ساختار سیاست در ایران گونه ای است که توزیع قدرت در آن با تحول چشمگیری مواجه نمی شود و سهم نهادهای گوناگون در تعیین سیاستهای کلان کشور از پیش تعیین شده است. این توزیع قدرت راه را برای مقایسه گری فعالیت نهادها در مسیر اثر بخشی با شرایط ویژه ای مواجه می کند.