به گزارش اتاق خبر، مجله تایم دونالد ترامپ را به‌عنوان چهره‌ی سال انتخاب کرد. گزینه‌ای که منطقی به نظر می‌رسد، رئیس‌جمهور منتخبی که از دل یک مبارزه انتخاباتی پر از چالش و عجایب بیرون آمد و خبر پیروزی‌اش در انتخابات کل دنیا را شوکه کرد. از سوی دیگر در اکثر فهرست‌ها و انتخاب‌های رسانه‌ای به «ددپول» برمی‌خوریم. مانند سرگرم‌کننده‌ترین شخصیت سال به انتخاب اینترتینمنت ویکلی، جستجو شده‌ترین فیلم سال به روایت گوگل، یکی از ۱۰ سوژه اصلی شبکه‌‌های اجتماعی و حتی رکوردار به اشتراک‌‌گذاری تصویر در توییتر!
هر دو پدیده در حوزه‌ی خودشان نماینده‌ای از ضدیت با فرهنگ حاکم به شمار می‌آیند. ظاهرا می‌شود سند سال ۲۰۱۶ را زد به نام دو شخصیتی که رسانهها را حسابی به هم ریخته اند: ترامپ و ددپول!
ترامپ یک سال تمام سوژه‌ی شوخی کل رسانه‌های آمریکایی بود، همه مسخره‌اش کردند و بهش خندیدند. آخر سر هم شد رئیس‌جمهور آمریکا. ناهنجارترین و دور از منطق‌ترین رئیس‌جمهور ممکن از دید رسانهها که پیروزی او را شبیه یک شوخی می‌دانستند.
در یکی از بدترین سال‌های تاریخ هالیوود، «ددپول» تبدیل شد به پدیده دنیای سرگرمی؛ پرفروش‌ترین فیلم تاریخ با درجه سنی R (که بخش اعظمی از مخاطبان فیلم‌های ابرقهرمانی یعنی نوجوانان را از دست می‌دهد) و یکی از پرفروش‌ترین و سودآورترین فیلم‌های سال با حدد ۸۰۰ میلیون دلار. پروژه‌ای که در روز اول شبیه یک قمار خطرناک بود و حالا در عمل خیلی از استانداردهای استودیویی را عوض کرده است.
ظاهرا ترامپ و ددپول هیچ ربطی به هم ندارد، ولی اگر از زاویه‌ای دیگر نگاه کنیم خیلی هم بی‌ربط نیستند. دو پدیده‌ی رسانه‌ای ناهنجار و ناسازگار با عرف رسمی که در عین ناباوری دنیای رسانه را تسخیر کرده اند. استقبال مردم از این دو پدیده بدون شک انتخابی آنارشیستی است، درست مانند کارها و حرف‌های این دو شخصیت؛ اگر چه ددپول (فارغ از فیلم و به‌عنوان یک آیکان دنیای کامیک) آگاهانه همه‌چیز را هجو می‌کند و دست می‌اندازد و ترامپ ناخواسته سیستم و قراردادهای سیاسی و اجتماعی آمریکا را به هجو کشیده.
آیا جهانیان همگی با هم به اصطلاح «رد داده اند» ؟ آیا این نشانی از ورود جهان به عصر متامدرنیسم است؟ دوره‌ای که در آن تمام ساختارهای معنی در هم می‌شکند و معنا از دل هجو بیرون می‌آید. آیا اتفاقات ۲۰۱۶ اثباتی است بر افزایش آنتروپی جهان؟
تحلیلش به این سادگی‌ها نیست و نمی‌شود همین‌طوری با وصل کردن چند خط به هم دنیا را معنی کرد. اما ترامپ و ددپول به‌عنوان نشانه‌های فرهنگی سال ۲۰۱۶ به یاد خواهند ماند. خیلی از پدیده‌های دیگر را هم می‌توان در کنار این دو قرار داد و از همنشینی آنها به نتایج دقیق و جامع‌تری رسید.
ولی نباید فراموش کرد که این دو آیکان فرهنگی را مردم در دنیای رسانه و فضای مجازی تبدیل کردند به پدیده. بدون هر تحلیلی حداقل می‌توان روی این نکته توافق کرد که انگار سال گذشته مردم بیش از هر چیزی در انتظار بر هم خوردن نظم فعلی حاکم بر جهان بوده و به هر آنچه که رگه‌هایی از آنارشیسم و شاید کمی جنون داشته خوش نشان داده اند.
تغییرات فرهنگی همیشه در ابتدا عجیب و ناهنجار به نظر می‌رسند و به تدریج تبدیل می‌شوند به رویه‌ای ثابت و فراگیر. با این حساب شاید اتفاقات و پدیده‌های عجیب دیگری هم در راه باشد…
دنیای تصویر آنلاین
