به گزارش اتاق خبر، نسیم مرعشی درباره تأثیر کارگاه‌های داستان‌نویسی اظهار کرد: من از شرکت در کارگاه‌های داستان‌نویسی راضی بودم و نتیجه برای من خیلی خوب بود؛ اما نمی‌توانم به‌طور قطع بگویم برای همه همین‌طور است.
او ادامه داد: برخی برای نوشتن به آموزش نیاز دارند، مثل چیزی که در کلاس‌های داستان‌نویسی اتفاق می‌افتد، بعضی هم با کارگاه راحت‌تر هستند. نوشتن یک کار شخصی است و هر کسی روش خودش را دارد.
این نویسنده با بیان این‌که کلاس داستان‌نویسی با کارگاه تفاوت دارد، گفت: در کلاس‌ها، اصول داستان‌نویسی آموزش داده می‌شود؛ اما در کارگاه، کار نویسنده خوانده می‌شود و بقیه درباره آن نظر می‌دهند.
او ادامه داد: کلاس‌های نویسندگی ممکن است معایبی داشته باشند. بسیاری معتقدند نمی‌توان نویسندگی را آموزش داد و آموزش جلوی خلاقیت را می‌گیرد. به هر حال برای تازه‌کارها کلاس لازم است. نوشتن مثل هر هنر دیگری اصولی دارد که پیش از کار باید آن را آموخت.
نویسنده کتاب «پاییز فصل آخر سال است» درباره تأثیر این‌گونه کارگاه‌ها، توضیح داد: کارگاه برای نویسندگانی که به اصول داستان‌نویسی واقف هستند و می‌خواهند کار خلاقانه انجام دهند، پیشنهاد بهتری است.
برخی منتقدان می‌گویند "کارگاه‌های داستان‌نویسی قلم کارآموزان را به مدرس نزدیک می‌کند و هویتِ فردیِ نویسنده را از بین می‌برد"، مرعشی در این‌باره توضیح داد: برای من این‌طور نبود. در واقع در کارگاه‌هایی که شرکت می‌کردم، روش کار این نبود که مدرس کارگاه برای کسی داستان بنویسد یا نوشته‌اش را خط بزند. نویسنده آنچه را که نوشته بود در کارگاه می‌خواند و مدرس و دیگر شاگردان کارگاه درباره متن نظر می‌دادند.
او در ادامه بیان کرد: نویسنده با شنیدن نظرات دیگران کارش را بازنویسی می‌کرد و همیشه هم این‌طور نبود که نظرات موافق باشد. به هر حال صاحب اصلی اثر، خود نویسنده است و او تصمیم نهایی را می‌گیرد. فقط زمانی زبان کسی شبیه دیگری می‌شود که آثار آن فرد را زیاد خوانده باشد. این‌چنین تأثیری به نظر من با حضور درکارگاه میسر نمی‌شود.
این نویسنده به بیان نمونه پرداخت و گفت: آقای سناپور در کارگاه‌هایش، سبک نوشتاری خاصی را القا نمی‌کند، بلکه درباره کاری که هنرآموز انجام داده است، نظرمی‌دهد. در واقع هر کسی، هر سبکی را که بخواهد می‌نویسند. اتفاقی که می‌افتد این است که نوشته نویسنده، با نظر خود او و به دست خودش بهتر خواهد شد. درباره کارگاه آقای شهسواری در شهرکتاب نیز همین‌طور بود.
او با بیان این‌که یکی از مهم‌ترین تأثیرات کارگاه برای من، جلوگیری از ناامید شدن بود، توضیح داد: نوشتن کار اول، همیشه با شک، تردید و ترس همراه است. نویسنده نمی‌داند نوشته‌اش خوب از کار درآمده و درست است که مدت زمانی طولانی روی آن کار کند یا نه.
مرعشی درباره تاثیر کارگاه بر انگیزه هنرآموز نیز اظهار کرد: نویسنده تازه‌کار بارها و بارها ناامید می‌شود و ممکن است نوشتن را رها کند. این‌که در کتاب اول، نویسنده بعد از اتمام اثرش آن را برای خواندن به کسی بدهد، واقعا ریسک بزرگی است. در کارگاه، از جلسه اول درباره طرح رمان نظر داده می‌شود، به مرور کار پیش می‌رود و استاد همیشه برای راهنمایی همراه نویسنده است.
او اضافه کرد: رمان نوشتن، کار سنگین و طاقت‌فرسایی است. کمک بزرگ کارگاه به من این بود که موظف بودم هر هفته بخشی را آماده کنم و در کارگاه بخوانم. این باعث شد بی‌وقفه کار کنم و نوشتن را رها نکنم.
منبع: ایسنا
94104
