در بین اعضای مجمع فعالان یکی از افراد مطرح احمد پورفلاح است. مردی از بخش صنعت که بسیار مودب و آرام صحبت می کند و اهل جنجال نیست. با این وجود در این مصاحبه سعی شد که بسیار صریح درباره اتاق بازرگانی آینده از وی سوال شود و پورفلاح هم با آرامش همیشگی اش به سوالات جواب داد.
شما تجربه زیادی در اتاق بازرگانی دارد. از نظر شما یک فرد چند سال بهینه است که در هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی حضور داشته باشد؟
اگر به خرد جمعی اعتقاد داشته باشیم به نظر من تا زمانی که ذی نفعان یک مجموعه تشخیص می دهند فردی تأثیر گذار است نباید جلوی وی را گرفت. مگر آن که نگران بعضی حرکات خطی و لابی گری ها باشیم که در این موارد محدودیت خوب است. مثلا برای رئیس جمهور 2 دوره می گذارند و می گویند هر چه داشته نشان داده است و دیگر نمی تواند بیش از این هم افزایی داشته باشد. با این وجود من با محدود کردن و می گویم باید به سمت آزاد سازی حرکت کنیم. وقتی نخبگان تشخیص می دهند فردی با آن که سنش بالای 75 سال است اما هنوز ذهنی قوی دارد، علاقه دارد و تأثیرگذار است نباید جلوی وی را گرفت. من با جوان گرایی و جانشین گرایی 100 درصد موافق هستم. حتی در اتاق ایتالیا پیشگام شدیم و یک نهاد ایجاد کردیم که افراد علاقه مند قدیمی، برای حفظ جایگاه و تجربه اش در این شورا باشند که بالاتر از هیأت مدیره باشند. کار این افراد نظارت است و در عین حال به صندلی نمی چسبند. اما حتی این بحث هم مانعی برای حضور عملیاتی فردی با سن 80 سال نیست و اگر این فرد هم بخواهد در هیأت مدیره باشد و نمایندگان به وی رای دهند پس مانعی وجود ندارد. صرف آدم جدید آمدن به معنی تأثیرگذاری بیشتر نیست.
از زاویه دیگری به مسئله نگاه کنیم. فردی سال ها یک اتاق را مدیریت کرده است. آیا وی حرف جدیدی برای مطرح کردن دارد؟
مسئله فقط حرف جدید وی نیست. این فرد به دلیل ارتباطات خوب و تجربه ارزشمندی که دارد می تواند آدم های جدید را جذب کند و خطوط را روشن کند. در یک مجموعه 2-3 نفری حضور افرادی با 20 سال تجربه خیلی عالی است. البته من با این تز که اتاق بازرگانی جای عصا به دست ها است کاملا مخالفم و عصا به دست قبل از این که عصا به دست بگیرد باید جوانان جانشین خود را آماده کند. اما این موضوع نباید به یک دیوار تبدیل شود و بگوییم محدودیت وجود دارد. باز هم تأکید می کنم که این برای یک سیستم اقتصادی سالم است که با استفاده از ارتباطات و امکانات افراد رای نخرند و کسی تحت فشار رئیس نباشد که به وی رای دهد. امروز هنوز افرادی را داریم که بالای 80 سال سن دارند اما فکرشان خوب کار می کند، اطلاعات دارند، جایگاه و تجربه خوبی دارند. در چنین شرایطی اگر تصمیم گرفتند که وی باشد نباید محدودیتی ایجاد کنیم. مشکل این است که به دوره انتقال بی توجه هستیم و اغلب فکر می کنیم اگر به نفر دوم کار یاد دهیم ممکن است زیر پای وی خالی شود.
اصولا اتاق بازرگانی چه چیزی دارد که افراد بعد از این همه سال و علی رغم این که از کارهای شخصی خود باز می مانند باز هم علاقه مند به حضور در آن هستند؟
سوال خیلی خوبی است. من بعد از 5 دوره در اتاق بودن صادقانه می گویم هنوز نفهمیده ام که اتاق چی داره که افراد می خواهند بیایند. خود من را مجبور کردند که بمانم. افرادی در اتاق هستند که در اتاق بازرگانی هستند که نه اتاقی برای خود تشکیل نه به سفرهای اتاق رفتند و نه منفعتی برای خود ایجاد کردند. در واقع بنگاه دارهایی در اتاق ماندند که به کسب و کار آنها بسیار آسیب خورد. به خاطر وقتی که برای کارهای تشکلی گذاشتند زیان مالی زیادی داشتند. آنها علاقه مند هستند کار انسانی بکنند. اما واقعیت این است که افرادی در اتاق حضور دارند که در جهت منافع شخصی، گروهی و جناحی در اتاق حضور پیدا می کنند. من منکر وجود این افراد نیستم و آن را مردود و مسموم می دانم. این موضوع باید رصد شود. مشکل این است که بسیاری از این افراد می آیند و صندلی را اشغال می کنند و در عین حال هیچ حضوری هم در جلسات ندارند.
مگر قانون وجود ندارد که اگر تعداد غیبت نماینده ای بیش از حد مجاز بود باید اخراج شود؟
به این موضوع متأسفانه عمل نمی شود. من خواهش کردم که در اسفند ماه اعلام شود که هر عضو چند بار در جلسات هیأت نمایندگان و کمیسیون ها شرکت کرده است تا مشخص شود که هر فرد چقدر به وظیفه نمایندگی خود عمل کرده است و شایستگی این را دارد که مجددا انتخاب شود یا خیر.
حتی اگر با این پیشنهاد شما برخی از بزرگان مجمع فعالان حذف شوند شما حاضر به قبول این موضوع هستید؟
100 درصد. من نامه ای در این رابطه نوشته ام و کاملا به این بحث اعتقاد دارم. این مشکل را در خود مجمع فعالان هم داریم. برخی از افراد حتی اگر بی تأثیر می آیند مشکلی ندارند اما واقعا برخی نمی آیند. گویا مسئله فقط کارت ویزیت است که بنویسند عضو اتاق بازرگانی هستند. بسیاری می آیند که فقط بگویند من انتخاب شده ام و یک تابلو داشته باشند. 25 درصد اعضای اتاق چهره های تأثیرگذار هستند و بعد باید ببینیم همین 25 درصد چند نفر به دنبال منافع ملی هستند.
