روز ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ که از راه رسید، دونالد ترامپ رییس‌جمهور شگفت‌انگیز آمریکایی برخلاف نظر برخی احزاب و شخصیت‌های سیاسی ایران که تهدید‌های او را بلوف می‌دانستند، در برابر دوربین‌های فیلمبرداری که بینندگان پرشماری آن را می‌دیدند خروج آمریکا از برجام را اعلام کرد.
اکنون دو سال از آن روز می‌گذرد و جا دارد درباره پیامدهای آن در داخل گفت‌وگو و روشنگری شود. شهروندان ایرانی به مثابه آسیب‌دیدگان اصلی پیامدهای خروج آمریکا از برجام و برقراری دور تازه رژیم تحریم اقتصادی ایران حق دارند از زبان کارشناسان مستقل نیز از زبان مردان دولت دوازدهم و نیز سایر نهادهای قدرت بشنوند که ارزیابی آنها چیست و چه قدم‌هایی برای رهایی از سختی‌های تحریم برداشته شده است. شاید برخی به طور واقعی باور دارند این تحریم‌ها به سود اقتصاد ایران بوده است و ادامه این وضعیت را نیز خیر و برکت می‌دانند. این گروه نیز باید به طور دقیق و کارشناسانه دلایل خود را بیان کنند و شهروندان را در وضعیت خبررسانی و اقناع قرار دهند. گروهی از سیاسیون ایران اما شاید باور کارشناسی اقتصادی و سیاسی‌شان این است که برقراری رژیم تحریم‌ها اقتصاد و زندگی ایرانیان را آسیب‌پذیر کرده است ولی باید از بیان این واقعیت اجتناب کرد چون روحیه شهروندان تضعیف شده و راه برای پیشروی آمریکا در این مسیر را باز می‌کند. این گروه نیز باید دلایل خود را بازگو کنند و به شهروندان ایرانی بگویند چرا چنین فکری دارند. گروه‌هایی از دلسوزان به این سرزمین و ایرانیان باور دارند پیامدهای خروج آمریکا از برجام گسترده و شدید بوده و تعادل‌های پیشین را در ایران تخریب کرده و اکنون ایران با عدم تعادل‌های جدی در حوزه‌های گوناگون مواجه است. یکی از عدم تعادل‌های دهشتناک در ایران امروز که از نتایج تحریم است سطح انتظارات شهروندان از رفاه، آرامش و آسایش با واقعیت‌های موجود است. ایرانیان حتی پیش از وقوع و شیوع کرونا نیز روزگار اقتصادی ناخوشی داشتند که هرچند شاخص خود را نشان می‌دهد. شاخص نخست کاهش درآمد سرانه ایرانیان از میانگین ۷۴ میلیون ریال در سال ۱۳۹۰ به ۴۹ میلیون ریال در سال ۱۳۹۸ است. شاخص دیگر صفر شدن میانگین رشد اقتصادی در دهه ۱۳۹۰ و دو سال رشد منفی در سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ است. حذف ایران از کشورهای صادرکننده نفت و یک بازیگر متوسط به بی‌تاثیر شدن که می‌تواند سرآغاز حذف دائمی ایران از بازار نفت شود از دیگر شاخص‌های مصیبت‌بار است. نداشتن چشم‌اندازی روشن برای عبور از بحران اقتصادی و عادی شدن وضعیت کسب‌وکار ایرانیان در آینده کوتاه‌مدت که هیچ نهادی حاضر نیست آن را بپذیرد از دیگر پیامدهای خروج و تحریم اقتصادی ایران است که نتایج دهشتناک ژرفی برجا می‌گذارد. شهروندان ایرانی حق دارند بدانند دولت و سایر نهادها برای آینده کوتاه‌مدت و میان‌مدت آنها چه برنامه‌ای دارند و چگونه می‌خواهند پیامدهای تحریم اقتصادی را بر کسب‌وکار و زندگی آنها جبران کنند و باید بدانند این وضعیت تا کی ادامه دارد. اکنون و در نخستین روزهای سومین سال خروج آمریکا از برجام و تشدید تحریم‌ها اگر شهروندان بدانند چقدر دیگر این وضعیت ادامه دارد شاید آسان‌تر از شرایط مبهم فعلی با واقعیت‌ها کنار بیایند و برای آینده کوتاه‌مدت خود برنامه بریزند.