اتاق خبر- گروه ترجمه: سوال این است: کشور ترکیه را چه کسی کنترل می کند؟! یکی از روزنامه نگاران رورنامه جمهوریت در مقاله ای به این پرسش پاسخ می دهد... از چپ گرایان اگر این سوال را بپرسید همچنان ترکیه را تختت کنترل کاخ نشینان می دانند، از کردها بپرسید ارتش را نشان می دهند، اما اگر از جمهوری خواهان بپرسید بدون شک از رجب طیب اردوغان اسم می برند.
با توجه به احتمال های بسیار پس کشور تحت سلطه کیست؟
این همکار حتی به این سوال نیز پاسخ می دهد: «همه با انگشت اردوغان را نشان می دهند و همه چیز را زیر سر او می دانند اما من اینگونه فکر نمی کنم.» او در ادامه می گوید: «اردوغان شاید حکومتی جدید تأسیس کند قانون اساسی را تغییر دهد، هر روز در رسانه ها سخنرانی کند اما حاکم مطلق نیست. او مالک ترکیه نیست...»
اما این نویسنده به پشتوانه چه گروهی و چه کسانی چنین ادعایی می کند؟ ادعای بزرگی است و با همین ادعا تمام زحمات حزب عدالت و توسعه را زیر سوال برد. نه تنها من و مردم بلکه خود حزب عدالت و توسعه برای بقای خود باید به دنبال پاسخ باشند.
مسأله روز: سوشی خوران؟!
چندی پیش یک افسر ارشد و عالی رتبه در مصاحبه خود گفت: مغز تمام کسانی که سوشی می خوردند پر از کرم شده است و اگر جمجمه آن ها را بشکنی می توانید کرم هایی که وول می خورند را ببینید! اگر افسران با چنین طرز تفکری ماموران را تربیت می کنند پس بیچاره مردم ترکیه! به هیچ وجهه نمی خواهم به استراتژی های نظامی آن ها فکر کنم!
جوانان چرا مهاجرت می کنند؟
در روزهای گذشته نیویرک تایمز خبرجالب توجهی را منتشر کرد. بسیاری از جوانان خطرات و تهدیدهای احتمالی مهاجرت را به جان می خرند و به کشورهای غربی مهاجرت می کنند اما چرا این جوانان چنین خطراتی را به جان می خرند و به آن سوی مرزها می گریزند. در 5 ماه نخست امسال بالغ بر1000 جوان به این کشورها مهاجرت کردند. این اتفاق برای جوانان ترک نیز افتاده است و بسیاری خفت پناهجویی را می پذیرند و می روند و این جوانان چه می خواهند؟ چه می خواهند که در ممالک اسلامی و خود نمی یابند و به همان کششورهایی می گریزند که رهبرانشان هر روز برای آن ها خط و نشان می کشند. دلایل این مهاجرت ها چیست؟ جنگ داخلی؟ داعش؟ و یا ثبات ظاهری؟
این شاید در نگاه اول طنز به نظر بیاید از طرفی اردوغان کشورهای غربی را تمسخر می کند و از طرف دیگر جوانان ترک به همان کشورها هجوم می برند، این لجاجت برای چیست؟
کوچه های تنگ
شاید بسیاری از افراد که سن و سالی از آن ها گذشته است در جریان موسیقی رایج در میان جوانان نباشد اما من به عنوان یک تحلیل گر همواره پیگیرانه روند موسیقی رپ را دنبال کرده ام.
در این نوع موسیقی رنسانسی شکل گرفته است. همین جوانانی که اردوغان تحقیر و توهین می کند راه خود را یافته اند حداقل در موسیقی صحبت های خود را می گویند و اعتراض خود را به زبان می آورند. این رنسانس دقیقا پس از ماجرای پارک قاضی اتفاق افتاد و در واقع در فرهنگ پس از ماجرای قاضی جای می گیرند. بله این اصطلاحی است که روزی برای متمایز کردن این دوره استفاده خواهد شد. یکی از بارزترین نمونه های این اعتراض، رپر معروفی به نام جزا است که راهی را باز کرده و بقیه جوانان نیز به دنبال او از این مسیر می روند.
اعتراضی در حال شکل گیری است؛ حتی می توان گفت این اعتراض شکل گرفته است! این اعتراض زیرزمینی نیست، روی زمین هم نیست، متعلق به کوچه های تنگ است آن قدر تنگ که جایی برای ماموران حکومتی نیست همان هایی که می خواهند جمجمه جوانان را بشکافند. تمام این ها را گفتم تا در جریان باشید، روزهای عجیبی در انتظار ما است!
برگردان: زهره احدی/ منبع: حریت
