
رضی میری *
اگر سخنی که معاون سازمان توسعه تجارت روز گذشته مبنی بر محدودیت در صادرات پتروشیمی عنوان کرد درست باشد چندان اتفاق عجیبی نیست، چرا که به نظر میرسد برخی مسئولان با مساله صادرات سرسازگاری ندارند. البته شاید دولت از داراییهای خود بهتر آگاهی دارد و نیازی در این میان برای صادرات نمیبیند.
اتفاقی که با اظهارنظرهای این چنینی روی میدهد این است که نرخ دلار با نوسانات بسیاری روبهرو شده و ارزش پول ملی پایین میآید. من نمیخواهم موردی با مسالهای برخورد کنم و در مورد کل صادرات مسالهای را به صورت خاص بیان کنم، چراکه در سالهای گذشته نیز دیده شد که به میان آوردن پای یکی از حوزههای صادرات، فعالان این حوزه مجبور به قبول سیاستهای دولت شدند. نتیجه این مساله نیز افت آمار صادرات بود که از نظر حجم و ارزش خود را نشان داد.
در این میان به نظر میرسد سیاستی که دولت در حوزه صادرات در پیش گرفته به غیر از افت صادرات، نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت. از طرف دیگر و در حالی که صحبتهایی مبنی بر ممنوعیتهای صادرات در حوزه پتروشیمی است، دولت از پیشنهاد خود برای تاسیس اوپک پتروشیمی خبر داده است.
باید تاکید کرد که کشورهایی که در سازمانهایی مانند اوپک فعالیت میکنند به صورت آزادانه با دیگر کشورها فعالیت دارند و اقتصادشان آزادتر از کشور ماست. در این شرایط ایران تلاش میکند در کنار این کشورها قرار گیرد. این مساله منطقی نیست و امکان آن وجود ندارد. البته من تاکید میکنم که مانند هر ایرانی خواهان حفظ منافع ملی و طرفدار سیاستهای درستی هستم که در جهت منافع ملی باشد اما باید توجه کرد که برای فعالیت در کنار کشورهایی که ایران خواهان مراوده با آنهاست، باید ابتدا در یک فضای بازتر قرار گیرد.این مساله تنها در گرو رهایی از محدودیتهای بینالمللی برای اقتصاد است، چرا که وضع این چنینی به نفع اقتصاد کشور نیست.
البته به نظر میرسد با وضعی که اقتصاد در حال حاضر با آن روبهرو است، تشکیل اوپک پتروشیمی واقعیت ندارد و تنها در حد یک ایده باقی میماند. ایران با شرایط فعلی نمیتواند در سازمانی همچون اوپک با کشورهای دیگر در حوزه پتروشیمی مراوده داشته باشد.
* رئیس کنفدراسیون صادرات