حمله هوايي نيروهاي آمريکايي به مواضع طالبان در ولايت قندهار و درگيري نيروهاي امنيتي افغانستاني با حمايت نيروهايي هوايي با طالبان در قسمت ديگري از قندهار از سوي ديگر سقوط شهرستان کوهستان و توسط طالبان بر اين منطقه و محاصره شماري از نيروهاي دولتي، اين شائبهها را ايجاد کرده است که عملا در صحنه ميداني نيز توافقات انجامشده منجر به شکست شده است. طالبان در آغاز کردن مذاکرات داخلي تعلل ميکند تا بتواند زمان بخرد تا سرزمين بيشتري بهدست آورد و با دستان پر وارد مذاکره شود. با وجود تفاهم عبدا... عبدا... و عبدالغني اما همچنان اختلافاتي وجود دارد که فضا را براي طالبان بازتر کرده است. از سوي ديگر طالبان در قرارداد با آمريکا دو مساله را گنجاند. يکي مساله برقراري امارت اسلامي است. هرچند آمريکاييها در تبصرهاي اعلام کردند آن را به رسميت نميشناسند، اما واقعيت اين است که اين مفهوم امارت اسلامي در متن توافق آمده است. مساله بعدي اين است که طالبان پذيرفته خاک افغانستان، محلي براي عمليات نيروهايي مانند القاعده عليه منافع آمريکا و متحدانش نباشد. واقعيت اين است که طالبان تاييد نکرده داعش يا هر گروه ديگري عليه رقباي آمريکا هم نميتوانند عمل کنند و اين مساله به صراحت ذکر نشده است. تنها مقولهاي که ذکر شده، ممنوعيت عمليات عليه آمريکا و متحدانش است و طبق آن به نظر ميرسد پس از اين متحدان آمريکا از سوي طالبان مورد حمله قرار نخواهند گرفت اما طالبان تعهدي براي عدم حمله به ايران، روسيه و چين نداده است و ضرورت ارتباط با اين گروه در همين معنا خلاصه ميشود. مشخصا اگر طالبان وارد فرايند قانوني و مشارکت سياسي از طريق انتخابات شود، احتمال پيروزي آن ممکن است. مناطقي از افغانستان که تقريبا هممرز با خراسان جنوبي و سيستان و بلوچستان ميشود، مناطقي است که طبق توافق آمريکا و طالبان، به اين گروه واگذار خواهد شد. بنابراين عاقلانه است که ايرانيها از قبل پيشبينيهاي لازم و ملاحظات امنيت ملي خود را داشته باشند. آنچه در اين ميان مهم است اين است که براي حل مشکلات افغانستان بايد قدرتهاي خارجي در امور داخلي اين کشور دخالت نکنند تا چنين تصميمهاي تنشزايي گرفته نشود. در منطقه دو دسته کشور وجود دارند که در امور افغانستان دخيل هستند؛ دسته نخست آنهايي هستند که مرز مستقيم دارند و دسته دوم کشورهايي هستند که مرز مشترک ندارند اما در افغانستان منافعي دارند. ترکيه و عربستان از جمله مهمترين اين کشورها هستند که نقش آنها در افغانستان انکارناپذير است. ايران بايد به همراه کشورهاي منطقه يک عزم جدي ايجاد کند تا اين مشکلات در درون افغانستان حل شوند. طالبان در اين ميان از نظر عقيدتي به عربستان وابسته و از نظر نظامي به پاکستان پس اين امر نشان ميدهد که نياز به يک توافق گسترده منطقهاي است. در توافقي نيز که صرفا ميان ايالاتمتحده و طالبان منعقد شد، نقاط ابهام زيادي وجود دارد، زيرا هنوز هم آمريکا از اين کشور خارج نشده است و برنامه اين کشور در اين رابطه مشخص نيست.
آرمان ملی