محمدحسین برخوردار
موضوعی که معمولا پس از ارزیابی کیفیت محصولات تولید داخل و قیاس آن با سیر رشد تکنولوژی در جهان، در پس ذهن انسان خودنمایی می‌کند آن است که بالاخره در کشور ما چهرههای جدید مدیران رقابت‌پذير، کی و کجا متولد می‌شوند؟ در این چند سال گذشته که اقتصاد و مدیریت کشور با تحریم های بین‌المللی دست و پنجه نرم می‌کرد، برخی فراموش کرده‌اند«اقتصاد قوانین خاص خود را دارد و رقابت‌پذير شدن فضای تولید وتجارت، یکی از شروط اصلی برای تحقق توسعه، رونق تولید ملی و خروج از رکود اقتصادی است» و مهم‌تر از این اصل، توجه به اصل مقدماتی آن بود که تاکید می‌کرد «دستیابی به رقابت‌پذيری تنها و تنها با وجود مدیرانی میسر می‌شود که تک‌تک سلول‌های خاکستری مغزشان به رقابت‌پذیر شدن باور و اعتقاد داشته باشند و حاضر شوند برای رقابت‌پذیر شدن فضای اقتصاد و تجارت از خودشان و جایگاه مدیریتی‌شان هزینه کنند.» و بعضا با غفلت از این مهم، شاهد رشد و ارتقای مدیرانی بوده‌ایم که «رقابت‌پذیری را یک تنگنا معرفی کرده‌اند» و بدون اینکه بتوانند یا بخواهند گامی موثر در مسیر ایجاد ارزش افزوده در صنعت و تجارت بردارند، به دلایل مختلف توانسته‌اند ضعف توان اجرایی و مدیریتی خود را در بهره‌برداری از «فرصت رقابت با تجارت خارجی» با دلارهای نفتی یا رانت‌های اطلاعاتی یا بهانه‌ای به نام تحریم بپوشانند.
واقعیت‌های بازار نشان دهنده آن است که دلیل بر این مدعا کم نیست. وقتی بازار از کالاهای وارداتی کم کیفیت استقبال می‌کند نشان‌دهنده چیست؟چه سیگنالی را برای مدیران برندهای تجاری مخابره می‌کند؟ آیا حکایت از این واقعیت دردناک ندارد که نه تنها تولید ملی برخی محصولات نتوانسته است کیفیت مورد درخواست مصرف‌کننده را تامین کند، بلکه سلیقه مصرف‌کننده نیز دستخوش انحرافاتی شده است؟ از سوی دیگر حجم غیر قابل انکار خام فروشی ما نشانه چیست؟ چرا ما سال‌ها است که در دور باطل خام‌فروشي سنگ‌آهن، مواد معدنی، نفت و ... گرفتار شده‌ایم ؟ همه از آفات خام‌فروشی می‌دانیم و در اینجا نیازی به اشاره به آفات آن نمی‌دانم. آیا خام‌فروشی معنایی جز عدم موفقیت ما در تسریع فرآیندهای تکمیل چرخه ایده تا محصول و تقویت زنجیره ایجاد ارزش‌افزوده در محصولات مختلف دارد؟
غرض اصلی از این نوشتار تاکید مجدد بر این واقعیت است که در فضای امیدآفرینی که دولت یازدهم ایجاد کرده و با فراخوان‌های داخلی و خارجی بدنبال تحریک سرمایه‌گذاری‌ها و خروج بازار از رکود است، توجه دادن افکار عمومی به‌عنوان یک مطالبه اصلی به این مهم، می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد که هدف اصلاح نگرش مدیران نیست، بلکه باور به این تجربه جهانی است که یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌ها که برای بقای سرمایه‌ها در چرخه ایجاد ارزش افزوده در صنعت و تجارت کشورمان الزامی است، زمینه‌سازی برای تولد، رشد و به عرصه آمدن مدیران رقابت است. بی‌شک هر چه شاخص‌هاي رقابتي‌پذیر بودن مدیران يك اقتصاد بالاتر باشد، آن اقتصاد تواناتر، پویاتر و توسعه‌يافته‌تر باقی خواهد ماند. در چنین شرایطی می‌توان گفت که دهه 1400، سال‌هایی است که ایران در ادامه تلاش یک دهه‌ای خود برای تولد مدیران رقابت‌پذیر، می‌تواند به دستاوردهای چشم‌انداز بیست‌ساله امیدوار باشد.
* رئیس مجمع واردات
کد خبر:
78066
تاریخ انتشار: 23 شهریور 1393 - 09:35
محمدحسین برخوردار
موضوعی که معمولا پس از ارزیابی کیفیت محصولات تولید داخل و قیاس آن با سیر رشد تکنولوژی در جهان، در پس ذهن انسان خودنمایی می‌کند آن است که بالاخره در کشور ما چهرههای جدید مدیران رقابت‌پذير، کی و کجا متولد می‌شوند؟ در این چند سال گذشته که اقتصاد و مدیریت کشور با تحریم های بین‌المللی دست و پنجه نرم می‌کرد، برخی فراموش کرده‌اند«اقتصاد قوانین خاص خود را دارد و رقابت‌پذير شدن فضای تولید وتجارت، یکی از شروط اصلی برای تحقق توسعه، رونق تولید ملی و خروج از رکود اقتصادی است» و مهم‌تر از این اصل، توجه به اصل مقدماتی آن بود که تاکید می‌کرد «دستیابی به رقابت‌پذيری تنها و تنها با وجود مدیرانی میسر می‌شود که تک‌تک سلول‌های خاکستری مغزشان به رقابت‌پذیر شدن باور و اعتقاد داشته باشند و حاضر شوند برای رقابت‌پذیر شدن فضای اقتصاد و تجارت از خودشان و جایگاه مدیریتی‌شان هزینه کنند.» و بعضا با غفلت از این مهم، شاهد رشد و ارتقای مدیرانی بوده‌ایم که «رقابت‌پذیری را یک تنگنا معرفی کرده‌اند» و بدون اینکه بتوانند یا بخواهند گامی موثر در مسیر ایجاد ارزش افزوده در صنعت و تجارت بردارند، به دلایل مختلف توانسته‌اند ضعف توان اجرایی و مدیریتی خود را در بهره‌برداری از «فرصت رقابت با تجارت خارجی» با دلارهای نفتی یا رانت‌های اطلاعاتی یا بهانه‌ای به نام تحریم بپوشانند.
واقعیت‌های بازار نشان دهنده آن است که دلیل بر این مدعا کم نیست. وقتی بازار از کالاهای وارداتی کم کیفیت استقبال می‌کند نشان‌دهنده چیست؟چه سیگنالی را برای مدیران برندهای تجاری مخابره می‌کند؟ آیا حکایت از این واقعیت دردناک ندارد که نه تنها تولید ملی برخی محصولات نتوانسته است کیفیت مورد درخواست مصرف‌کننده را تامین کند، بلکه سلیقه مصرف‌کننده نیز دستخوش انحرافاتی شده است؟ از سوی دیگر حجم غیر قابل انکار خام فروشی ما نشانه چیست؟ چرا ما سال‌ها است که در دور باطل خام‌فروشي سنگ‌آهن، مواد معدنی، نفت و ... گرفتار شده‌ایم ؟ همه از آفات خام‌فروشی می‌دانیم و در اینجا نیازی به اشاره به آفات آن نمی‌دانم. آیا خام‌فروشی معنایی جز عدم موفقیت ما در تسریع فرآیندهای تکمیل چرخه ایده تا محصول و تقویت زنجیره ایجاد ارزش‌افزوده در محصولات مختلف دارد؟
غرض اصلی از این نوشتار تاکید مجدد بر این واقعیت است که در فضای امیدآفرینی که دولت یازدهم ایجاد کرده و با فراخوان‌های داخلی و خارجی بدنبال تحریک سرمایه‌گذاری‌ها و خروج بازار از رکود است، توجه دادن افکار عمومی به‌عنوان یک مطالبه اصلی به این مهم، می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد که هدف اصلاح نگرش مدیران نیست، بلکه باور به این تجربه جهانی است که یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌ها که برای بقای سرمایه‌ها در چرخه ایجاد ارزش افزوده در صنعت و تجارت کشورمان الزامی است، زمینه‌سازی برای تولد، رشد و به عرصه آمدن مدیران رقابت است. بی‌شک هر چه شاخص‌هاي رقابتي‌پذیر بودن مدیران يك اقتصاد بالاتر باشد، آن اقتصاد تواناتر، پویاتر و توسعه‌يافته‌تر باقی خواهد ماند. در چنین شرایطی می‌توان گفت که دهه 1400، سال‌هایی است که ایران در ادامه تلاش یک دهه‌ای خود برای تولد مدیران رقابت‌پذیر، می‌تواند به دستاوردهای چشم‌انداز بیست‌ساله امیدوار باشد.
* رئیس مجمع واردات
کلید واژه ها :
