اتاق خبر - فیلیپین، ویتنام، مالزی و برونئی چهار کشور منطقه جنوب شرق آسیا بر سر مالکیت بخش هایی از دریای جنوبی چین با پکن اختلاف شدید دارند و در حالی که پکن خواستار حل این چالش ها از طریق گفت وگوی دوجانبه است، اما فیلیپین در دولت 'بنیگنو آکینو' با امید حل این مشکل، شکایت خود را به دادگاه بین المللی لاهه برده است.
اگرچه 'بنیگنو آکینو' که هفته های پایانی شش سال هدایت فیلیپین را می گذراند، تلاش کرد با اقدامات مختلف این کشور را مقابل ادعای پکن بر سر مالکیت تمامی آبهای دریایی جنوبی چین که سرشار از منابع انرژی است خود را توانمند نشان دهد، اما 'رودریگو دوترته' رئیس جمهور منتخب بنا به اظهارات خود سیاست آرام تری مقابل تنش های دریایی منطقه در پیش گرفته است.
'دوترته' که از روز پایانی ماه جاری میلادی برای یک دوره شش ساله قدرت را در فیلیپین در اختیار می گیرد، در تازه ترین اظهارات خود از رئیس جمهور چین به عنوان 'رئیس جمهور بزرگ' یاد کرد، سخنی که شاید به معنی کوچک در نظر گرفتن قدرت آمریکا باشد. این اظهار نظر 'دوترته' را همچنین می توان همسو با سخنان پیشین وی در استقبال از توسعه همکاری های اقتصادی با پکن دانست که وی آن را لازمه توسعه اقتصادی کشوری می داند که بخش قابل توجهی از جمعیت 100 میلیونی آن در خارج از کشور برای تامین معاش مشغول کار هستند.
این نوع نگاه دوتریه به پکن به اعتقاد برخی تحلیلگران و کارشناسان منطقه، نشانه آغاز روابط گرم بین دو کشور و همچنین سرد شدن روابط بین آمریکا و فیلیپین است.
نشانه های سردی روابط واشنگتن با مانیل را نیز می توان در تازه ترین اظهارات 'دوترته' که عنوان کرده است برای امنیت طولانی مدت فیلیپین روی آمریکا حساب نمی کند، مشاهده کرد که به نوعی ارسال این پیام است که مانیل قصد دارد به صورت مستقل تر تنش ها با پکن را حل و فصل کند.
رسانه های استرالیایی پیش از انتخابات سراسری فیلیپین نوشته بودند در صورتی که 'دوترته' پیروز این انتخابات باشد، معادلات دریای جنوبی چین تحت تاثیر قرار می گیرد. موضوعی که اگر تحقق یابد، بخشی از تلاش های آمریکا در سالهای گذشته را بر باد می دهد.
آمریکا در دوره 'بنیگنو آکینو' تلاش کرد از تنش های به وجود آمده بین پکن و مانیل به عنوان یک فرصت استفاده و جای پای خود را در منطقه ای که اکنون به منافع ملی آمریکا گره خورده است، مستحکم کند.
واشنگتن با این هدف موفق شد در دوران آکینو با مانیل قرارداد نظامی امضا کند و امکان حضور بیش از پیش نیروهای نظامی اش را که زمانی مردم فیلیپین آنها را بیرون رانده بودند، فراهم سازد.
اگرچه تنش های منطقه از عوامل اصلی حضور آمریکا بود، اما پس زمینه ای که این حضور را تقویت کرد، ضعف نظامی فیلیپین است که از نظر تجیهزات نظامی در منطقه جایگاه مناسبی ندارد.
فرصت شناسی آمریکا در کنار مولفه های منطقه ای از قبیل افزایش تنش با چین، تمایل 'بنیگنو آکینو' به از سرگیری روابط با واشنگتن و ضعف نظامی فیلیپین باعث شد آمریکا با هدف نهایی مقابله با چین حضور پررنگ تری در این منطقه داشته باشد.
آمریکا تنها به حضور خود اکتفا نکرد و تلاش دارد با نزدیکی بیشتر با متحدان خود از قبیل استرالیا و ژاپن به همراهی فیلیپین اهداف خود را بیش از پیش به صورت جدی دنبال کند. اهدافی که شاید با روی کار آمدن شهردار سابق 'داوائو' که لقب 'مجازاتگر' را نیز با خود به یدک می کشد در فیلیپین، پیکره سیاست خارجی آمریکا در منطقه با تزلزل مواجه کند.
روزنامه 'سیدنی مورنینگ هرالد' پیشتر نوشت که این انتخاب می تواند نوعی عقبگرد در روابط آمریکا و استرالیا با فیلیپین به وجود آورد.
شاید نگرانی از همین لرزش باعث حضور ماه گذشته 'باراک اوباما' رئیس جمهوری آمریکا در ویتنام شد تا از این طریق بتواند در صورتی که دوترته با واشنگتن همراه نشد، با نزدیکی به یک دشمن دیرین همچنان در منطقه حضور داشته باشد.
اگرچه سیاست خارجی 'دوترته' به دلیل اظهارنظرهای جنجال برانگیز وی در قبال کلیسا که به اعتقاد وی 'ریاکارانه ترین نهاد' این کشور است، دیدگاه وی در مورد کشتن جنایتکاران، مشروع دانستن ترور روزنامه نگاران فاسد، قطع رابطه با کانبرا و مشخص نبودن موضع وی در قبال توافق تجاری 'دو سوی اقیانوس آرام' همچنان در ابهام قرار دارد، اما چراغ های چشمک زنی که در منطقه سو سو می زند، نویدبخش مسیر روشن و همواری برای آمریکا نیست.
ایرنا
94110
