اختصاصی اتاق نیوز- واژه«صنعت مهجور»، عبارتی است که برخی کارشناسان اقتصادی برای صنعت بیمه کشورمان به کار می‌برند و با این وجود، این صنعت، این روزها، لحظه‌های رشد و ترقی خود را طی می‌کند. دکتر«غدیر مهدوی» ریاست پژوهشکده بیمه را در دولت دهم بر عهده داشت،این روزها دوباره به تدریس در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه بازگشته است. دور بودن وی از ریاست و مسئولیت در پژوهشکده، می‌تواند در شفاف‌بودن صحبت‌ها و پاسخ به پرسش‌ها، سودمند باشد.
صنعت بیمه تا چه میزان در رشد جایگاه خود در جامعه موفق بوده است و آیا می‌توان با در نظر گرفتن زمان، به عنوان عاملی برای محک رشد یک صنعت، از رشد صورت گرفته رضایت داشت؟
صنعت بیمه در سال‌های گذشته، یک روند طبیعی را طی کرده و البته باید اذعان داشت که در طی شدن این روند، اتفاق خاص و ویژه‌ای صورت نگرفته است.
البته این روند به کندی صورت گرفته است.
بله با نظر شما موافقم. حق بیمه پرداختی در دنیا،۶۳۰ دلار است، در صورتی که در کشورما ۹۵ دلار تخمین زده شده است و تقریبا حق بیمه در ایران، یک ششم متوسط دنیا است. ضریب نفوذ بیمه در کشور ما بر اساس آخرین آمار، از ۲.۱ در سال ۱۳۸۶ به ۸.۱ در سال ۹۲رسیده است ، در حالی که ضریب نفوذ بیمه در دنیا ۵.۷ است.
فکر می‌کنید صنعت بیمه در دولت نهم و دهم با چه رویکردی پیشرفته است؟
همان‌طور که عنوان کردم صنعت بیمه رشد طبیعی خود را داشته است و اگر بر اساس آمار حق بیمه دریافتی ۵۵ درصد رشد کرده است، آن هم به علت تورم در هزینه بیمه‌نامه‌ها بوده است. صنعت بیمه در هیچ دولتی مورد حمایت خاص و ویژه‌ای قرار نگرفته است.
شما در زمانی که ریاست پژوهشکده بیمه را بر عهده داشتید، برای تصویب طرح اجباری‌شدن بیمه حوادث منازل با کمیسیون اقتصادی مجلس در رفت و آمد بودید، در مورد اجباری شدن برخی بیمه‌نامه‌ها چه نظری دارید؟ البته در زمانی که فرهنگ‌سازی جواب مثبت ندهد و اختیار هم چاره‌ساز نباشد، باید از ابزار جبر بهره گرفت.
من به اجباری‌شدن برخی بیمه‌نامه‌ها که برای مردم مفید است، اعتقاد دارم. البته همه گرایش‌های بیمه مفید است اما برخی از بیمه‌نامه‌ها واقعا برای هر ایرانی الزامی است ولی متاسفانه باید گفت که مردم کمتر به بیمه توجه می‌کنند و این موضوع مهمی است که باید مورد رسیدگی قرار گیرد. فرهنگ‌سازی برای ایجاد شوق در جامعه برای استقبال از بیمه عامل مهمی است ولی در زمانی که فرهنگ‌سازی، زمان زیادی صرف می‌کند و دیر بازده می‌شود، باید از ابزارهای دیگری برای بیمه‌شدن جامعه بهره برد. البته در همه کشورهای پیشرفته هم برخی از بیمه‌نامه‌ها اجباری است. بیمه عمر و بیمه حوادث ساختمان، از جمله بیمه‌هایی است که در بیشتر کشورها اجباری است و البته مردم نیز با فرهنگ‌سازی صورت گرفته از آن استقبال می‌کنند و در مورد آن مقاومتی نمی‌کنند.
حتی بحثی مطرح بود که طرحی ارایه شود که از بخشی از یارانه‌های پرداختی به مردم، به بیمه‌های عمر و سرمایه‌گذاری اختصاص یابد. در این خصوص چه نظری دارید؟
البته این طرح هنوز در حد یک پیشنهاد کارشناسی است. یارانه‌ها، یکی از مهم‌ترین موضوعات اقتصادی است که در دولت دهم اتفاق افتاد و صنعت بیمه می‌تواند با هوشمندی از آن استفاده کند. با دریافت مقدار کمی از یارانه‌ها می‌توان همه خانواده‌ها را زیر چتر حمایتی بیمه عمر و سرمایه‌گذاری قرار داد و این موضوع می‌تواند به رونق صنعت بیمه و آسایش جامعه منجر شود. اگر این طرح اجرایی شود با یک حساب سرانگشتی، ضریب نفوذ بیمه در ایران به ۲.۲ خواهد رسید.
تابلوهای تبلیغات شهری سرشار از تبلیغات شرکت‌های بیمه‌ای است و در آنها، بیمه‌نامه‌های متفاوتی را تبلیغ می‌کنند. از بیمه زنان خانه‌دار تا بیمه‌هایی مثل مهریه و جهیزیه و همان‌طور که شما مطلع هستید، این بیمه‌نامه‌ها، گرایش‌های کوچکی از بیمه عمر و سرمایه‌گذاری است. به نظر شما این اقدام شرکت‌های بیمه‌ای و تفکیک بیمه عمر به بیمه‌نامه‌هایی با عناوین جذاب و متفاوت، صحیح است؟
در ضرورت و اهمیت بیمه عمر و سرمایه‌گذاری شکی نیست ولی در پاسخ به پرسش شما باید بگویم که این اقدام شرکت‌های بیمه‌ای باید حساب شده باشد و ریسک موجود سنجیده شود و از سویی دیگر، یک بیمه‌نامه باعث ناهنجاری اجتماعی نشود. به عنوان مثال، بیمه مهریه می‌تواند تبانی برای دریافت خسارت از شرکت‌های بیمه را به همراه داشته باشد.
یعنی زوجین با یک اقدام فریب‌کارانه مبنی بر به اجرا گذاشتن مهریه یا طلاق از شرکت‌های بیمه‌ای اخاذی کنند؟
به هر صورت، همواره تعدادی افراد سودجو و سوءاستفاده‌کننده وجود دارد و هم‌اکنون هم در برخی از خسارت‌هایی که به شرکت‌های بیمه‌ای گزارش می‌شود، تعدادی از حوادث ساختگی هستند که البته یک تیم حرفه‌ای در شرکت‌های بیمه نسبت به تحلیل حادثه فعالیت می‌کند. در ادامه صحبت‌هایم باید بگویم که ارایه و تبلیغ یک بیمه‌نامه متفاوت باید با حساب و تحلیل ریسک‌های موجود باشد تا شرکت بیمه را با ضرر مالی مواجه نسازد. البته در برخی از کشورها، بیمه درمانی و بیمه عمر تلفیق شده و این موضوع سبب شده است تا مردم رغبت بیشتری به صنعت بیمه پیدا کنند.
چرا صنعت بیمه را صنعت مهجور می‌نامند؟
این نام را همکاران مطبوعاتی شما به صنعت بیمه نسبت داده‌اند و البته باید گفت که این عبارت تا حدودی هم صحیح است. چرا که آن‌طور که باید به بیمه، بها داده نشده‌است. بیمه از بانک و بورس پیچیده‌تر است، چرا که تمامی آمارها بر اساس اتفاقات محاسبه می‌شود. ما در صنعت بیمه کشورمان، تعداد کمی کارشناس خبره و حرفه‌ای بیمه‌ای داریم که آنها هم سال‌ها در کشورهای پیشرفته به فعالیت پرداخته‌اند و تجربه کسب کرده‌اند. ما از جنبه فرهنگ‌سازی و آگاه‌سازی مردم با بیمه و حتی پرورش کارشناس حرفه‌ای کوتاهی کرده‌ایم. نظام بانکداری و بورس کشورمان از همه جهات تفاوت کمی با سیستم بانکداری و بورس جهانی دارد ولی در صنعت بیمه، حتی در ظاهر شرکت بیمه‌ای و نماینده بیمه‌ای با فاصله زیادی روبه‌رو هستیم. شما وقتی وارد یکی از شعبه‌های بانک می‌شوید، تفاوتی میان بانک ایرانی و اروپایی نمی‌بینید ولی در نمایندگی‌های بیمه، عموما با یک مغازه یا ظاهری مواجه می‌شوید که در شأن صنعت بیمه کشور نیست. وقتی نماینده یک شرکت بیمه‌ای از قوانین بیمه و نحوه ارایه آن اطلاع درستی ندارد، نمی‌تواند مردم را با بیمه آشنا کند. زمانی که یک نماینده شرکت بیمه نتواند هزینه خود را در بیاورد به فعالیت‌های جانبی در محل کسب خود رجوع می‌کند.
من دیده‌ام که در برخی نمایندگی‌ها که به صورت مغازه است، فتوکپی یا برنج و چای عرضه می‌شود. این موضوع واقعا دردناک است. در این شرایط، شما توقع بیشتری از مهجور بودن دارید؟ در صورتی که در تمامی دنیا، پیچیده‌ترین فعالیت اقتصادی میان بورس، بانک و بیمه، فعالیت‌های بیمه‌ای است و افرادی که دارای ضریب هوشی بالایی هستند جذب این حرفه می‌شوند.
کد خبر:
54975
تاریخ انتشار: 7 اسفند 1392 - 12:37
اختصاصی اتاق نیوز- واژه«صنعت مهجور»، عبارتی است که برخی کارشناسان اقتصادی برای صنعت بیمه کشورمان به کار می‌برند و با این وجود، این صنعت، این روزها، لحظه‌های رشد و ترقی خود را طی می‌کند. دکتر«غدیر مهدوی» ریاست پژوهشکده بیمه را در دولت دهم بر عهده داشت،این روزها دوباره به تدریس در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه بازگشته است. دور بودن وی از ریاست و مسئولیت در پژوهشکده، می‌تواند در شفاف‌بودن صحبت‌ها و پاسخ به پرسش‌ها، سودمند باشد.
صنعت بیمه تا چه میزان در رشد جایگاه خود در جامعه موفق بوده است و آیا می‌توان با در نظر گرفتن زمان، به عنوان عاملی برای محک رشد یک صنعت، از رشد صورت گرفته رضایت داشت؟
صنعت بیمه در سال‌های گذشته، یک روند طبیعی را طی کرده و البته باید اذعان داشت که در طی شدن این روند، اتفاق خاص و ویژه‌ای صورت نگرفته است.
البته این روند به کندی صورت گرفته است.
بله با نظر شما موافقم. حق بیمه پرداختی در دنیا،۶۳۰ دلار است، در صورتی که در کشورما ۹۵ دلار تخمین زده شده است و تقریبا حق بیمه در ایران، یک ششم متوسط دنیا است. ضریب نفوذ بیمه در کشور ما بر اساس آخرین آمار، از ۲.۱ در سال ۱۳۸۶ به ۸.۱ در سال ۹۲رسیده است ، در حالی که ضریب نفوذ بیمه در دنیا ۵.۷ است.
فکر می‌کنید صنعت بیمه در دولت نهم و دهم با چه رویکردی پیشرفته است؟
همان‌طور که عنوان کردم صنعت بیمه رشد طبیعی خود را داشته است و اگر بر اساس آمار حق بیمه دریافتی ۵۵ درصد رشد کرده است، آن هم به علت تورم در هزینه بیمه‌نامه‌ها بوده است. صنعت بیمه در هیچ دولتی مورد حمایت خاص و ویژه‌ای قرار نگرفته است.
شما در زمانی که ریاست پژوهشکده بیمه را بر عهده داشتید، برای تصویب طرح اجباری‌شدن بیمه حوادث منازل با کمیسیون اقتصادی مجلس در رفت و آمد بودید، در مورد اجباری شدن برخی بیمه‌نامه‌ها چه نظری دارید؟ البته در زمانی که فرهنگ‌سازی جواب مثبت ندهد و اختیار هم چاره‌ساز نباشد، باید از ابزار جبر بهره گرفت.
من به اجباری‌شدن برخی بیمه‌نامه‌ها که برای مردم مفید است، اعتقاد دارم. البته همه گرایش‌های بیمه مفید است اما برخی از بیمه‌نامه‌ها واقعا برای هر ایرانی الزامی است ولی متاسفانه باید گفت که مردم کمتر به بیمه توجه می‌کنند و این موضوع مهمی است که باید مورد رسیدگی قرار گیرد. فرهنگ‌سازی برای ایجاد شوق در جامعه برای استقبال از بیمه عامل مهمی است ولی در زمانی که فرهنگ‌سازی، زمان زیادی صرف می‌کند و دیر بازده می‌شود، باید از ابزارهای دیگری برای بیمه‌شدن جامعه بهره برد. البته در همه کشورهای پیشرفته هم برخی از بیمه‌نامه‌ها اجباری است. بیمه عمر و بیمه حوادث ساختمان، از جمله بیمه‌هایی است که در بیشتر کشورها اجباری است و البته مردم نیز با فرهنگ‌سازی صورت گرفته از آن استقبال می‌کنند و در مورد آن مقاومتی نمی‌کنند.
حتی بحثی مطرح بود که طرحی ارایه شود که از بخشی از یارانه‌های پرداختی به مردم، به بیمه‌های عمر و سرمایه‌گذاری اختصاص یابد. در این خصوص چه نظری دارید؟
البته این طرح هنوز در حد یک پیشنهاد کارشناسی است. یارانه‌ها، یکی از مهم‌ترین موضوعات اقتصادی است که در دولت دهم اتفاق افتاد و صنعت بیمه می‌تواند با هوشمندی از آن استفاده کند. با دریافت مقدار کمی از یارانه‌ها می‌توان همه خانواده‌ها را زیر چتر حمایتی بیمه عمر و سرمایه‌گذاری قرار داد و این موضوع می‌تواند به رونق صنعت بیمه و آسایش جامعه منجر شود. اگر این طرح اجرایی شود با یک حساب سرانگشتی، ضریب نفوذ بیمه در ایران به ۲.۲ خواهد رسید.
تابلوهای تبلیغات شهری سرشار از تبلیغات شرکت‌های بیمه‌ای است و در آنها، بیمه‌نامه‌های متفاوتی را تبلیغ می‌کنند. از بیمه زنان خانه‌دار تا بیمه‌هایی مثل مهریه و جهیزیه و همان‌طور که شما مطلع هستید، این بیمه‌نامه‌ها، گرایش‌های کوچکی از بیمه عمر و سرمایه‌گذاری است. به نظر شما این اقدام شرکت‌های بیمه‌ای و تفکیک بیمه عمر به بیمه‌نامه‌هایی با عناوین جذاب و متفاوت، صحیح است؟
در ضرورت و اهمیت بیمه عمر و سرمایه‌گذاری شکی نیست ولی در پاسخ به پرسش شما باید بگویم که این اقدام شرکت‌های بیمه‌ای باید حساب شده باشد و ریسک موجود سنجیده شود و از سویی دیگر، یک بیمه‌نامه باعث ناهنجاری اجتماعی نشود. به عنوان مثال، بیمه مهریه می‌تواند تبانی برای دریافت خسارت از شرکت‌های بیمه را به همراه داشته باشد.
یعنی زوجین با یک اقدام فریب‌کارانه مبنی بر به اجرا گذاشتن مهریه یا طلاق از شرکت‌های بیمه‌ای اخاذی کنند؟
به هر صورت، همواره تعدادی افراد سودجو و سوءاستفاده‌کننده وجود دارد و هم‌اکنون هم در برخی از خسارت‌هایی که به شرکت‌های بیمه‌ای گزارش می‌شود، تعدادی از حوادث ساختگی هستند که البته یک تیم حرفه‌ای در شرکت‌های بیمه نسبت به تحلیل حادثه فعالیت می‌کند. در ادامه صحبت‌هایم باید بگویم که ارایه و تبلیغ یک بیمه‌نامه متفاوت باید با حساب و تحلیل ریسک‌های موجود باشد تا شرکت بیمه را با ضرر مالی مواجه نسازد. البته در برخی از کشورها، بیمه درمانی و بیمه عمر تلفیق شده و این موضوع سبب شده است تا مردم رغبت بیشتری به صنعت بیمه پیدا کنند.
چرا صنعت بیمه را صنعت مهجور می‌نامند؟
این نام را همکاران مطبوعاتی شما به صنعت بیمه نسبت داده‌اند و البته باید گفت که این عبارت تا حدودی هم صحیح است. چرا که آن‌طور که باید به بیمه، بها داده نشده‌است. بیمه از بانک و بورس پیچیده‌تر است، چرا که تمامی آمارها بر اساس اتفاقات محاسبه می‌شود. ما در صنعت بیمه کشورمان، تعداد کمی کارشناس خبره و حرفه‌ای بیمه‌ای داریم که آنها هم سال‌ها در کشورهای پیشرفته به فعالیت پرداخته‌اند و تجربه کسب کرده‌اند. ما از جنبه فرهنگ‌سازی و آگاه‌سازی مردم با بیمه و حتی پرورش کارشناس حرفه‌ای کوتاهی کرده‌ایم. نظام بانکداری و بورس کشورمان از همه جهات تفاوت کمی با سیستم بانکداری و بورس جهانی دارد ولی در صنعت بیمه، حتی در ظاهر شرکت بیمه‌ای و نماینده بیمه‌ای با فاصله زیادی روبه‌رو هستیم. شما وقتی وارد یکی از شعبه‌های بانک می‌شوید، تفاوتی میان بانک ایرانی و اروپایی نمی‌بینید ولی در نمایندگی‌های بیمه، عموما با یک مغازه یا ظاهری مواجه می‌شوید که در شأن صنعت بیمه کشور نیست. وقتی نماینده یک شرکت بیمه‌ای از قوانین بیمه و نحوه ارایه آن اطلاع درستی ندارد، نمی‌تواند مردم را با بیمه آشنا کند. زمانی که یک نماینده شرکت بیمه نتواند هزینه خود را در بیاورد به فعالیت‌های جانبی در محل کسب خود رجوع می‌کند.
من دیده‌ام که در برخی نمایندگی‌ها که به صورت مغازه است، فتوکپی یا برنج و چای عرضه می‌شود. این موضوع واقعا دردناک است. در این شرایط، شما توقع بیشتری از مهجور بودن دارید؟ در صورتی که در تمامی دنیا، پیچیده‌ترین فعالیت اقتصادی میان بورس، بانک و بیمه، فعالیت‌های بیمه‌ای است و افرادی که دارای ضریب هوشی بالایی هستند جذب این حرفه می‌شوند.
