اتاق خبر - زنده یاد دکتر احمد بیرشک، بنیانگذار مجموعه مدارس نمونه «هدف» بود که توفیق تحصیل در دوره دبستان آن را داشتم. روزی برای سخنرانی به مدرسه مان آمده بود که به بچه ها گفت: «طوری زندگی کنید که همیشه جمع باشید و ضرب شوید. تفریق و تقسیم نشوید.»
مقاله معروف «نقد قانون دانشگاه»
او در سال ۱۳۲۱ پس از آنکه دانشگاه تهران از وزارت معارف جدا شد، او به عنوان رئیس دانشگاه تهران انتخاب شد. در سال ۱۳۲۲ مقاله معروف «نقد قانون دانشگاه» را نوشت كه بازتاب زیادی در بین شخصیت های علمی و دانشگاهی آن زمان داشت.
وقتی سید محمد خاتمی از او تقدیر کرد
یکی از بزرگترین خدمات استاد بیرشک به جامعه فرهنگی ایران، بنیان گذاری مدارس هدف بود که در تاریخ ۲ خرداد ۱۳۲۷ با سرمایه‌ای اندک (۳۵۰۰۰ تومان) اولین مدرسه هدف (مخفف هنر، دانش و فرهنگ) را بنیان گذاشت.
او سال های پس از انقلاب را در سکوت و عزلت نشینی، مشغول تحقیق و مطالعه در حوزه هندسه و نجوم بود. تا آنکه در سال ۱۳۷۰ موفق شد بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی را بنیان‌گذاری کند و تا سال ۱۳۷۷ ریاست آن را برعهده داشت.
نخستین بار پس از انقلاب در دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی، دو بار مورد توجه دولتمردان فرهنگی قرار گرفت و با دریافت لوح تقدیر ریاست جمهوری به عنوان استاد نمونه شناخته شد واز دانشگاه شهید بهشتی دکتری افتخاری ریاضیات دریافت کرد. دومین بار نیز در فروردین ۱۳۸۱ نشان دولتی درجه یک دانش را از رییس جمهوری دریافت کرد.
او گزارش ساعت به ساعت روز عاشورا را استخراج کرد
او ریاضی دانی بزرگ بود که تقویم ایرانی را تصحیح کرد. یکی از مهمترین تحقیقات دکتر احمد بیرشک، استخراج گزارش ساعت به ساعت از روز عاشورا بر اساس مقاتل است. طبق محاسبه مرحوم دکتر احمد بیرشک در «گاهشماری ایرانی» واقعه کربلا به حساب گاهشماری شمسی 21 میزان سال 59 شمسی رخ داده است. تاریخ شمسی برخلاف تاریخ قمری در تغییر نیست.
موقعیت زمین نسبت به خورشید ثابت است و با استخراج اوقات شرعی شهر کربلا در این تاریخ، سخنان مقتل نویسان به ساعت و دقیقه برگردانده می شود. او توانست اوقات شرعی روز 21 میزان به افق کربلا (که در طول قرون حداکثر 3-+ دقیق اختلاف می تواند داشته باشد) استخراج کند و روایات مقتل نگاران با این ساعت ها را تنظیم کرد.
چرا «نعمتی» چون حیات را باید «قید» دانست؟!
تعبیر «برخورداری از نعمت حیات» از خود استاد بیرشک است که در برابر کسانی که تعبیر «در قید حیات بودن» را استفاده می کردند، اعتراض می‌کرد که چرا «نعمتی» چون حیات را باید «قید» دانست؟!
او که ۱۴ فروردین ۱۳۸۱ درگذشت، دستور داده بود رو ی قبرش بنویسند: « افتخارم این است که: خوشه چین فضل بزرگان بوده ام»
روحش شاد و یادش گرامی باد.
94110
