فراز جبلی- تعادل- محمدرضا بهزادیان همیشه چهره ای جنجالی در اتاق بازرگانی بوده است. زمانی با هدایت وی خواستاران تحول موفق شدند که تغیرات عمده ای در ساختار اتاق بازرگانی به ویژه اتاق تهران ایجاد کنند و از 10 سال پیش اتاق تهران تقریبا مستقل شد. حال بعد از حدود 10 سال بار دیگر بهزادیان به اتاق بازرگانی بازگشته است و صراحتا اعلام می کند که در این انتخابات کاندید می شود. در این مصاحبه بهزادیان سعی کرد از نام تحول دفاع کند و خطوط را از یکدیگر جدا کند.
چه اتفاقی رخ داد که اتاق بازرگانی تهران مستقل شد و این مسیر بعدا از سوی سایر اتاق های بازرگانی شهرستان ها پیگیری شد؟
استقلا اتاق های شهرستان های وظیفه ای قانونی بود که در قانون اتاق های بازرگانی قبل از انقلاب ذکر شده بود اما 27 سال هیأت رئیسه اتاق ایران تلاش کرد این استقلال رخ ندهد. در این شرایط اگر در شهرستان ها افراد مناسبی پیدا می شدند که خواستار استقلال عمل بودند اتاق ایران آنها را در نطفه خفه می کرد. در واقع تمام تلاش این بود که همه اتاق ها توسط اتاق ایران استعمار شوند و زیر نظر آنها باشند.
در آن زمان اتاق تهران یک الگو شد و بعد از آن شهرستان ها همین مسیر را طی کردند. حتی در کمیته انضباطی هم یکی از اتهامات من مستقل عمل کردن بود. من را متهم کردند که مستقل به دنبال گسترش بازارهای تجاری خارجی بودم و از سیاست های اتاق ایران پیروی نکردم. حتی با این بحث تلاش داشتند از استقلال بقیه جلوگیری کنند اما این مسیر نهادینه شده بود.
بودجه امروز اتاق بازرگانی تهران با زمان شما چه تفاوتی دارد و آیا این تفاوت در خدمات ارائه شده توسط اتاق بازرگانی تهران خود را نشان داده است؟
در سال 1382 که بنده به ریاست رسیدم کل درآمد اتاق تهران که اتاق ایران هم از آن تغذیه می کرد 800 میلیون تومان بود که اکنون تقریبا 100 برابر شده به طوری که اتاق تهران 45 میلیارد تومان پس انداز دارد. در 8 سال گذشته نگاه اتاق بازرگانی تهران بیشتر درونگرا بوده است و سعی کرده است این درآمد هنگفت را به شکل خرید ساختمان و افزایش کارمند هزینه کند. آنها به دنبال مشاورینی گرانقیمت رفتند که هیأت رئیسه اتاق تهران تغذیه فکری کنند. در واقع آنها یاد می دادند که هیأت رئیسه قشنگ حرف بزند در حالی که معیار نه صحبت های زیبا بلکه عملکرد است.
در حقیقت در این مدت اتاق به نهادی علیه خود تبدیل شد. تا دولت می گوید به دنبال مطالبات معوق است رئیس اتاق تهران اعلام آمادگی می کند که این موضوع را پیگیری کند اما سال ها است که صنعت و بازرگانی درگیر مسئله ما به التفاوت نرخ ارز و ماجرای LC هایی است که پرداخت شده بود اما بخش خصوصی را هنوز بدهکار اعلام می کردند. اتاق در این موضوع هیچ مسئولیتی بر عهده نگرفت. اتاق به جای این که کارواندار بخش خصوصی شود به مبصر تبدیل شد. بگذریم که مطالبات معوق اکثرا برای شرکت های دولتی بود. جلسات هیأت نمایندگان به محل سخنرانی های تکراری بدل شده است. هیچ وقت نمی آیند موضوع را کامل مطرح و پخته کنند، برای آن رای بگیرند و سپس تا هیأت دولت و مجلس پیشنهاد را جلو برند. من احساس می کنم افراد بیشتر از آن که دنبال رویکرد باشند به دنبال اسامی هستند.
منظور شما از اسامی چیست؟
اخیرا در ستون انتخابات تعادلی حس کرده ام که افراد به دنبال مخفی شدن پشت اسامی هستند. مثلا می گویند ما خواستاران تحول هستیم. تحول نامی مبارک است به هیچ کس تعلق ندارد و این جریان را مرحوم اخوان ایجاد کرد اما وی را اخراج کردند. از همین مدعیان تحول چند نفر به مرحوم اخوان بعد از اخراج از اتاق تا زمان فوتشان سر زدند. کسانی که در این سال ها در اتاق حضور داشته اند باید بتوانند از عملکرد خود دفاع کنند نه این که پشت عناوین مخفی شوند. نقد گذشته چراغ راه آینده است. آنها که مسئولیت داشته اند گزارش دهند که چه کردند. کسی به دنبال انتقام نیست اما خودشان بگویند به عنوان عضو یا رئیس کمیسیون چه کردند. کسانی که ادعای تحول دارند باید مشخص کند که برای مرحوم اخوان، بهزادیان و یا عباس وطن پرور چه کاری انجام دادند. وطن پرور تنها به موضوع تفریغ بودجه پرداخت و هنوز برای این موضوع درگیر دادگاه است. مدعیان تحول چه دفاعی از چمن آرا کردند؟ وقتی اعلام شد که آقای معروف نباید کاندیدای ریاست اتاق بوشهر شود چه کردند؟ اعضای هیأت رئیسه ای که ادعای تحول دارند مشخص کنند که چه دفاعی در این چند سال از بخش خصوصی کردند. من به عنوان عضو کوچک تحول می خواهم این اسم دست فرزانگان باقی بماند. من به دنبال جمع کردن افراد با این اسم نیستم اما حتی تنها در انتخابات شرکت می کنم و رای می آورم. آنها من را بدون عنوان ریاست و به عنوان عضو ساده هم نتوانستند تحمل کنند چرا که من با نقدهایم، صحبت هایم و تذکرهایم در جلسات نمی گذارم اتاق در پس رفتگی و خاموشی فرو رود. من به دنبال تحرک در اتاق بازرگانی هستم.
کد خبر:
81804
تاریخ انتشار: 14 مهر 1393 - 10:39
فراز جبلی- تعادل- محمدرضا بهزادیان همیشه چهره ای جنجالی در اتاق بازرگانی بوده است. زمانی با هدایت وی خواستاران تحول موفق شدند که تغیرات عمده ای در ساختار اتاق بازرگانی به ویژه اتاق تهران ایجاد کنند و از 10 سال پیش اتاق تهران تقریبا مستقل شد. حال بعد از حدود 10 سال بار دیگر بهزادیان به اتاق بازرگانی بازگشته است و صراحتا اعلام می کند که در این انتخابات کاندید می شود. در این مصاحبه بهزادیان سعی کرد از نام تحول دفاع کند و خطوط را از یکدیگر جدا کند.
چه اتفاقی رخ داد که اتاق بازرگانی تهران مستقل شد و این مسیر بعدا از سوی سایر اتاق های بازرگانی شهرستان ها پیگیری شد؟
استقلا اتاق های شهرستان های وظیفه ای قانونی بود که در قانون اتاق های بازرگانی قبل از انقلاب ذکر شده بود اما 27 سال هیأت رئیسه اتاق ایران تلاش کرد این استقلال رخ ندهد. در این شرایط اگر در شهرستان ها افراد مناسبی پیدا می شدند که خواستار استقلال عمل بودند اتاق ایران آنها را در نطفه خفه می کرد. در واقع تمام تلاش این بود که همه اتاق ها توسط اتاق ایران استعمار شوند و زیر نظر آنها باشند.
در آن زمان اتاق تهران یک الگو شد و بعد از آن شهرستان ها همین مسیر را طی کردند. حتی در کمیته انضباطی هم یکی از اتهامات من مستقل عمل کردن بود. من را متهم کردند که مستقل به دنبال گسترش بازارهای تجاری خارجی بودم و از سیاست های اتاق ایران پیروی نکردم. حتی با این بحث تلاش داشتند از استقلال بقیه جلوگیری کنند اما این مسیر نهادینه شده بود.
بودجه امروز اتاق بازرگانی تهران با زمان شما چه تفاوتی دارد و آیا این تفاوت در خدمات ارائه شده توسط اتاق بازرگانی تهران خود را نشان داده است؟
در سال 1382 که بنده به ریاست رسیدم کل درآمد اتاق تهران که اتاق ایران هم از آن تغذیه می کرد 800 میلیون تومان بود که اکنون تقریبا 100 برابر شده به طوری که اتاق تهران 45 میلیارد تومان پس انداز دارد. در 8 سال گذشته نگاه اتاق بازرگانی تهران بیشتر درونگرا بوده است و سعی کرده است این درآمد هنگفت را به شکل خرید ساختمان و افزایش کارمند هزینه کند. آنها به دنبال مشاورینی گرانقیمت رفتند که هیأت رئیسه اتاق تهران تغذیه فکری کنند. در واقع آنها یاد می دادند که هیأت رئیسه قشنگ حرف بزند در حالی که معیار نه صحبت های زیبا بلکه عملکرد است.
در حقیقت در این مدت اتاق به نهادی علیه خود تبدیل شد. تا دولت می گوید به دنبال مطالبات معوق است رئیس اتاق تهران اعلام آمادگی می کند که این موضوع را پیگیری کند اما سال ها است که صنعت و بازرگانی درگیر مسئله ما به التفاوت نرخ ارز و ماجرای LC هایی است که پرداخت شده بود اما بخش خصوصی را هنوز بدهکار اعلام می کردند. اتاق در این موضوع هیچ مسئولیتی بر عهده نگرفت. اتاق به جای این که کارواندار بخش خصوصی شود به مبصر تبدیل شد. بگذریم که مطالبات معوق اکثرا برای شرکت های دولتی بود. جلسات هیأت نمایندگان به محل سخنرانی های تکراری بدل شده است. هیچ وقت نمی آیند موضوع را کامل مطرح و پخته کنند، برای آن رای بگیرند و سپس تا هیأت دولت و مجلس پیشنهاد را جلو برند. من احساس می کنم افراد بیشتر از آن که دنبال رویکرد باشند به دنبال اسامی هستند.
منظور شما از اسامی چیست؟
اخیرا در ستون انتخابات تعادلی حس کرده ام که افراد به دنبال مخفی شدن پشت اسامی هستند. مثلا می گویند ما خواستاران تحول هستیم. تحول نامی مبارک است به هیچ کس تعلق ندارد و این جریان را مرحوم اخوان ایجاد کرد اما وی را اخراج کردند. از همین مدعیان تحول چند نفر به مرحوم اخوان بعد از اخراج از اتاق تا زمان فوتشان سر زدند. کسانی که در این سال ها در اتاق حضور داشته اند باید بتوانند از عملکرد خود دفاع کنند نه این که پشت عناوین مخفی شوند. نقد گذشته چراغ راه آینده است. آنها که مسئولیت داشته اند گزارش دهند که چه کردند. کسی به دنبال انتقام نیست اما خودشان بگویند به عنوان عضو یا رئیس کمیسیون چه کردند. کسانی که ادعای تحول دارند باید مشخص کند که برای مرحوم اخوان، بهزادیان و یا عباس وطن پرور چه کاری انجام دادند. وطن پرور تنها به موضوع تفریغ بودجه پرداخت و هنوز برای این موضوع درگیر دادگاه است. مدعیان تحول چه دفاعی از چمن آرا کردند؟ وقتی اعلام شد که آقای معروف نباید کاندیدای ریاست اتاق بوشهر شود چه کردند؟ اعضای هیأت رئیسه ای که ادعای تحول دارند مشخص کنند که چه دفاعی در این چند سال از بخش خصوصی کردند. من به عنوان عضو کوچک تحول می خواهم این اسم دست فرزانگان باقی بماند. من به دنبال جمع کردن افراد با این اسم نیستم اما حتی تنها در انتخابات شرکت می کنم و رای می آورم. آنها من را بدون عنوان ریاست و به عنوان عضو ساده هم نتوانستند تحمل کنند چرا که من با نقدهایم، صحبت هایم و تذکرهایم در جلسات نمی گذارم اتاق در پس رفتگی و خاموشی فرو رود. من به دنبال تحرک در اتاق بازرگانی هستم.
