اتاق نیوز- می‌توان اصلی‌ترین دلیلی که متقاضیان خودرو سراغ خودروهای داخلی می‌روند را بالا بودن قیمت خودروهای خارجی دانست. خودروهای باکیفیت خارجی به‌دلیل تعرفه ۹۰ درصدی واردات وقتی وارد کشور می‌شوند قیمت سرسام‌آوری پیدا می‌کنند که خرید آن از توان يك‌میلیون و ۵۶۰ هزار خانوار تهرانی خارج است
در خیابان‌های سرتاسر تهران چیزی در حدود ۴ میلیون خودرو از این‌طرف به آن‌طرف ویراژ می‌دهند. برای بسیاری از مردم تهران جالب است که بدانند این ۴ میلیون خودرو از در کدام کارخانه خودروسازی خارج شده‌اند. یعنی این خودروها داخلی و ساخت ایران هستند یا از طریق مرزهای کشور به صورت وارداتی پایشان به خیابان‌های تهران باز شده است. از سوی دیگر هر کسی دوست دارد بداند که چه تعداد از این جمعیت انبوه و انفجاری تهران توان و قدرت خرید خودرو را ندارند و دليل ناتواني آنها در خريد خودرو چيست؟ با وجود آمارهايی كه درخصوص تعداد خودروهاي كشور و آمار خانوارهاي داراي وسيله نقليه منتشر شده‌است می‌توان بازار خودرو کشور را به‌خوبی تحلیل کرد و شاید هم در این مسیر به نتایج جالبی رسید.
يك‌میلیون و ۳۰۰ هزار خانواده تهرانی ماشين ندارند
پايتخت جمعیتی حدود ۸میلیون نفر دارد. جمعیتی که هر روز هم به تعداد آنها افزوده می‌شود. براساس آخرین گزارش مرکز آمارهمچنين در استان تهران حدود ۳ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر خانوار زندگی می‌کنند كه اين تعداد خانوار مبناي اين گزارش قرار گرفته‌است. تمام خانوارهايی که این جمعیت ۸ میلیون نفری را تشکیل می‌دهند به‌طور قطع علاقه‌مندند که حداقل یک دستگاه وسیله نقلیه چه داخلي و چه خارجي داشته باشند.
حال سوال اینجاست که در چنین شرایطی و با جمعیت هشت میلیون نفری تهران چه تعداد از افراد یا خانوارها صاحب خودرو نیستند و چرا نتوانسته‌اند خودرو خریداری کنند! یک نظرسنجی جدید که به تازگی انجام شده است نشان می‌دهد که حدود ۳۳ درصد از خانوارهای تهران نه‌تنها صاحب خودرو نیستند بلکه توان خرید خودرو هم ندارند. این یعنی يك‌میلیون و ۳۰۰ هزار خانوار تهرانی از میان ۳میلیون و ۹۰۰ خانوار بدون وسیله نقلیه شخصی زندگی می‌کنند. چنین آماری نزدیک به یک‌سوم کل جمعیت تهران است و همین موضوع اهمیت افراد بی‌وسیله نقلیه را بارزتر می‌کند. آنطور كه آمارهاي اجاره‌نشينان تهران نشان مي‌دهد حدود 95 درصد این جمعيت يك‌میلیون و ۳۰۰ هزار خانواري اجاره‌نشینند و مسکن شخصی ندارند. اجاره‌های چشمگیر مسکن در استان تهران قطعا بخش عظیمی از درآمد خانوار را به خود اختصاص می‌دهد. خرج خورد و خوراک ماهانه هم باید به این هزینه‌های ماهانه افزوده شود. اگر این خانوارها درآمد ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومانی هم داشته باشند پولی برایشان باقی نمی‌ماند که بخواهند آن را پس انداز کرده و از کارخانه‌ها، خودرو مناسب خریداری کنند.
از سوی دیگر خرج‌های اساسی‌تر زندگی به آنها اجازه نمی‌دهد که به صورت قسطی خودرو خریداری کنند. آن هم در شرایطی که خرید خودرو قسطی منوط به پرداخت پولی بیشتر به کارخانه یا فروشنده خواهد بود. دلیل دیگر این امر را می‌توان قیمت بالای خودرو در کشور عنوان کرد. قیمت خودرو در چند سال اخیر رشد چشمگیری به خود دیده‌است. بنابراین این موضوع معادلات خانوارهای متقاضی ماشین را به هم ریخته‌است. این در حالی‌است که اگر قیمت خودرو در کشور عادلانه و در سطح توان متقاضیان مختلف خودرو بود تعداد بیشتری از خانوارها می‌توانستند اقدام به خرید خودرو کنند. گفتني‌است خودروهايي كه در داخل ايران ساخته مي‌شوند به قيمت بسيار مناسب‌تري به كشورهاي همسايه ارسال مي‌شود. يعني اگر قيمت خودرو در كشور براي مردم ايران هم به همين اندازه عادلانه بود شايد يك‌ميليون و 300 هزار خانوار مي‌توانستند راحت‌تر اقدام به خريد خودرو كنند. در دیگر کشورهای جهان هم خودروسازها سعی می‌کنند برای هر قشري خودرو مدنظر آن طبقه را بسازند که خانوارهای مختلف بتوانند با سطح درآمد خود خودرو قابل قبولي خریداری کنند. با این وجود در کشور ما پراید تا چندی پیش ۱۰ میلیون تومان قیمت داشت و حالا هم به ۱۲میلیون تومان رسیده است. چنین دلایلی به‌خوبی نشان می‌دهد که چرا يك‌میلیون و 300 خانوار از جمعيت ساكن پايتخت نمی‌توانند اقدام به خرید خودرو کنند.
دومیلیون و ۵۶۰ هزار خانوار خودرو داخلی دارند
پس از جمعیتی که به کلی توان خرید خودرو را ندارد نوبت به گروه دوم یعنی کسانی كه حداقل یک خودرو (چه داخلی چه خارجی)دارند می‌رسد. شاید بتوان گروه اول را جزو قشر فقیر دانست و گروه دوم را قشر متوسط یا متوسط رو به بالا! آنطور که آمارها نشان می‌دهد اعضاي گروه دومی که یک وسیله نقلیه دارند چیزی در حدود ۶۸ درصد کل خانوارهای تهران را به خود اختصاص داده‌اند. این خانوارها که تعداد آنها دست‌کم به دومیلیون و 560 هزار خانوار می‌رسد می‌توانند برای خود و خانواده‌شان حداقل یک وسیله نقلیه خریداری کنند. با این وجود نکته اینجاست که از این جمعیت دومیلیون و 560 هزاری ۶۰ درصد از افراد تنها و قطعا یک خودرو داخلی دارند. این یعنی درصد بسیار بالایی از صاحبان خودرو در تهران یک خودرو داخلی دارند. از نقطه‌نظری دیگر متقاضی برای خودروهای داخلی بسیار بیشتر از متقاضی خودروهای خارجی‌است.
نكته جالب اينجاست كه ماشين بخش اعظم خانوارهايي كه خودرو داخلي دارند پرايد است. زيرا براساس آمار خودروسازان پرايد پرفروش‌ترين و پرتيراژترين خودرو داخلي‌است. بنابراين درصد بالايي از يك‌ميليون 560هزار خانوار تهراني پرايد سوارند. آنطور كه مشخص است بي‌كيفيت‌ترين و خطرناك‌ترين خودرو ساخت داخل هم همين پرايد است كه درصد بالايي از خانوارهاي تهراني صاحب آنند. حال سوال اينجاست كه آيا خريداران خودرو داخلي واقعا از روي علاقه دست به خريد چنين خودروهايي مي‌زنند؟
مردم مجبورند خودرو داخلی بخرند!
آنطور که به‌نظر می‌آید پاسخ این سوال منفی است. می‌توان اصلی‌ترین دلیلی که متقاضیان خودرو سراغ خودروهای داخلی می‌روند را بالا بودن قیمت خودروهای خارجی دانست. خودروهای باکیفیت خارجی به‌دلیل تعرفه ۹۰ درصدی واردات وقتی وارد کشور می‌شوند قیمت سرسام‌آوری پیدا می‌کنند که خرید آن از توان دومیلیون و ۵۶۰ هزار خانوار تهرانی خارج است. به بیان بهتر اگر خودرو خارجی با تعرفه کمتری وارد کشور می‌شد شاید درصد کمتری از خانوارها سراغ خودرو داخلی می‌رفتند.
آنطور كه يكي از صاحبان باسابقه نمايشگاه ماشين به «تهران‌امروز» گفت متقاضيان خودرو داخلي بيشتر از روي اجبار دست به خريد خودرو مي‌زنند. علي حاتم كه حدود 30 سال است در بازار خودرو فعاليت دارد گفت: همه كساني كه دنبال خريد وسيله نقليه هستند واقعا دوست دارند يك خودرو باكيفيت و زيبا داشته باشند. با اين وجود در حقيقت هيچ‌كدام از خودروهاي ساخت داخل باكيفيت كه نيستند هيچ از زيبايي هم بهره‌اي نبرده‌اند. وي در پاسخ به اين سوال كه چرا 60 درصد خانوارهاي تهراني صاحب خودرو داخلي هستند گفت: زماني كه به دلايل اقتصادي - تعرفه‌اي خانوارها توان خريد خودرو مورد علاقه خود را نداشته باشند بايد به خودروهايي كه قيمت و كيفيت پايين‌تري دارند و اسم داخلي روي آنهاست رضايت دهند.
از سوی دیگر حتی گزارشات رسمی و تایید شده از کیفیت خودروها نشان می‌دهد که ماشین‌های ساخت داخل از کیفیت بسیار پایین‌تری نسبت به خودروهای خارجی برخوردارند. عقب‌مانده بودن تکنولوژی ساخت و به روز نبودن ابزار و ماشین‌آلات از اصلی‌ترین دلایلی است که برای کیفیت پایین خودروهای داخلی ذکر می‌شود. در چنین فضایی هیچ دور از ذهن نیست که بگوییم اگر مصرف‌کننده داخلی توان خرید خودرو خارجی را داشت حتما از بازار داخل فاصله می‌گرفت و به سمت بازار فرامرزی پیش می‌رفت. بنابراین تعداد بالای مصرف‌کنندگان خودرو داخلی را نباید به حساب سرآمد بودن خودروهای داخلی نسبت به خارجی‌ها دانست، بلکه باید ناتوانی متقاضیان خودرو را اصلی‌ترین دلیل اقبال به خودروسازان داخلی دانست.
جمعیت اندک خارجی‌سوارها
مسلما خودروهای لوکسی که در خیابان‌های تهران ویراژ می‌دهند هم صاحبانی دارند. البته هنگامی که ما تعداد خودروهای لوکس خیابان را در کنار تعداد سرسام‌آور و فراوان خودروهای داخلی قرار می‌دهیم متوجه می‌شویم که خانوارهایی که خودرو خارجی سوار می‌شوند و توان خرید خودروهای لوکس و باکیفیت را دارند بسیار اندک است. براساس این گزارش تنها ۵ درصد از خانوارهای تهران دارای وسیله نقلیه خارجی هستند. قطعا رقم ۵ درصد صاحبان خودروهای خارجی در مقابل رقم ۶۰ درصدی داخلی‌سوارها رقمی قابل چشمپوشی به‌نظر می‌آید. رقمی که اگر شرایط اقتصادی خانوارها در کشور مناسب و برابر با باقی مناطق دنیا بود قطعا از عدد ۵ درصد فراتر می‌رفت و صاحبان خودروهای داخلی را مغلوب خود می‌کرد.
منبع:تهران امروز
