یک کارشناس حوزه آب گفت: انتظار از طرح های تعادل بخشی آبخوان ها برای نجات منابع آب زیرزمینی، یک خوشبینی تمام عیار است و باید گفت که طرح های تعادل بخشی آبخوان ها نمی تواند آبخوان ها را نجات دهد.
داریوش مختاری در پاسخ به این پرسش که برای نجات بخشی آبخوان ها آیا طرح های تعادل بخشی کافی است یا خیر، اظهار کرد: برای اجرای این کار لازم است نیروهایی که در جهت مثبت و منفی عمل می کنند شناسایی شوند.
وی با بیان اینکه از حدود 100 سال پیش تا کنون گسترش کشاورزی در فضای باز با حمایت دولت انجام گرفته است، اظهار کرد:پیش از آن بهره برداران منابع آب، حدود 30 تا 70 درصد از محصول فیزیکی را به عنوان مالیات به دولت پرداخت می کردند.
به گفته این کارشناس این در حالی است که در یکصد سال اخیر کشاورزان نه تنها مالیاتی به دولت نمی پردازند بلکه هزاران میلیارد تومان یارانه های دولت شامل انواع اقدامات حمایتی،فنی،اعتباری به سمت بهره برداران منابع آب (کشاورزان) سرازیر شده است.
مختاری با بیان‌اینکه بانک کشاورزی و مجموعه وزارت جهاد کشاورزی همواره تسهیل گر کمک ها و حمایت های فنی و اعتباری دولت بوده اند، اظهار کرد: اکنون آشکار شده که گسترش اراضی کشاورزی از حدود یک و نیم میلیون هکتار در 1289 هجری شمسی به نزدیک به 8 میلیون هکتار فعلی، اقدامی شتابزده و به شدت مغایر با واقعیت های بوم شناختی کشور بوده است.
وی ادامه داد: به واقع همان نیروهایی که موجب گسترش کشاورزی در فضای باز شدند اکنون نقش تشدیدکننده بحران آب را دارند و حمایتهای فنی و اعتباری دولت از کشاورزی در فضای باز موجب تشدید بحران آب و تشدید نابودی آبخوانها می شود.
این کارشناس با ارائه راهکار خود برای حل این مساله اظهار کرد:شایسته است دولت به سمت کشت در فضای بسته به ویزه گلخانه های فوق الکترونیک که از هر هکتار آن با حدود دو دهم لیتر بر ثانیه آب می توان برای یک دوره بهره برداری دست کم 500 تن محصول صیفی یا جالیز تولید کرد حرکت کند.
مختاری اظهار کرد:هرگونه معیشت جایگزین که همزمان از بیکاری و بی درآمدی جامعه کشاورزی جلوگیری کند و در همان حال از مصرف منابع آب بکاهد همراه با اقدامات کنترلی برای حفاظت از آبخوانها، موجب نجات آبخوان ها می شود که باید به این مهم توجه ویژه‌ای شود.
وی با بیان‌اینکه بندهای 15 گانه طرحهای تعادل بخشی آبخوانها بدون خنثی کردن نیروهای تشدیدکننده یادشده نمی تواند برای کاستن از بحران آب مفید باشد،گفت: توقف یا تعدیل اقدامات سازه ای مخرب کمک بزرگی به نجات آبخوان ها و بازگرداندن تعادل بوم شناختی به پیکره های آبی و دشت ها خواهد بود لذا اکنون دولت ناچار است اقدامات سنجیده تر و هوشمندانه تری برای نجات بخش باقی مانده آبخوان ها در دستور کار قرار دهد .
به‌گفته این کارشناس ایران قدمت طولانی در مدیریت آب دارد و 6900 سال را صرف تعادل بوم شناختی در پهنه سرزمین کرده است لذا باید مساله مدیریت آب با ظرافت بیشتری مورد مطالعه قرار بگیرد.
منبع: ایسنا
