داود ربيعي
اتاق نیوز- چندي پيش خبري مبني بر ورود بخش كشاورزي كشور به اتاق بازرگاني منتشر شد و گويا تشكيل اتاق مستقل كشاورزي منتفي اعلام شده است.
در جامعه اقتصادي كشور ما اتفاقات ريزودرشتي رخ مي دهد كه درك آن مستلزم طي كردن راه هاي پيچيده عرفاني است و تحصيلات آكادميك در رشته اقتصاد راه گشا نخواهد بود.
درست در زماني كه زمزمه ادغام وزارت صنايع و معادن و وزارت بازرگاني شنيده شد، فعالان حوزه معدن و بخصوص آقايان بهرامن و حميدي اناركي كه مويي در معدن كشور سپيد كرده اند، به تكاپو افتادند تا بلكه بتوانند معدن يتيم كشور را سروسامان داده و در ميانه ادغام اسمي و رسمي براي آن پيدا كنند.
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك چرخ زدند و سيد حسين هاشمي، رييس كميسيون صنايع مجلس نيز گرز در دست گرفت و در نهايت مقرر شد تا وزارت جديد به نام صنعت، معدن و تجارت مزين شود.
چندي بعد آقايان معدني در طي همايش هاي متعدد خود اعلام كردند كه بهتر بود واژه معدن در ابتداي نام وزارت خانه قرار مي گرفت تا تاكيد بر زير ساختي بودن حوزه معدن بهتر وبيشترتاكيد شود. دوران خوش خوشان اهالي معدن كه گويا نقل و شيريني بر سر و كله هم ريخته بودند و توجه مديران به مقوله معدن را جشن گرفته بودند نيز گذشت و وزير وزارت خانه جديد جلوس فرمودند و همان آقايان كه در پرتاب نقل و شيريني بر سر و صورت هم نقش داشتند، كاسه چه كنم بر دست گرفتند و مجدد هفته اي چند بار همايش برگزار كردند و اين رفت و آن آمد كه چرا فقط نام معدن هست و خبري از توجه به آن نيست؟
اهالي صنعت نيز كه خيلي ريلكس تشريف دارند و سبب آرامش آنان به پيشينه توجه مديران و دولتمردان به صنعت است و مانند اهالي معدن از كمبود محبت رنج نمي برند،خطاب به معدني ها گفتند كه: «ما كه نام صنفمان سال ها بر سر در ساختمان خيابان سميه نقش بسته بود، اكنون اوضاع و احوال بي ريختي داريم، شما كه فقط دو ماه است نامتان به زور در بين ما و بازرگاني قرار گرفته ، انتظار توجه داريد؟ اين بازرگاني چي ها آمده اند و همه چيز را كن فيكون كرده اند و هنوز فكر مي كنند كه با وزارت صنايع و معادن سر جنگ دارند و هر روز تعرفه واردات را كاهش و نرخ تعرفه صادرات را افزايش مي دهند تا حال وزارت صنايع و معادنچي ها جا بيايد.»
بخش خصوصي معدن كشور نيز كه حال و روزش از ميزان استخراج و صادراتش مشخص است، نيازي به تشريح و يا طعنه طنز ندارند كه خود طنز تلخي به شمار مي روند و چيزي كه عيان است چه حاجت به بيان است. گهگاهي هم دور هم مي نشينند و از معايب خام فروشي و محاسن فرآوري مي گويند و خود خوب مي دانند كه تا پول و سرمايه اي در ميان نباشد، رشد اقتصادي و سهم معدن در اقتصاد كشور تنها حرف است و حرف.
حال ،كشاورزي كشور نيز كه فكر كرده از قافله عقب مانده و متوليان بخش خصوصي صنعت و معدن دارند خوب مي خورند و مي برند، هواي اتاق مستقل به سر داشتند و به شركت در اتاق بازرگاني صنايع و معادن اكتفا كردند .
اتاق جديد كه با نام اتاق بازرگاني صنايع ، معادن، بازرگاني و کشاورزی مزين خواهد شد مي تواند در سال هاي بعد، به نوانخانه اي تبديل شود و فعالان خصوصي فرهنگ و هنر را نيز در خود جاي دهد كه البته در دنياي جديد، فرهنگ نيز در زمره فاكتورهاي اقتصادي مي گنجد.
از اين پس نيز همايش هايي برگزار خواهد شد كه در ابتدا كشاورزي بوده و سپس معدن بوده و صنعت آمده يا معدن بوده كه كشاورزي شكل گرفته و صنعت آمده!
انتهای پیام
کد خبر:
13519
تاریخ انتشار: 8 آذر 1390 - 09:23
داود ربيعي
اتاق نیوز- چندي پيش خبري مبني بر ورود بخش كشاورزي كشور به اتاق بازرگاني منتشر شد و گويا تشكيل اتاق مستقل كشاورزي منتفي اعلام شده است.
در جامعه اقتصادي كشور ما اتفاقات ريزودرشتي رخ مي دهد كه درك آن مستلزم طي كردن راه هاي پيچيده عرفاني است و تحصيلات آكادميك در رشته اقتصاد راه گشا نخواهد بود.
درست در زماني كه زمزمه ادغام وزارت صنايع و معادن و وزارت بازرگاني شنيده شد، فعالان حوزه معدن و بخصوص آقايان بهرامن و حميدي اناركي كه مويي در معدن كشور سپيد كرده اند، به تكاپو افتادند تا بلكه بتوانند معدن يتيم كشور را سروسامان داده و در ميانه ادغام اسمي و رسمي براي آن پيدا كنند.
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك چرخ زدند و سيد حسين هاشمي، رييس كميسيون صنايع مجلس نيز گرز در دست گرفت و در نهايت مقرر شد تا وزارت جديد به نام صنعت، معدن و تجارت مزين شود.
چندي بعد آقايان معدني در طي همايش هاي متعدد خود اعلام كردند كه بهتر بود واژه معدن در ابتداي نام وزارت خانه قرار مي گرفت تا تاكيد بر زير ساختي بودن حوزه معدن بهتر وبيشترتاكيد شود. دوران خوش خوشان اهالي معدن كه گويا نقل و شيريني بر سر و كله هم ريخته بودند و توجه مديران به مقوله معدن را جشن گرفته بودند نيز گذشت و وزير وزارت خانه جديد جلوس فرمودند و همان آقايان كه در پرتاب نقل و شيريني بر سر و صورت هم نقش داشتند، كاسه چه كنم بر دست گرفتند و مجدد هفته اي چند بار همايش برگزار كردند و اين رفت و آن آمد كه چرا فقط نام معدن هست و خبري از توجه به آن نيست؟
اهالي صنعت نيز كه خيلي ريلكس تشريف دارند و سبب آرامش آنان به پيشينه توجه مديران و دولتمردان به صنعت است و مانند اهالي معدن از كمبود محبت رنج نمي برند،خطاب به معدني ها گفتند كه: «ما كه نام صنفمان سال ها بر سر در ساختمان خيابان سميه نقش بسته بود، اكنون اوضاع و احوال بي ريختي داريم، شما كه فقط دو ماه است نامتان به زور در بين ما و بازرگاني قرار گرفته ، انتظار توجه داريد؟ اين بازرگاني چي ها آمده اند و همه چيز را كن فيكون كرده اند و هنوز فكر مي كنند كه با وزارت صنايع و معادن سر جنگ دارند و هر روز تعرفه واردات را كاهش و نرخ تعرفه صادرات را افزايش مي دهند تا حال وزارت صنايع و معادنچي ها جا بيايد.»
بخش خصوصي معدن كشور نيز كه حال و روزش از ميزان استخراج و صادراتش مشخص است، نيازي به تشريح و يا طعنه طنز ندارند كه خود طنز تلخي به شمار مي روند و چيزي كه عيان است چه حاجت به بيان است. گهگاهي هم دور هم مي نشينند و از معايب خام فروشي و محاسن فرآوري مي گويند و خود خوب مي دانند كه تا پول و سرمايه اي در ميان نباشد، رشد اقتصادي و سهم معدن در اقتصاد كشور تنها حرف است و حرف.
حال ،كشاورزي كشور نيز كه فكر كرده از قافله عقب مانده و متوليان بخش خصوصي صنعت و معدن دارند خوب مي خورند و مي برند، هواي اتاق مستقل به سر داشتند و به شركت در اتاق بازرگاني صنايع و معادن اكتفا كردند .
اتاق جديد كه با نام اتاق بازرگاني صنايع ، معادن، بازرگاني و کشاورزی مزين خواهد شد مي تواند در سال هاي بعد، به نوانخانه اي تبديل شود و فعالان خصوصي فرهنگ و هنر را نيز در خود جاي دهد كه البته در دنياي جديد، فرهنگ نيز در زمره فاكتورهاي اقتصادي مي گنجد.
از اين پس نيز همايش هايي برگزار خواهد شد كه در ابتدا كشاورزي بوده و سپس معدن بوده و صنعت آمده يا معدن بوده كه كشاورزي شكل گرفته و صنعت آمده!
انتهای پیام
