حسن خسروجردی*
موضوع افزایش قیمت حاملهای انرژی در 2 بخش مجزا و جداگانه مطرح میشود؛ یکی افزایش قیمت حاملهای انرژی در بخش صنعت و تولید و دیگری افزایش قیمت حاملهای مورد استفاده در بخش حمل و نقل عمومی و شخصی. به همین دلیل به نظر میرسد باید 2 راهکار متفاوت در این 2 بخش اعمال شود. واحدهای تولیدی و صنعتی مصارف گوناگونی از حاملهای انرژی دارند. ممکن است مصرف انرژی در برخی از این حاملها در حد استفاده گرمایشی باشد یا حامل انرژی یکی از مواد موثر در فرایند تولید تلقی شود. در حالت دوم افزایش قیمت حاملهای انرژی در هزینه تولید و قیمت کالای تولید شده تاثیر مستقیم دارد و تبعات مختلفی بر جای میگذارد.
به این دلیل لازم است که دولت در افزایش قیمت حاملهای انرژی واحدهای تولیدی تمهیداتی را مد نظر قرار دهد. مهمترین این موارد میتواند عدم افزایش قیمت حاملهای انرژی و معاف کردن این واحدها از افزایش قیمتها باشد. مگر در قانون هدفمندی یارانهها دولت نباید از محل اعتبارات هدفمندی بخشی را بهعنوان سهم تولید در نظر بگیرد؟ این سهم میتواند با معاف کردن بخش تولید از افزایش قیمت حاملهای انرژی یا قیمتهای ترجیحی سوخت اعمال شود.
در بخش استفاده از حاملهای انرژی در حملونقل عمومی و شخصی هم باید 2 نوع راهکار کاملا متفاوت در پیش گرفت. در بخش حملونقل عمومی قیمت حاملهای انرژی باید بهگونهای تغییر کند که هزینه حملونقل عمومی افزایش نیابد. یعنی افزایش قیمتها بسیار کم و بهصورت پلهای صورت بگیرد. در مقابل بهتر است قیمت حاملهای انرژی در بخش حملونقل شخصی به سرعت و شدت افزایش یابد. افزایش قیمت حاملها در بخش استفاده شخصی در مقابل عدم افزایش قیمتها در بخش عمومی چندین نتیجه دارد که مهمترین آنها کاهش استفاده از وسایل شخصی برای سفرهای درونشهری و افزایش استفاده از حملونقل عمومی است. همچنین کاهش قاچاق و مصرف سوخت هم از دیگر دستاوردهای این موضوع است.
اما نکتهای که در این نوع افزایش قیمت ممکن است پیش بیاید احتمال افزایش قاچاق سوخت یا اجاره کارتهای سوخت حملونقل عمومی است. اما این در حقیقت انتخاب بین بد و بدتر است. نمیتوان قیمت خوراک وسایل حملونقل عمومی را افزایش داد اما کرایهها را ثابت نگه داشت. باید دید آیا افزایش قیمت سوخت ماشینهای شخصی، میتواند در افزایش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی موثر باشد یا نه که اگر این موضوع موثر باشد نتایج مثبت بسیاری دارد و از طرف دیگر باید دید افزایش قیمت حاملهای انرژی در همین بخش تا چه حد برای قشر ضعیف جامعه هزینهزاست. با بررسی این موارد میتوان ابعاد مختلف این موضوع را به درستی بررسی و روشن کرد.
* رئیس اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفتی
کد خبر:
41209
تاریخ انتشار: 22 خرداد 1392 - 11:12
حسن خسروجردی*
موضوع افزایش قیمت حاملهای انرژی در 2 بخش مجزا و جداگانه مطرح میشود؛ یکی افزایش قیمت حاملهای انرژی در بخش صنعت و تولید و دیگری افزایش قیمت حاملهای مورد استفاده در بخش حمل و نقل عمومی و شخصی. به همین دلیل به نظر میرسد باید 2 راهکار متفاوت در این 2 بخش اعمال شود. واحدهای تولیدی و صنعتی مصارف گوناگونی از حاملهای انرژی دارند. ممکن است مصرف انرژی در برخی از این حاملها در حد استفاده گرمایشی باشد یا حامل انرژی یکی از مواد موثر در فرایند تولید تلقی شود. در حالت دوم افزایش قیمت حاملهای انرژی در هزینه تولید و قیمت کالای تولید شده تاثیر مستقیم دارد و تبعات مختلفی بر جای میگذارد.
به این دلیل لازم است که دولت در افزایش قیمت حاملهای انرژی واحدهای تولیدی تمهیداتی را مد نظر قرار دهد. مهمترین این موارد میتواند عدم افزایش قیمت حاملهای انرژی و معاف کردن این واحدها از افزایش قیمتها باشد. مگر در قانون هدفمندی یارانهها دولت نباید از محل اعتبارات هدفمندی بخشی را بهعنوان سهم تولید در نظر بگیرد؟ این سهم میتواند با معاف کردن بخش تولید از افزایش قیمت حاملهای انرژی یا قیمتهای ترجیحی سوخت اعمال شود.
در بخش استفاده از حاملهای انرژی در حملونقل عمومی و شخصی هم باید 2 نوع راهکار کاملا متفاوت در پیش گرفت. در بخش حملونقل عمومی قیمت حاملهای انرژی باید بهگونهای تغییر کند که هزینه حملونقل عمومی افزایش نیابد. یعنی افزایش قیمتها بسیار کم و بهصورت پلهای صورت بگیرد. در مقابل بهتر است قیمت حاملهای انرژی در بخش حملونقل شخصی به سرعت و شدت افزایش یابد. افزایش قیمت حاملها در بخش استفاده شخصی در مقابل عدم افزایش قیمتها در بخش عمومی چندین نتیجه دارد که مهمترین آنها کاهش استفاده از وسایل شخصی برای سفرهای درونشهری و افزایش استفاده از حملونقل عمومی است. همچنین کاهش قاچاق و مصرف سوخت هم از دیگر دستاوردهای این موضوع است.
اما نکتهای که در این نوع افزایش قیمت ممکن است پیش بیاید احتمال افزایش قاچاق سوخت یا اجاره کارتهای سوخت حملونقل عمومی است. اما این در حقیقت انتخاب بین بد و بدتر است. نمیتوان قیمت خوراک وسایل حملونقل عمومی را افزایش داد اما کرایهها را ثابت نگه داشت. باید دید آیا افزایش قیمت سوخت ماشینهای شخصی، میتواند در افزایش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی موثر باشد یا نه که اگر این موضوع موثر باشد نتایج مثبت بسیاری دارد و از طرف دیگر باید دید افزایش قیمت حاملهای انرژی در همین بخش تا چه حد برای قشر ضعیف جامعه هزینهزاست. با بررسی این موارد میتوان ابعاد مختلف این موضوع را به درستی بررسی و روشن کرد.
* رئیس اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفتی
