به گزارش اتاق خبر، امسال، سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر با بزرگداشت رویا تیموریان، بازیگر سرشناس تئاتر، تلویزیون و سینما، همراه بود. تیموریان برای حضور روی صحنه، لباسی متفاوت و طراحی‌شده پوشیده بود که طراح آن کسی نبود جز دخترش، دنیا مدنی. دنیا مدنی را اهالی سینما و تئاتر به‌خوبی به واسطه فعالیت‌هایش در این حوزه می‌شناسند اما شاید کمترکسی از فعالیت او در حوزه طراحی لباس خبر داشته باشد. با این طراح جوان درباره لباس خاصی که برای مادرش طراحی کرده است و فعالیت‌های دیگرش در این حوزه گفت‌وگو کردیم.
دنیا بیشتر در فعالیت‌های سینمایی تو را دیده بودیم و فکر نمی‌کردیم طراحی لباس هم کرده باشی...
بله، من هم در ایران و هم در مالزی، طراحی لباس خوانده‌ام. اشتغالم به تحصیل رو به اتمام است و در مرحله ارائه پایان‌نامه هستم. بیشتر مامان حمایت می‌کند و این اطمینان را کرده که طراحی لباس‌هایش را به من داده؛ این ماجرا، برای من هم فرصتی برای نشان‌دادن توانایی‌هایم و البته آزمون و خطاهای شروع کار جدی و حرفه‌ای است. طراحی لباس برای مادرم این مزیت را دارد که آدم‌ها می‌فهمند من دارم کار حرفه‌ای طراحی لباس می‌کنم و با اسم و سبک کارم آشنا می‌شوند.
امسال در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر بزرگداشت مادرت، رویا تیموریان، برگزار شد و طبیعتا این‌که با چه لباسی روی صحنه حاضر بشود، اهمیت داشت. این لباس را شما طراحی کرده بودی. دوست دارم بدانم برای چنین مناسبت ویژه‌ای و حضوری که برای هر هنرمندی شاید فقط یک‌بار اتفاق بیافتد به چه نکات و مسائلی در طراحی فکر کردی؟
قبل از هر چیزی به شخصیت خانم تیموریان فکر کردم و سعی کردم لباس کاملا هم‌سو با کاراکتر ایشان باشد. از او همیشه به عنوان هنرمندی متین و باوقار یاد می‌شود. بنابراین من هم این وقار و متانت را در طراحی لباس لحاظ کردم. از طرفی در انتخاب برش‌ها و رنگ‌ها و حتی جنس پارچه سعی کردم دست به انتخاب‌هایی بزنم که با سن مادرم هم‌خوانی داشته باشد. مادر اصولا آدمی نیستند که بخواهند با لباسی که می‌پوشند بیشتر به چشم بیایند و جلب توجه بکنند.
اما لباس‌شان در شب افتتاحیه خیلی جلب توجه می‌کرد...
بله، ولی این جلب توجه به خاطر رنگ یا این‌که اتفاق عجیبی در آن باشد، نبود. من از رنگ مشکی که رنگی سنگین و متین است، استفاده کردم. همین‌طور پارچه مخمل انتخاب کردم که برای سن ایشان مناسب بود و وقار و سنگینی به همراه دارد. آستین را هم به خاطر این‌که لباس کمی دارای نشانه‌های ایرانی و قاجاری باشد، تکه‌دوزی طلایی کار کردیم. طرح‌ها البته بته‌جقه نبود اما افه بته‌جقه داشت و خیلی‌ها فکر کرده بودند بته‌جقه است.
مدل دامن این لباس تازگی داشت. از برش متفاوتی استفاده کرده بودی. درباره آن بیشتر توضیح می‌دهی؟
اتفاقا این دامن، طرحی قدیمی بود که بیشتر مامان‌‌بزرگ‌ها آن را دیده‌اند. این طرح به دهه چهل برمی‌گردد که آن موقع بسیار مد شده بود. فرمی که شامل یک دامن پلیسه بلند است و پارچه صاف و ساده‌ای که روی آن کج می‌آید. من این طرح را برای این انتخاب کردم که هم از نظر بصری تازه‌گی دارد و مدرن است و هم پیشینه تاریخی دارد.
به نظر بسیار سنگین می‌آمد. پارچه زیادی باید مصرف شده باشد...
فکر نمی‌کنم لباس خیلی سنگین بود. تقریبا چهار متر مخمل و حدود سه متر حریر پارچه برای این لباس استفاده شده بود که طبیعتا حریرها وزن چندانی نداشته‌اند.
وقتی لباسی را طراحی می‌کنی؛ به راحتی، کاربردی‌بودن و سبک‌بودن آن هم فکر می‌کنی؟
قطعا، چون مهم‌ترین مسأله در طراحی لباس، راحتی کسی است که آن را به تن می‌کند. او باید لباسش دوست داشته باشد و از پوشیدن آن لذت ببرد و با آن اعتماد به نفس داشته باشد.
جز طراحی این لباس خاص، چه کارهای دیگری در رزومه طراحی‌ات ثبت کرده‌ای؟
من در چهار فیلم سینمایی دستیار آتوسا قلم‌فرسایی در طراحی صحنه و لباس بودم. همین‌طور در سه تئاتر دستیار ایشان بودم و توانستم از تجربیات باارزش ایشان بیاموزم و مدیون‌شان هستم. علاوه بر اینها، خودم سال گذشته طراح لباس تئاتر «پدروپارامو» بودم. گذشته از همه اینها، برای برخی طرح‌هایم، مراسم نمایش خصوصی برگزار کرده‌ام.
مد آنلاین
