«فی تقلب الأحوال عُلم جواهر الرجال»
در سختی‌ها جوهره افراد٬ گروه‌ها٬ جوامع و نظام‌ها معلوم می‌شود
چند‌سال قبل سیل و طوفان در نیواورلئان آمریکا موجب فروپاشی اجتماعی شد. برای لحظه‌ای بخشی از سیل‌بند محافظ شهر بر اثر طوفان فروریخت، سیل شهر را فراگرفت و نظم اجتماعی از هم پاشید.
۶۸ درصد مردم شهر که سیاه‌پوست بودند هیچ وسیله‌ای برای فرار نداشتند، گرسنه و بی‌مراقبت به حال خود رها شدند و این سیاه‌پوستان تهی‌دست که هیچ وسیله‌ای برای زنده ماندن در اختیارشان نبود تبدیل شدند به گروه‌های خشن؛ گردشگران در خیابان‌هایی غارت و کشته شدند که به دلیل وجود دارودسته‌های تعرض‌کننده به زنان و کودکان به ورطه هرج و مرج در غلتیده بودند.
براندازان فکر می‌کردند که شیراز و آق‌قلا تبدیل به نیواورلئان می‌شود، اما فقط براندازان چنین نبودند، کسان دیگری هم کوشیدند ماهی سقوط دولت را از آب گل آلود سیل بگیرند، باید به موج سواران گفت سیل مرکب راهواری نیست و سیل‌بازان را به صخره واقعیت خواهد کوبید.
اما واقعیت چه بود؟
مردم جوهره وجودی خودشان را نشان دادند؛ درهای خانه‌های شیرازیان به روی میهمانان‌شان باز شد، هتل‌ها پذیرای میهمانان سیل‌زده شدند، یکی غذا توزیع می‌کرد، یکی پتو، یکی منزلش را در اختیار قرار می‌داد، یکی گوشی سیل‌زدگان را تعمیر می‌کرد، یکی تعمیرات برقی خودرو انجام می‌داد، دیگری به خودروهای آسیب‌دیده خدمات مکانیکی ارایه می‌کرد و آن یکی cng خودروهای گازسوز را تعمیر می‌کرد؛ همه رایگان و صلواتی.
صدها امدادگر و مددکار و جوان داوطلب از سراسر کشور به یاری سیل‌زدگان آق‌قلا شتافتند. کسی نپرسید سیل‌زده سنی‌است یا شیعه٬ فارس است یا ترکمن؟ این ایران است؛ این ایرانی است. قدر این ملت را باید دانست. گنجینه‌های ایران‌زمین همین مردم مهربان و انسان دوست‌اند!
دولت، سپاه، ارتش و بسیج همه دست به دست هم دادند تا کمتر از ۴۸ساعت هزاران پناه‌جو اسکان داده شوند و شاهد کمترین خسارات انسانی در سیل باشیم. ملت در این قضیه احساس می‌کند که همه در کشتی واحدی نشسته‌اند. باید از ملت تشکر کرد و این را نمونه‌ای از مقاومت در مقابل سختی‌هایی همچون تحریم دانست.
بحران‌هایی که به‌طور مشترک همه مردم را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، می‌توانند فرصتی برای حس همبستگی و بودن در کشتی واحد باشند. به‌طور عادی مردم در کشورهای پهناور اغلب با سرگرم شدن به امور محلی و روزمره، فراموش می‌کنند که یک ملت هستند. بحران‌های سراسری به آنها کمک می‌کند که به یاد بیاورند سرنوشت مشترکی دارند. همه مردم ایران در شهرهای مختلف گرفتار بحران مشابه بودند، اما در این روزهای سخت و به‌رغم همه اتفاقات ناخوشایند، همدلی بی‌نظیری را به نمایش گذاشتند...
بخشی از یادداشت آشنا در صفحه شخصی
