به گزارش اتاق خبر، واقعیت آن است که براساس جدیدترین گزارش رتبه‌بندی جهانی بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری فعال در عرصه بین‌المللی که از سوی موسسه اعتبارسنجی و رتبه‌بندی معتبر «استاندارداند پورز» (Standard and Poors) تهیه و منتشر شده است از مجموع ۱۰ بانک برتر جهان در سال ۲۰۱۶ میلادی ۸ بانک، خارج از ایالات متحده فعال بوده و ریشه‌ای غیرامریکایی داشته‌اند و برای نمونه بزرگترین موسسه مالی ایالات متحده یعنی «بانک جی‌پی مورگان چیس» (JP Morgan Chase) حتی تا رتبه هفتم نزول کرده و «بانک آو امریکا» (Bank of America) به عنوان دیگر بانک امریکایی، در کنار بانک مورگان تنها موسسات پولی و مالی مطرح امریکایی هستند که در میان ۱۰ بانک برتر جهان در سال جاری حضور دارند. یک علامت هشداردهنده و نوعی پیام را می‌توان در این رتبه‌بندی تشخیص داد به این صورت که بانک جی‌پی مورگان می‌توانست در این نردبان رتبه‌بندی به شکل قابل ملاحظه‌ای صعود کند اگر صورت‌های مالی خود را برپایه اصول و قواعد پذیرفته شده و رایج حسابداری تنظیم و حسابرسی می‌کرد همان‌گونه که سایر بانک‌های غیرامریکایی مطرح در جهان از روش‌های استاندارد گزارش‌دهی در زمینه تعاملات مالی بین‌المللی خودشان استفاده کرده‌اند. تفاوت اساسی در این دو روش در نحوه گزارش کردن دارایی‌های خالص بانک براساس استاندارد GAAP یا گزارش دارایی‌های ناخالص بانک براساس استاندارد IFRS بوده است. بنابراین اگر میدان عمل و عرصه فعالیت بانک جی‌پی‌مورگان با رعایت استانداردهای اشاره شده سطح‌بندی می‌شد می‌توانست در جدول رتبه‌بندی بانک‌ها در گزارش موسسه استاندارداند پورز تا رتبه دوم بالا بیاید گرچه حتی در آن صورت هم به خودی خود دچار افت جایگاه می‌شد چرا که در سال ماقبل این گزارش ـ یعنی در گزارش مربوط به سال ۲۰۱۴م ـ در رتبه نخست بانک‌های برتر دنیا قرار گرفته بود. در گزارش جدید موسسه استاندارداند پورز اگر جایگاه بانک‌های برتر جهان را با ابعاد کمی بزرگتر مانند ۲۰ بانک برتر و ۵۰ بانک برتر دنیا در سال ۲۰۱۶م مرور و مقایسه کنیم باز هم شاهد افت محسوس جایگاه بانکداری ایالات متحده در ابعاد بین‌المللی خواهیم بود. در این گزارش می‌توان مشاهده کرد که در میان ۲۰ بانک نخست جهان تنها ۴ بانک از ایالات متحده حضور دارند و در ابعاد بزرگتر نیز فقط ۶ بانک از مجموع ۵۰ بانک برتر دنیا در سال ۲۰۱۶م جزو بانک‌های امریکایی هستند. به عبارت دیگر سوای ۲ بانکی که پیش‌تر نام برده شد، شاهد حضور بانک ولز فارگو در رده یازدهم، سیتی‌گروپ در رتبه سیزدهم، گلدمن ساچز در پله بیست‌وهشتم و بانک مورگان استنلی در جایگاه سی‌وهشتم برترین بانک‌های جهان هستیم. در مقابل اما می‌بینیم که ۴ بانک از ۱۰ بانک نخست جهان و ۱۱ بانک از مجموع ۵۰ بانک برتر دنیا متعلق به کشور چین است. روند حضور این بانک‌های چینی در میان بانک‌های برتر دنیا همزمان با سروصداهای مداومی شکل گرفته که مدتی است در زمینه ضعیف شدن و حتی به آستانه فروپاشی رسیدن تعدادی از بانک‌های وال‌استریت در نیویورک، در بیشتر محافل مالی و پولی جهان طنین‌انداز شده است. حتی آرا و اظهارنظرهای اخیر سهامداران نیز حاکی از وجود اشتیاقی- ولو اندک- برای فروپاشی و اعلام ورشکستگی در درون این موسسات است اما فشارهای واردشده از سوی واشنگتن که طنینی پوپولیستی دارد برای مقابله با اوضاع جاری در حال شدت گرفتن است. دیک بووی، از تحلیلگران بانکی و قائم‌مقام بخش تحقیقات صاحبان سهام در بازار بورس و سرمایه رافرتی در خلال یک مصاحبه خبری می‌گوید: «این خط‌مشی و سیاست عمومی است و سیاست‌گذاری عمومی نیز در یک کلام، کار کردن و فعال بودن است. »وی در توضیح دیدگاه خود می‌افزاید: «بانک‌های ایالات متحده در حال آب رفتن و کوچک‌سازی خودشان هستند در حالی که بانک‌های چینی و فرانسوی به هیچ‌وجه چنین اشتیاقی ندارند. پیامد و اثر خالص اوضاع جاری به این نقطه منتهی می‌شود که شاهد شکل‌گیری تغییراتی عمده در توان مالی بین‌المللی هستیم به‌گونه‌ای که این قدرت مالی جهانی در حال دور شدن و فاصله گرفتن از کشورهایی است که بانک‌های آنها در حال کوچکتر شدن هستند و برعکس به صورت روزافزون به سوی کشورهایی گرایش پیدا می‌کند که به شکلی پیوسته در حال توسعه دادن ابعاد نهادها و فعالیت‌های بانکی‌شان هستند. »
منبع: صمت
