره قرار داريم آيا اين تلاش اوليه كافي است؟ آيا تناسبي با خواست بخش خصوصي و دولت اتاق‌ها نقش‌پذيري دارند؟
1- پاسخ را مي‌توان از لابه‌لاي آمار‌هاي تعاملي دولت يازدهم با اتاق فعلي يافت كه نشان‌دهنده كمترين تعامل در شوراي گفت‌وگو است! آمارها نشان مي‌دهد كه ظاهراً دولت آنچه در اتاقهاي كنوني است را يا كافي مي‌داند يا لزومي به تعامل بيشتر با اعضاي موجود نمي‌بيند و لذا ديدار مسئولان با اين اتاق به كمترين سطح دولت‌هاي قبلي رسيده است در حالي كه با توجه به زمزمه‌هاي توافق هسته‌اي و ورود هيئت‌ها بايد تعامل بيشتري ميان بخش خصوصي داخل و دولت براي جذب حداكثري فعالان اقتصادي خارجي باشيم كه اين روزها در رفت و آمد هستند.
2- در ليست هيئت نمايندگان و هيئت رئيسه افرادي هستند كه با سابقه بيش 20 سال و سن بالا حضور دارند و در حالي در اغلب جلسات حضور نمي‌يابند و تنها كرسي اتاق‌ها را اشغال مي‌كنند در حالي كه براي افزايش سهم بخش خصوصي در اقتصاد بايد تلاش زيادتري را از سوي فعالان اقتصادي شاهد باشيم. البته منظور نگارنده نگاه صفر و يك برخي از اعضاي اتاق نيست كه برخي معتقدند اتاق فقط بايد جاي عصا به دستان باشد يا برخي ديگر معتقدند كه اتاق بايد به جوانان سپرده شود؟ بلكه راهكار به نظر راه سوم است. در واقع اتاق در انتخابات پيش رو بايد به گروه‌هاي جديدي سپرده شود كه هم صاحب ايده و برنامه هستند و هم رابطه تعاملي آنها با دولت خوب است. اين عده بايد با به‌كار‌گيري پيشكسوتان اتاق در كسوت مشاور همچون افراد يك تيم دو امدادي امتداد مديريت گذشته را تا رسيدن به ركورد جديد و نقطه مطلوب نقش‌پذيري بيشتر بخش خصوصي در اقتصاد و با انرژي بيشتر و مشاوره رؤساي سابق ادامه دهند.
3- شنيده مي‌شود برخي از رؤسا و هيئت رئيسه سابق و اسبق و پيشكسوتان كه هم‌اكنون نيز سمت دارند و طي هشت سال گذشته سكان مديريت اتاق بازرگاني را برعهده دارند، اين روزها تغيير قانون، تحول در اتاق و... را در قالب‌هاي مختلف مطرح مي‌كنند.
سؤالي كه بايد از اين عده پرسيد اين است كه: آيا براي تحقق تغيير و تحول هشت سال كافي نبوده؟ چرا تاكنون اين تغييرات محقق نشده و چه تضميني وجود دارد تا بعد از شروع دوره جديد فعاليت اين تشكل بزرگ بخش خصوصي دوباره اين برنامه‌ها به محاق نرود و وعده‌ها به فراموشي سپرده نشود؟ آنچنان كه برخي هم‌اكنون بر مسند كار هستند و زماني كه برنامه‌هاي خود را در دوره قبل ارائه مي‌كردند، گفته بودند: «اگر نتواند به اين برنامه عمل كند استعفا مي‌دهد و مي‌رود!»
4- به گفته بسياري از اعضاي هيئت نمايندگان، يكي از مهم‌ترين علل ورود برخي به اتاقهاي بازرگاني، كسب وجهه و درج نشان اتاق بازرگاني در كارت ويزيت‌هايشان و كسب وجاهت اتاق بوده است! اين گروه كه اكنون دست‌كم ميان اعضا و بسياري از دارندگان كارت‌هاي بازرگاني قابل‌شناسايي هستند، بايد با غربالگري در انتخاباتي كه طي ماه‌هاي اخير برگزار مي‌شود جاي خود را به افراد متعهد و متخصصي بدهند كه منافع فردي و حتي گروهي خود را بر منافع ملي و نقش‌پذيري بيشتر بخش خصوصي از كيك اقتصاد ترجيح نمي‌دهند.
5- بر اساس قانون موجود تمركز اتاق بيشتر بايد بر فراهم‌آوردن موجبات رشد و توسعه اقتصاد كشور، تبادل افكار و آرا و عقايد صنعتي، معدني، كشاورزي و بازرگاني باشد. اما گفته مي‌شود اين نقش جاي خود را بيشتر به نقش مبصر بخش خصوصي داده است و در حالي كه اتاق بايد پايگاه راه‌اندازي كارهاي اعضا و فعالان اقتصادي باشد و منظور فعالان اقتصادي فقط محدود به اعضاي هيئت رئيسه نيست.
6- آنچه در اين دوره از اتاق بازرگاني رخ داده است فعال‌تر شدن كميسيون‌ها و نشست‌هاي كارشناسي و انجام فعاليت‌هاي تحقيقاتي است كه در قياس با دوره‌هاي قبل قابل‌تأمل است اما اكنون بايد اعضاي اتاق‌ها از خود بپرسند كه الف – اين تحقيقات و برگزاري نشست‌ها براي كسب و كار و بخش خصوصي كاربردي دارد يا صرفاً خوراك رسانه‌اي برخي رسانه‌ها را تأمين مي‌كند؟ ب ـ آيا اساساً مطرح شدن صرف اعضا در قالب اين طرح‌ها مناسب است يا بايد روش ديگري را دنبال كرد و ج – بالاخره آيا اساساً تناسبي ميان اينگونه هزينه‌ها در كميسيون‌ها و كارهاي تحقيقاتي با كاربرد آن براي اعضا وجود دارد يا نه؟
کد خبر:
84619
تاریخ انتشار: 8 آبان 1393 - 08:40
مهران ابراهيميان - اتاقهاي بازرگاني ايران و تهران يكي از مهم‌ترين تشكل‌هاي بخش خصوصي است كه طي سال‌هاي اخير توانسته‌اند با ابتكارات خود نقش تعاملي خوبي را با دولت بر‌قرار كنند و نشست‌هاي صبحانه و عصرانه و شوراهاي گفت و گو تا حدودي در اثر‌گذاري و انعكاس صداي تجار و البته برخي توليد‌كنندگان و صنعتگران نقش ايفا كرده است اما اكنون كه در پايان اين دوره قرار داريم آيا اين تلاش اوليه كافي است؟ آيا تناسبي با خواست بخش خصوصي و دولت اتاق‌ها نقش‌پذيري دارند؟
1- پاسخ را مي‌توان از لابه‌لاي آمار‌هاي تعاملي دولت يازدهم با اتاق فعلي يافت كه نشان‌دهنده كمترين تعامل در شوراي گفت‌وگو است! آمارها نشان مي‌دهد كه ظاهراً دولت آنچه در اتاقهاي كنوني است را يا كافي مي‌داند يا لزومي به تعامل بيشتر با اعضاي موجود نمي‌بيند و لذا ديدار مسئولان با اين اتاق به كمترين سطح دولت‌هاي قبلي رسيده است در حالي كه با توجه به زمزمه‌هاي توافق هسته‌اي و ورود هيئت‌ها بايد تعامل بيشتري ميان بخش خصوصي داخل و دولت براي جذب حداكثري فعالان اقتصادي خارجي باشيم كه اين روزها در رفت و آمد هستند.
2- در ليست هيئت نمايندگان و هيئت رئيسه افرادي هستند كه با سابقه بيش 20 سال و سن بالا حضور دارند و در حالي در اغلب جلسات حضور نمي‌يابند و تنها كرسي اتاق‌ها را اشغال مي‌كنند در حالي كه براي افزايش سهم بخش خصوصي در اقتصاد بايد تلاش زيادتري را از سوي فعالان اقتصادي شاهد باشيم. البته منظور نگارنده نگاه صفر و يك برخي از اعضاي اتاق نيست كه برخي معتقدند اتاق فقط بايد جاي عصا به دستان باشد يا برخي ديگر معتقدند كه اتاق بايد به جوانان سپرده شود؟ بلكه راهكار به نظر راه سوم است. در واقع اتاق در انتخابات پيش رو بايد به گروه‌هاي جديدي سپرده شود كه هم صاحب ايده و برنامه هستند و هم رابطه تعاملي آنها با دولت خوب است. اين عده بايد با به‌كار‌گيري پيشكسوتان اتاق در كسوت مشاور همچون افراد يك تيم دو امدادي امتداد مديريت گذشته را تا رسيدن به ركورد جديد و نقطه مطلوب نقش‌پذيري بيشتر بخش خصوصي در اقتصاد و با انرژي بيشتر و مشاوره رؤساي سابق ادامه دهند.
3- شنيده مي‌شود برخي از رؤسا و هيئت رئيسه سابق و اسبق و پيشكسوتان كه هم‌اكنون نيز سمت دارند و طي هشت سال گذشته سكان مديريت اتاق بازرگاني را برعهده دارند، اين روزها تغيير قانون، تحول در اتاق و... را در قالب‌هاي مختلف مطرح مي‌كنند.
سؤالي كه بايد از اين عده پرسيد اين است كه: آيا براي تحقق تغيير و تحول هشت سال كافي نبوده؟ چرا تاكنون اين تغييرات محقق نشده و چه تضميني وجود دارد تا بعد از شروع دوره جديد فعاليت اين تشكل بزرگ بخش خصوصي دوباره اين برنامه‌ها به محاق نرود و وعده‌ها به فراموشي سپرده نشود؟ آنچنان كه برخي هم‌اكنون بر مسند كار هستند و زماني كه برنامه‌هاي خود را در دوره قبل ارائه مي‌كردند، گفته بودند: «اگر نتواند به اين برنامه عمل كند استعفا مي‌دهد و مي‌رود!»
4- به گفته بسياري از اعضاي هيئت نمايندگان، يكي از مهم‌ترين علل ورود برخي به اتاقهاي بازرگاني، كسب وجهه و درج نشان اتاق بازرگاني در كارت ويزيت‌هايشان و كسب وجاهت اتاق بوده است! اين گروه كه اكنون دست‌كم ميان اعضا و بسياري از دارندگان كارت‌هاي بازرگاني قابل‌شناسايي هستند، بايد با غربالگري در انتخاباتي كه طي ماه‌هاي اخير برگزار مي‌شود جاي خود را به افراد متعهد و متخصصي بدهند كه منافع فردي و حتي گروهي خود را بر منافع ملي و نقش‌پذيري بيشتر بخش خصوصي از كيك اقتصاد ترجيح نمي‌دهند.
5- بر اساس قانون موجود تمركز اتاق بيشتر بايد بر فراهم‌آوردن موجبات رشد و توسعه اقتصاد كشور، تبادل افكار و آرا و عقايد صنعتي، معدني، كشاورزي و بازرگاني باشد. اما گفته مي‌شود اين نقش جاي خود را بيشتر به نقش مبصر بخش خصوصي داده است و در حالي كه اتاق بايد پايگاه راه‌اندازي كارهاي اعضا و فعالان اقتصادي باشد و منظور فعالان اقتصادي فقط محدود به اعضاي هيئت رئيسه نيست.
6- آنچه در اين دوره از اتاق بازرگاني رخ داده است فعال‌تر شدن كميسيون‌ها و نشست‌هاي كارشناسي و انجام فعاليت‌هاي تحقيقاتي است كه در قياس با دوره‌هاي قبل قابل‌تأمل است اما اكنون بايد اعضاي اتاق‌ها از خود بپرسند كه الف – اين تحقيقات و برگزاري نشست‌ها براي كسب و كار و بخش خصوصي كاربردي دارد يا صرفاً خوراك رسانه‌اي برخي رسانه‌ها را تأمين مي‌كند؟ ب ـ آيا اساساً مطرح شدن صرف اعضا در قالب اين طرح‌ها مناسب است يا بايد روش ديگري را دنبال كرد و ج – بالاخره آيا اساساً تناسبي ميان اينگونه هزينه‌ها در كميسيون‌ها و كارهاي تحقيقاتي با كاربرد آن براي اعضا وجود دارد يا نه؟
