رژیم صهیونیستی در حالی مدعی مقابله با تهدیدات از سوی لبنان است که بارها ثابت کرده به هیچ آتش‌بسی پایبند نیست. حملات اخیر به جنوب لبنان به بهانه شلیک دو موشک از این کشور، نشان‌دهنده تداوم سیاست تجاوزگرانه این رژیم است. حزب‌الله لبنان تأکید کرده که هیچ ارتباطی با این شلیک‌ها ندارد و به آتش‌بس پایبند است. در این میان، دولت لبنان نیز با درخواست از حزب‌الله برای خویشتن‌داری و لغو برخی پروازها تلاش کرده تا بهانه‌ای به دست صهیونیست‌ها ندهد. با این حال، سابقه تجاوزات رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که این رژیم همواره در پی گسترش اشغالگری است و هرگونه عقب‌نشینی در برابر آن، به معنای پیشروی بیشتر این رژیم خواهد بود.
میانجی‌گری غیرقابل اعتماد آمریکا
آمریکا همواره خود را به‌عنوان یک میانجی معرفی کرده اما عملکرد آن نشان می‌دهد که صرفاً در جهت تأمین منافع رژیم صهیونیستی حرکت می‌کند. اعزام نماینده ویژه آمریکا به لبنان و برگزاری نشست‌های دیپلماتیک در حالی انجام می‌شود که هم‌زمان، وزارت خزانه‌داری این کشور تحریم‌های جدیدی علیه حزب‌الله اعمال کرده است. در سطح کلان، واشینگتن همچنان به دنبال تضعیف ارتش لبنان و خلع سلاح مقاومت است تا این کشور را به سازش با رژیم صهیونیستی وادار کند. حمایت آمریکا از طرح سازش آبراهام، در کنار تلاش‌های آن برای نابودی توان دفاعی لبنان و سوریه، نشان می‌دهد که هدف نهایی این کشور، تأمین برتری نظامی رژیم صهیونیستی در منطقه است.
اروپا؛ ادعای حمایت، فقدان اراده
کشورهای اروپایی علی‌رغم مواضع رسمی در محکومیت تجاوزات صهیونیست‌ها، در عمل اقدام مؤثری انجام نمی‌دهند. اظهارات رئیس‌جمهور فرانسه درباره غیرقابل قبول بودن حملات اخیر رژیم صهیونیستی، نمونه‌ای از این سیاست دوگانه است. اتحادیه اروپا نیز نه‌تنها کمکی به لبنان نکرده بلکه در سفر اخیر مسئول سیاست خارجی آن به سرزمین‌های اشغالی، عملاً از سیاست‌های تجاوزکارانه تل‌آویو حمایت شده است. کشورهای عربی نیز که نشست‌هایی با محوریت لبنان برگزار کرده‌اند، همچنان گرفتار سیاسی‌کاری و ملاحظات ناشی از فشارهای آمریکا هستند و توان حمایت عملی از این کشور را ندارند.
جامعه جهانی در انفعال
لبنان بارها تجاوزات رژیم صهیونیستی را به شورای امنیت و سازمان ملل گزارش کرده اما این نهادها صرفاً به ابراز نگرانی بسنده کرده‌اند. سازمان ملل در شرایطی که ۱۷ ماه از محاصره غزه می‌گذرد و لبنان نیز تحت حملات صهیونیستی قرار دارد، نتوانسته اقدامی مؤثر انجام دهد. واکنش نیروهای یونیفل به بمباران جنوب لبنان، صرفاً در حد درخواست از رژیم صهیونیستی برای خروج از مناطق اشغالی بوده که فاقد ضمانت اجرایی است. این انفعال، نقش پررنگ حامیان رژیم صهیونیستی در ساختار نهادهای بین‌المللی را نشان می‌دهد.
تنها گزینه پیش روی لبنان
در چنین شرایطی، لبنان نمی‌تواند به حمایت‌های غرب، سازمان ملل یا کشورهای عربی امیدی داشته باشد. تجربه سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶ و ماه‌های اخیر نشان داده که تنها گزینه لبنان، بازگشت به استراتژی دفاعی متکی بر «ارتش، مردم و مقاومت» است. نقش‌آفرینی مقاومت در دفاع از فلسطین و لبنان، تنها ابزار بازدارنده‌ای است که می‌تواند تجاوزات رژیم صهیونیستی را متوقف کند. حضور گسترده مردم لبنان در مراسم‌های مرتبط با مقاومت، نشان‌دهنده عزم ملی برای حفظ این استراتژی است. بدون چنین راهبردی، امنیت لبنان بیش از پیش در معرض تهدید خواهد بود.
نورنیوز
