مارکوپولو یک تاجر و جهانگرد ونیزی در قرن سیزدهم میلادی بود که سفرهایش را در کتابی به نام سفرهای مارکوپولو ثبت کرده‌است، امروزه این کتاب با نام‌های کتاب شگفتی‌های جهان یا توصیفی بر جهان شناخته می‌شود. این کتاب در شناساندن آسیای مرکزی و چین به اروپاییان نقش کلیدی داشت.
به گزارش اتاق خبر، بخش اندکی از کتاب نیز به ایران و هشت شهر مشهور آن اختصاص دارد که شامل اظهارنظرهای جالبی در خصوص برخی از آن ها من جمله شهرهای کرمان و اصفهان می شود.
در بخشی از کتاب مارکوپولو پس از توصیف شهر کرمان و طبیعت آن در خصوص مردم این شهر گفت : مردم شهر کرمان بسیار خوب، ساده و صلح دوست هستند و همه به یکدیگر کمک می کنند.
این جهانگرد در ادامه توضیح داد: به رغم این صفات پسندیده ای کهه مردم این شهر دارند شهرهای هم مرز آن به بدطینتی شهره هستند که رتبه نخست این شهرها در انواع زشتی و بدجنسی به شهر اصفهان می رسد.
مارکوپولو در ادامه برای اثبات صحبت های خود داستانی را نقل می کند که به شرح زیر است:
"روزی حاکم کرمان که با بزرگان دربار خود صحبت می کرد به آن ها گفت: آقایان! من چیزی را تجربه کرده ام و نمی توانم بفهمم
درحالی که سایر سرزمین ها و ایالات ایران که با ما هم مرزند دارای مردمی بدجنس و ظالم هستند و یکدیگر را می کشتند، چگونه است که در نزد ما این چنین اتفاقی نمی افتد.
خردمندان دربار در پاسخ گفتند که این به خاطر خاصیتی است که در خاک این جاست. حاکم گروهی از افرادش را به داخل خاک ایران و به قلمرو اصفهان فرستاد تا به اندازه هفت کشتی خاک از اصفهان بار کرده به محل سکونت او آوردند.
وقتی خاک به کرمان رسید وی دستور داد که آن را در کف بعضی از تالارها ریخته و سپس روی آن را فرش کنند و درست در همان تالارها مجلس ضیافت بزرگی را برپا کرد. به مجرد آن که اولین جاندار از آن تالارها گذشت دیگر مهمانان ناسزا گفتن آغاز کردند و با کلمات و جملات خود زخم زبان ها نیشداری به او وارد کردند و به این ترتیب شاه کرمان پذیرفت که اختلاف بین مردم دیگر حقیقتا به خاطر خاک سرزمین است. "
منبع: سفرنامه مارکوپولو، مترجم: آنجلا دی جوانی رومانو، سید منصور سجادی، از صفحه 55 تا 56
