واحد پول کشور طبق ماده یک قانون پولی و بانکی کشور مصوب 28/4/1351 ریال است و هر یک ریال معادل 0108055/0 گرم طلای خالص تعیین شده است.با توجه به این که ارزش هر انس طلا در بازارهای جهانی بیش از 1500 دلار است و هر انس حدود 32 گرم است ؛با محاسبه ایی ساده می توان گفت ؛هر ریال معادل نیم دلار یا بیش از 6000 هزار ریال می باشد.متاسفانه طی سال های پس از تصویب قانون پولی و بانکی ،به دلیل عدم توسعه اقتصادی و صنعتی ،ارزش ریال کاهش یافته و به جای جبران ارزش از دست رفته ریال ،به صورت اعلام نشده رابطه ریال با طلا قطع شده است.
حال این سوال مطرح می شود که آیا با حذف چهار صفر از پول ملی قدرت اقتصادی ،نرخ رشد اقتصادی ،نرخ بازده تولید و نظایر این ها افزایش می یابد؟حجم نقدینگی ،تورم و بیکاری چطور؟چرا اقتصاد دانان کره جنوبی ،ژاپن و دیگر کشورهای پیشرفته اقتصادی به فکر حذف چند صفر از پول ملی خود نیفتاده اند؟
سوال اساسی تر این است که چرا طی سال های گذشته و با افزایش قیمت طلا ،برابری ریال با طلا حفظ نشده است.چرا مبنای پول ملی به جای طلا با ارز خارجی و مشخصا دلار امریکا سنجیده می شود؟ حال آن که بند "د" قانون پولی و بانکی کشور مقرر کرده است ؛برابری پول ها ی خارجی نسبت به ریال و نرخ خرید و فروش ارز از طرف بانک مرکزی ایران با رعایت تعهدات کشور در قبال صندوق بین المللی پول محاسبه و تعیین می شود.آیا تا کنون به این وظیفه قانونی عمل شده است؟
در شرایطی که هر ین ژاپن معادل 131 ریال ،روبل روسیه 373 ریال ،وون کره جنوبی 9/9 ریال ،روپیه پاکستان 110 ریال و درام ارمنستان 25 ریال است ؛چه ضرورتی دارد که چهار صفر را از پول ملی حذف کنیم .غیر از تغییر اسکناس ها فارغ از هزینه چاپ و توزیع پول جدید و جمع آوری پول قدیم چه سودی برای اقتصاد ملی خواهد داشت؟
گفته می شود هدف از این اقدام کاهش حجم و تعداد اسکناس در جریان مبادله است.ممکن است این استدلال در میان مدت تاثیر گذار باشد ؛اما آیا نمی شود از ابزار های دیگر نظیر چک ،کارت اعتباری و غیره به جای مبادله اسکناس استفاده کرد؟شاید بهتر باشد واحد پول جدیدی به صورت قانونی تعریف و با در نظر گرفتن شرایط زمانی مناسب و رعایت نقطه نظرات کارشناسان به صورت لایحه قانونی به مجلس ارایه شود.
مسعود دانشمند،عضو هیات نمایندگان اتاق ایران
