کد خبر:
101750
تاریخ انتشار: 26 فروردین 1394 - 11:57
تولید محصولات با کیفیت و قیمت مناسب یکی از مهم‌ترین ارکان ورود محصولات هر کشور به بازارهای بین‌المللی است اما باید به دو مقوله ثبات و امنیت در بازار هدف نیز توجه داشت.
مقایسه آمار تولیدات کشور در دهه ۸۰ نسبت به دهه ۷۰ نشان می‌دهد که بیشتر بخش‌ها تولیدی کشور با افزایش ظرفیت مواجه بوده‌اند و بخش خصوصی ایران با وجود تمام مشکلات توانسته میزان تولیدات خود را اضافه کند که در این زمینه می‌توان به افزایش ظرفیت در صنایعی نظیر خودروسازی، صنایع غذایی، سیمان، فولاد، کاشی و سرامیک و... اشاره کرد.
خوشبختانه در دو دهه اخیر؛ ظرفیت تولید تمام واحدهای صنعتی کوچک و بزرگ و متوسط افزایش یافته اما با وجود این افزایش ظرفیت تولید نتوانسته در بازارهای هدف سهم مناسبی را به خود اختصاص دهد.
درحال‌حاضر، با توجه به تمام افزایش‌هایی که در ظرفیت تولید کشور انجام شده، باز هم ایران نتوانسته از بازارهای جهانی درصد قابل توجهی را به خود اختصاص دهد تا جایی که هم‌اکنون در بازارهای صادراتی جایگاه مناسبی نداریم.
یکی دیگر از اشکالاتی که در مسیر تولید و تجارت ایران به وضوح به چشم می‌خورد، این است که ما به سهولت بازارهای هدف خود را که به سختی به‌دست آورده‌ایم، از دست می‌دهیم که این امر می‌تواند به دلیل کیفیت نامناسب و قیمت بالای محصولات ایرانی باشد.
البته در این میان نباید از نقش تحریم‌ها در خروج ایران از بازارهای هدف غفلت کرد اما سهم تحریم‌ها در از دست دادن بازارهای هدف ایران نسبت به تاثیر شاخص کیفیت پایین و قیمت بالای محصولات ایران در مقایسه با سایر رقبا چندان مجالی برای خودنمایی پیدا نمی‌کند.
در شرایط کنونی؛ کشورهای همسایه و برخی از کشورهای دور بازارهای هدف صادراتی ایران هستند که البته حضور ایران در این بازارها را نیز نباید به حساب مناسب بودن شرایط تولیدات خود بنویسیم بلکه شرایط نسبی و خاص آن کشورها موجب شده تا بتوانیم به عنوان صادرکننده کالا به آن بازار هدف شناخته شویم.
گفتنی است؛ حضور محصولات ایرانی در بازارهای هدف چندان دوام و قوام ندارد که یکی از این دلایل این امر تفکیک نشدن شرح وظایف مدیر بنگاه اقتصادی با سرمایه‌گذار همان بنگاه است.
متاسفانه در ایران، تمام سرمایه‌گذاران همان مدیران واحدهای تولیدی هستند بنابراین به‌طور معمول بنگاه‌های تولیدی و صنعتی ایران توسط افراد غیرمتخصص اداره می‌شوند که این امر می‌تواند به بخش تولید آسیبی جدی وارد کند.
تاکنون در بنگاه‌های تولیدی و صنعتی کشور به عارضه‌یابی و بازنگری سازمانی توجهی نشده و صاحبان بنگاه‌ها تنها به تامین منابع مالی بیشتر و دسترسی سریع‌تر به سود فکر می‌کنند.
همچنین یکی دیگر از مسائلی که مانع از صادرات محور شدن تولیدات کشور شده این است که در ایران بین بخش تولید و تجارت هیچ تفکیکی وجود ندارد. در تمام دنیا تولید و تجارت دو بخش تخصصی و جدا از یکدیگر هستند و این در حالی است که در ایران مدیران یک بنگاه تولیدی و صنعتی از ابتدای مرحله تولید که همان تامین مواد اولیه است تا بخش صادرات را به عهده می‌گیرند.
بازاریابی و تجارت یک بخش تخصصی از اقتصاد است که تاکنون در ایران این بخش را از تولید جدا نکرده‌ایم که یکی از عمده‌ترین دلایل این تفکیک نشدن را باید ناشی از تلاش برای کسب سود بیشتر از سوی مدیران بنگاه‌های تولیدی و صنعتی دانست.
یکی دیگر از دلایلی که نتوانسته‌ایم به تولیدات رقابت‌پذیر دست یابیم این است که به نیاز بازارهای هدف به لحاظ کیفی و قیمتی توجهی نمی‌کنیم به همین دلیل به سهولت از بازارهای هدف حذف شده و رقبای جدید جایگزین کالاهای ایرانی می‌شوند.
بنابراین معتقدیم، ضعف‌های مدیریتی در اقتصاد ایران منجر شده تا تولیدات ضعیف و غیرقابل رقابت باشد اما هیچگاه فعالان اقتصادی این اشکالات را نپذیرفته و برای توجیه نقاط ضعف خود اقدام به شوت کردن توپ تقصیرات به زمین دولت و مجلس می‌کنند در حالی‌که دولت و مجلس به تنهایی عوامل ضعف اقتصاد و تولید کشور نیستند.
علی صدری / رییس خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان ایران
کلید واژه ها :
