به گزارش اتاق خبر، به نقل از آرمان ملی خداوردی بازیگر برجسته و هنرمند موسیقی کشور که پیش از این از شاگردان محمدرضا شجریان بوده و همچنین ریحانه خدایی کودک 6 ساله، نقال ایرانی که قبل از شروع سوادآموزی در مدرسه به خواندن اشعار فردوسی می‌پردازد، مهمان یازدهمین برنامه گفت‌وگومحور «شب‌نشینی» بودند. ریحانه خدایی در گفت‌وگو با محمدسلوکی، مجری برنامه گفت: امسال می‌خواهم به کلاس‌اول بروم ولی خواندن و نوشتن را بلدم، چون در پیش‌دبستانی مربی برخی از حرف‌ها را به ما یاد داد و بعضی‌ها را خودم یاد گرفتم و خودم دوست داشتم که خواندن و نوشتن را یاد بگیرم. خدایی افزود: دوست دارم مجری کودک و همکار عموپورنگ بشوم چون عموپورنگ حرف‌های خنده‌دار در برنامه‌هایش می‌زند. وی درباره چوب‌دستی‌ای که با خودش به‌همراه داشت، اظهارداشت: این عصایی است که برای حرکت هنگام اجرا از آن استفاده می‌کنم. همه بخش‌ها و شخصیت‌های شاهنامه را دوست دارم. کتاب‌های دیگر مثل سعدی و حافظ را هم دوست دارم و می‌خوانم. افسانه باقری؛ مادر ریحانه خدایی درباره دخترش افزود: «ریحانه» هرچیزی را با روش خودش یاد می‌گیرد. خواندن و نوشتن را از تبلیغات تلویزیونی یاد گرفت. از نوزادی برایش کتاب‌های مختلف خواندم و احساس می‌کنم حالا که در مسیر خواسته‌هایش قرارگرفته ناشی از آن کتاب خواندن‌هاست. قبلا کارمند بودم اما بعداز تولد ریحانه کارم را کنار گذاشتم. هم خودم و هم همسرم حسابرس هستیم.
 «ریحانه» علاقه‌مند به نقالی است
باقری ادامه داد: چند وقت پیش یک قطعه صوتی را برای ریحانه پخش کردم که درباره شاهنامه بود و دیدم او به این کتاب علاقه دارد و به همین دلیل او را در این مسیر پیش بردم چون خودم با ادبیات ایرانی چندان آشنایی نداشتم. همه فکر می‌کنند از سمت من یا پدرش در خانه فشاری بر روی او وارد می‌شود که نقالی را ادامه دهد درصورتی‌که خودش علاقه‌مند به این کار است. ریحانه بخش کوتاهی از روز را به یادگیری شاهنامه می‌پردازد و مابقی روز را به دیگر تفریحات کودکانه‌اش مثل بازی‌کردن اختصاص می‌دهد. در ادامه گروه موسیقی سنتی «سردار» به‌صورت ویژه در این قسمت از برنامه «شب‌نشینی» قطعاتی زنده را برای مخاطبان اجرا کردند. پس از آن سپیده خداوردی بازیگر و هنرمند موسیقی کشور به‌عنوان مهمان دوم برنامه معرفی شد و به‌همراه پسرش سانیار در «شب‌نشینی» حاضر شد. خداوردی درباره پیشینه فعالیت هنری‌اش گفت: متولد سال 60 هستم و از سال 68 یعنی از کودکی در حوزه موسیقی می‌نوازم. از سال 79 تاکنون نیز حوزه کار تصویری را در پیش گرفته‌ام. از کلاس پنجم به عرصه موسیقی وارد شدم بعد هم در دانشگاه در رشته دراماتیک درس خواندم و بعد هر دو را به‌همراه هم پیش بردم. وی تصریح کرد: از زمان آغاز فعالیتم در زمینه بازیگری تقریبا همه سال‌ها را به بازی‌کردن در تئاترها، تله‌فیلم‌ها و سریال‌های مختلف کار کرده‌ام. زمانی بود که تله‌فیلم‌های 90 دقیقه‌ای بود و می‌توانستیم در زمان کوتاه آن را تمام کنیم که در آن مدت تله‌فیلم‌های زیادی را بازی کردم. حتی وقتی پسرم پنج‌ماهش بود هنوز سر ضبط سریال بودم اما بعداز اتمام آن سریال به مدت یکسال کار نکردم.
 بازیگری بهتر از موسیقی است
هنرمند موسیقی کشور درباره یکی از سازهایی که می‌نوازد؛ بیان کرد: ساز شهبانگ که ساز ابداعی استاد شجریان بود نماینده ساز کنترباس است با برخی تغییرات. البته بازیگری بهتر از موسیقی است. به‌خاطر اینکه بازیگری را بیشتر دوست دارم. نقش پسر مادرم را بازی می‌کردم. کلبه عموپورنگ را می‌بینم و او را دیده‌ام. نقش مادرم در کلبه عموپورنگ را دوست دارم. خداوردی گفت: در این همه سال کارم شاید شخصیت طنز موقعیت را بازی کرده‌ام مثل «غافل» و «سهمی ‌برای دوست» اما در شخصیت طنز بازی نداشته‌ام. پیشنهاد اجرا و کار کودک به من شد اما دوست نداشتم به این ژانر وارد شوم چون در آن کارها شاخصه‌ای را نمی‌دیدم که مرا جذب کند به‌دلیل اینکه من ژانر خاص خودم را دارم. وی درباره ایفای نقشش در «کلبه‌عموپورنگ» بیان کرد: کارهای دراماتیکم را سانیار می‌دید اما دوست نداشت و من دوست داشتم ثمره نبودن‌هایم را ببیند؛ وقتی این کار به من پیشنهاد شد من دوست داشتم در شخصیتی که به من داده می‌شود همه خود سانسوری‌ها را کنار بگذارم و همه آن کودک‌درونی باشم که خودم دوست دارم، وقتی دیدم شخصیتم در کلبه عموپورنگ به همین صورت خواهد بود آن را پذیرفتم و حالا شخصیتم و همه حرکت‌ها و نقل‌قول‌هایش را دوست دارم. اولین چیزی که در کلبه عموپورنگ برایم مهم است این است که پسرم کلبه عموپورنگ را با همه بازپخش‌هایش می‌بیند و از فضای‌مجازی دورشده و تلویزیون ایران را دوست دارد و اینکه خودم می‌توانم تمام ابعاد پنهان وجودم را در فضایی جدید ابراز کنم. بازیگر شناخته‌شده سینما و تلویزیون افزود: خودم را همیشه آماده کرده بودم برای اینکه هرگونه واکنشی را از سمت مردم ببینم چون آنها همیشه مرا در یک ژانر خاص دیده بودند و حالا در شرایطی جدید مرا می‌دیدند. منتظر قضاوت‌ها و قیاس‌ها بودم ولی بعداز اولین سکانس کلبه عموپورنگ همه انعکاس‌هایی که به‌سمت من می‌آمد واکنش‌هایی با انرژی مثبت بود و باعث شد از خوشحالی نفس در سینه من حبس شود.