اتاق نیوز- یکی از نشریات کشور، امروز در یاداشتی به این مطلب پرداخته که چین در قبال سرمایه‌گذاری ده میلیارد دلاری در بخش پالایشگاهی ایران، سه امتیاز اساسی گرفته، ولی تاکنون سرمایه‌گذاری ده میلیاردی انجام نداده است؛این موضوع و همچنین معطل ماندن سی میلیون بشکه از نفت ایران بر روی دریا را باید جدی گرفت.
در روزهای اخیر، حرف و حدیث‌های بسیاری درباره آینده بازار نفت ایران و همچنین آینده بازار جهانی سوخت به میان آمده است؛ از یک سو، سخنان مقامات ارشد دولتی مبنی بر نگران نبودن از آینده نفت ایران و از سوی دیگر،گزارش‌های سازمان‌ها و آژانس‌های جهانی درباره کاهش تولید نفت کشور را شنیدیم.
همچنین اخباری مبنی بر اجرای قرادادهای دوطرفه میان ایران، هند و چین برای تها‌تر کالا و نفت، مبادله به روپیه و یوان و دیگر موارد اینچنینی؛ اما این همه چه معنا دارد؟
واقعیت این است، هرچند راهکارهای فراوانی برای گریز از بن بست احتمالی ـ که تحریم‌های بین‌المللی علیه نفت کشور می‌تواند پیش روی اقتصاد ایران گذارده است ـ ارائه شده، بخشی از این راهکار‌ها در اوضاع کنونی و با هجمه اقتصادی علیه ایران ناگزیر است و برخی دیگر در یک نگاه واقع‌بینانه، مسائلی است که باید جدی گرفته شود.
تناقض فاحش در آمار رسمی و گزارش‌های جهانی
آمار‌ها، آمارهایی جنجالی است؛ افزایش بهای جهانی نفت که همزمان با آغاز بحث اتمی ایران پس از گزارش آژانس انرژی اتمی شروع شد و با عنوان شدن بحث تحریم نفتی ایران از سوی اتحادیه اروپا و تهدید حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران به اوج خود رسید، با کمی نوسان همچنان ادامه دارد. این افزایش بلافاصله تأثیر خود را در بازارهای مالی و تجاری نشان داد و همه چیز با بحران منطقه یورو شفاف شد: اقتصاد جهانی دچار شوکی بزرگ شده.
اما در این سو، مقامات ارشد دولتی و وزارت نفت بار‌ها اعلام کرده‌اند که تولید و صادرات نفت ایران نه تنها در این مدت دچار مشکل نشده، بلکه در برخی موارد از محل افزایش قیمت، سود بیشتری نیز عاید شده است. در این بین، همراهی هند و چین برای ادامه خرید نفت ایران و عدم تمکین به تحریم‌ها، بار‌ها در بوق و کرنا شد، فارغ از اینکه گفته شود ایران در این بازی چه امتیازاتی داده است.
هرچند آمارهای رسمی حاکی از آن بود که همه چیز در جای خود است و «هیچ نگرانی وجود ندارد»، گزارش‌های هفته اخیر سازمان‌های بین‌الملل، بخشی از آمار‌ها را شامل می‌شد که در جای خود نیازمند توجه است.
اینکه در گزارش آژانس بین‌المللی انرژی عنوان شد: ۱۵ تا ۲۰ درصد نفت ایران در نفتکش‌ها ذخیره شده و به فروش نرفته و نزدیک سی میلیون بشکه نفت ایران در روی آب‌ها شناور است، یا این که تولید نفت ایران در ماه گذشته بین چهارصد تا ششصد هزار بشکه در روز کاهش داشته، هرچند می‌تواند با غرض ورزی همراه باشد، اما بخشی از واقعیت را نیز به همراه دارد.
حتی اگر هیچ واقعیتی در این آمار موجود نباشد، اما در نبود یک آمار رسمی قابل اتکا از مجاری قانونی کشور، دست‌کم ضروری است که این گزارش‌ها، بازتاب رسانه‌ای داشته باشند و تحلیل‌هایی درباره آن‌ها ارائه شود؛ افزون بر اینکه باید اشاره کرد که بخش اعظم آمارهای این گزارش‌ها، مبنی بر مستنداتی است که سازمان‌های جهانی بی‌طرف همچون صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و سازمان ترافیک دریایی اعلام کرده‌اند.
همراهی چین و هند در یک بازی یک طرفه
یکی از نشریات کشور، امروز در یاداشتی به این مطلب پرداخته که چین در قبال سرمایه‌گذاری ده میلیارد دلاری در بخش پالایشگاهی ایران، سه امتیاز اساسی از جمله خرید میعانات گازی به قیمتی پایین‌تر، همچنن امتیاز خرید سی هزار بشکه نفت بهرگان
را به دست آورده و افزون بر این، به جای پرداخت پول نفت در سی روز، نود روز زمان خواسته است؛ شروطی که همه برای طرف چینی محقق شده، ولی اما سرمایه‌گذاری نشده است.
همچنین باید اشاره کرد که مبادله نفت با ارز یوان به معنی واردات کالاهای چینی بیش از پیش و حتی احتمالا بدون رعایت استانداردهای لازم است.
هرچند برخی آمارهای منتشر، نگران کننده است و بیشتر با آنچه از مجاری رسمی شنیده می‌شود، تفاوتی فاحش دارد، باید پذیرفت که برای مدیریت این شرایط و برنامه‌ریزی درست در این حوزه، باید همه جنبه‌های امر را در نظر آورد. مذاکرات بغداد در راه است و تحلیل‌ها حاکی از آن است که نه غرب و نه ایران به صلاح نمی‌دانند که به این بازی پر خطر ادامه دهند.
نگرانی از بازتاب آمار واقعی درباره صنعت نفت کشور ـ حتی از سوی مجاری رسمی نباید موجب آن شود که ایران فرصت چانه‌زنی و مذاکره برای گرفتن امتیازات چه درباره برنامه هسته‌ای و چه درباره آینده نفت را از دست بدهد.
منبع:تابنکا
کد خبر:
25589
تاریخ انتشار: 26 اردیبهشت 1391 - 09:38
اتاق نیوز- یکی از نشریات کشور، امروز در یاداشتی به این مطلب پرداخته که چین در قبال سرمایه‌گذاری ده میلیارد دلاری در بخش پالایشگاهی ایران، سه امتیاز اساسی گرفته، ولی تاکنون سرمایه‌گذاری ده میلیاردی انجام نداده است؛این موضوع و همچنین معطل ماندن سی میلیون بشکه از نفت ایران بر روی دریا را باید جدی گرفت.
در روزهای اخیر، حرف و حدیث‌های بسیاری درباره آینده بازار نفت ایران و همچنین آینده بازار جهانی سوخت به میان آمده است؛ از یک سو، سخنان مقامات ارشد دولتی مبنی بر نگران نبودن از آینده نفت ایران و از سوی دیگر،گزارش‌های سازمان‌ها و آژانس‌های جهانی درباره کاهش تولید نفت کشور را شنیدیم.
همچنین اخباری مبنی بر اجرای قرادادهای دوطرفه میان ایران، هند و چین برای تها‌تر کالا و نفت، مبادله به روپیه و یوان و دیگر موارد اینچنینی؛ اما این همه چه معنا دارد؟
واقعیت این است، هرچند راهکارهای فراوانی برای گریز از بن بست احتمالی ـ که تحریم‌های بین‌المللی علیه نفت کشور می‌تواند پیش روی اقتصاد ایران گذارده است ـ ارائه شده، بخشی از این راهکار‌ها در اوضاع کنونی و با هجمه اقتصادی علیه ایران ناگزیر است و برخی دیگر در یک نگاه واقع‌بینانه، مسائلی است که باید جدی گرفته شود.
تناقض فاحش در آمار رسمی و گزارش‌های جهانی
آمار‌ها، آمارهایی جنجالی است؛ افزایش بهای جهانی نفت که همزمان با آغاز بحث اتمی ایران پس از گزارش آژانس انرژی اتمی شروع شد و با عنوان شدن بحث تحریم نفتی ایران از سوی اتحادیه اروپا و تهدید حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران به اوج خود رسید، با کمی نوسان همچنان ادامه دارد. این افزایش بلافاصله تأثیر خود را در بازارهای مالی و تجاری نشان داد و همه چیز با بحران منطقه یورو شفاف شد: اقتصاد جهانی دچار شوکی بزرگ شده.
اما در این سو، مقامات ارشد دولتی و وزارت نفت بار‌ها اعلام کرده‌اند که تولید و صادرات نفت ایران نه تنها در این مدت دچار مشکل نشده، بلکه در برخی موارد از محل افزایش قیمت، سود بیشتری نیز عاید شده است. در این بین، همراهی هند و چین برای ادامه خرید نفت ایران و عدم تمکین به تحریم‌ها، بار‌ها در بوق و کرنا شد، فارغ از اینکه گفته شود ایران در این بازی چه امتیازاتی داده است.
هرچند آمارهای رسمی حاکی از آن بود که همه چیز در جای خود است و «هیچ نگرانی وجود ندارد»، گزارش‌های هفته اخیر سازمان‌های بین‌الملل، بخشی از آمار‌ها را شامل می‌شد که در جای خود نیازمند توجه است.
اینکه در گزارش آژانس بین‌المللی انرژی عنوان شد: ۱۵ تا ۲۰ درصد نفت ایران در نفتکش‌ها ذخیره شده و به فروش نرفته و نزدیک سی میلیون بشکه نفت ایران در روی آب‌ها شناور است، یا این که تولید نفت ایران در ماه گذشته بین چهارصد تا ششصد هزار بشکه در روز کاهش داشته، هرچند می‌تواند با غرض ورزی همراه باشد، اما بخشی از واقعیت را نیز به همراه دارد.
حتی اگر هیچ واقعیتی در این آمار موجود نباشد، اما در نبود یک آمار رسمی قابل اتکا از مجاری قانونی کشور، دست‌کم ضروری است که این گزارش‌ها، بازتاب رسانه‌ای داشته باشند و تحلیل‌هایی درباره آن‌ها ارائه شود؛ افزون بر اینکه باید اشاره کرد که بخش اعظم آمارهای این گزارش‌ها، مبنی بر مستنداتی است که سازمان‌های جهانی بی‌طرف همچون صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و سازمان ترافیک دریایی اعلام کرده‌اند.
همراهی چین و هند در یک بازی یک طرفه
یکی از نشریات کشور، امروز در یاداشتی به این مطلب پرداخته که چین در قبال سرمایه‌گذاری ده میلیارد دلاری در بخش پالایشگاهی ایران، سه امتیاز اساسی از جمله خرید میعانات گازی به قیمتی پایین‌تر، همچنن امتیاز خرید سی هزار بشکه نفت بهرگان
را به دست آورده و افزون بر این، به جای پرداخت پول نفت در سی روز، نود روز زمان خواسته است؛ شروطی که همه برای طرف چینی محقق شده، ولی اما سرمایه‌گذاری نشده است.
همچنین باید اشاره کرد که مبادله نفت با ارز یوان به معنی واردات کالاهای چینی بیش از پیش و حتی احتمالا بدون رعایت استانداردهای لازم است.
هرچند برخی آمارهای منتشر، نگران کننده است و بیشتر با آنچه از مجاری رسمی شنیده می‌شود، تفاوتی فاحش دارد، باید پذیرفت که برای مدیریت این شرایط و برنامه‌ریزی درست در این حوزه، باید همه جنبه‌های امر را در نظر آورد. مذاکرات بغداد در راه است و تحلیل‌ها حاکی از آن است که نه غرب و نه ایران به صلاح نمی‌دانند که به این بازی پر خطر ادامه دهند.
نگرانی از بازتاب آمار واقعی درباره صنعت نفت کشور ـ حتی از سوی مجاری رسمی نباید موجب آن شود که ایران فرصت چانه‌زنی و مذاکره برای گرفتن امتیازات چه درباره برنامه هسته‌ای و چه درباره آینده نفت را از دست بدهد.
منبع:تابنکا
کلید واژه ها :
